Hartenkreten

Het natuurgebied "De Drunense Duinen" strekt zich uit zoals voor onze geboorte en ongetwijfeld zoals lang na onze dood. Rondom de stammen van de oude eikenbomen heeft het zand zich opgehoopt en taai wortelen ze in de ondergrond. We nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad ...

De strakblauwe hemel waarin enkele loodgrijze wolkenpartijen opdoemen mag ons niet verbazen of misleiden: het is wel degelijk de 25e december en op de televisie treedt het ene koor aan na het andere, weliwaar ook met het majestueuze "Once in old King David's city" over de Moeder van het Kindje dat z...

Zo waren die uren met jou, moedertje; die stille, gewijde, meditatieve uren waarin we het voorbije jaar overdachten onder de Kerstboom met haar donkergroene, fijne takken, als op de radio "Stille Nacht, Heilige Nacht" weerklonk. Die uren, buiten het dagelijks gewoel, hadden we voor elkaar gerese...

De touringcar had haar parcours afgelegd; door Frankrijk, door Zwitserland en tenslotte de Italiaanse grens bereikt. De verliefdheden circuleerden door de gymnasiumklas als een besmettelijke ziekte en ook ik had een oogje op meerdere medescholieren en leraren laten vallen. De arena in Verona was ...

Zo is vandaag 20 December onze dochter jarig, op afstand. Neen, we gaan er niet heen, hebben even met beeld, gebeld. Konden zogenaamde luchtkusjes geven ook, op afstand. Is het moeilijk, oh jazeker, alles gaat immers op afstand? Over vier dagen is haar dochter jarig, dan herhalen we wederom op afsta...

Tanka: Koolmezen springen in het winterbos rondom varens, nog steeds groen; schuilen hier misschien sporen, die gezond voeden kunnen? Prozatekst: Het is druilerig weer. Fijne druppeltjes tikken op bladeren en takken, geven het bos een enigszins nevelig aanzien. Zo hier en daar sta...

De bospaden omcirkelen en omringen het etablissement dat ik ken van een eerdere gelegenheid als betrof het een soort omhelzing en zij monden uit op een zandvlakte waarin een enkele kale stam zich verheft, terwijl we uitzien op zanderige heuvels aan de horizon. Mijn beste vriendin had een wandelin...

Mijn trouwe Ilonka, mijn kameraad en gezellin van lange jaren, die mij nog altijd gebleven is, heeft een kerstboompje opgesteld in mijn kamer van oude vrijgezellin. De lieflijke, tedere groene takjes en de kleurige lampjes vormen een tegenstelling met de grauwe hemel buiten en doen denken aan ee...

De metrobak, waar wij vlakbij wonen, is nooit een item geweest om over te struikelen. Nou zou dat ook niet kunnen want het ding staat op pijlers een heel eind boven de grond en dus kun je er niet over vallen of je zou enorm grote voeten moeten hebben, maar dat terzijde. Jaren geleden belde ik met de...

In het meest duistere seizoen, kort voor het grote feest dat tevergeefs de verbroedering propageert, die niet plaatsvindt, ben ik haar gaan helpen met de Kerstkaarten.... Uit de wanordelijk en rommelig ingerichte muurkast visten we vier luttele kaarten die geschikt leken om de feestelijkheden kra...

Zo machteloos waren we nog niet eerder, we staan stil als het gaat om luisteren, maar berichten ook in je opnemen is niet iedereen gegeven blijkbaar en daar zitten we nu, met gebakken peren met een dreigende lock down ofwel: de boel gaat op slot. Zijn we er verbaasd over, nou ik en velen met mij in ...

Oh give me a home Were the buffalo roam Were the dear and the antilope play Were seldom is heard A discouraging word And the skies are not cloudy all day (Frater Nicasio) En zo kwam mij onlangs ter ore dat in het door de Natuur zo rijk begiftigde areaal, in de Herbertusbossen, een wolf w...

Tijdens de eerste dagen van december staat een als het ware goedmoedig, geruststellend half maanschijfje aan een donkerblauwe hemel en het is juist zichtbaar door de uitsparing van mijn gordijnen.... In deze tijd kwamen wij, de kleinkinderen, bij oma voor de Sinterklaasviering.... Op de met ee...

Mijn haar lag op mijn schedel en tegen mijn gezicht als een natte vlag die zich niet kan uitvouwen of ontplooien, als een dweil. De intredende grijsheid, die mij nauwelijks beangstigt, kan ik door de kleurspoeling nog vermijden en wegwerken. Mijn haardos, door mijn arme vader weleens een "kei...

Jouw graf zal ik nooit kennen of bezoeken. Je zult sterven op je stromatras zoals je zozeer wenste en aan de kant van de weg, aan die onbekende Afrikaanse landweg, zal een eenvoudig, schamel en armoedig houten kruis aangeven dat je eens leefde en dat je mijn hart en ziel in bezit genomen hebt en mee...

Nu haar gewicht door de zware, levenslang noodzakelijke medicijnen is opgelopen tot negentig kilo; nu haar hele huis verwaarloosd en verloederd is en zij nergens meer besef van heeft, ook niet van zichzelf of haar geestestoestand, begeert hij haar kennelijk nog altijd, als hij zich tenminste niet ge...

Het was een tijdschrift, met merkwaardige, esoterische, maar kunstzinnig verantwoorde patronen; met zwart-witfoto's van gordijnen, wandkleden, place-mats en tafelkleden, dat eens per maand bezorgd werd en dat onze moeder besteld had om aan de creatieve verlangens van haar dochters tegemoet te komen...

In die tijd van mijn jongste jeugdjaren werd het eentonige leven in de grauwe volksbuurt soms afgewisseld en als het ware "verlicht" zoals een helder schijnsel oplicht in de meest donkere, onheilspellende nacht, zoals de wanhoop en vertwijfeling soms door een teken van hoop of bemoediging lichter ...

Ze zat tegenover me aan de rommelige tafel, bezaaid met paperassen en in een boekenkast aan de wand getuigde nog altijd een werk, getiteld "English Verse" van haar opleiding..... We zouden, zoals ieder jaar, voor de Kerstkaarten gaan zorgen. Haar gestalte tegenover mij bood, door middel van ...

Opnieuw ongeregeldheden in Urk, een plaatsje dat de laatste tijd al veel in het nieuws is. Het gedoe begon een aantal weken geleden al, met kerkgangers die niet konden tellen, de dominee die zich al helemaal niets liet vertellen en nu de jeugd die buiten proportioneel zich te buiten gaat aan van all...

Vader, je hebt op je kantoor, waar tot je treurnis en diepe vertwijfeling je noodlottige en ongewilde carrière zich voortsleepte, dag aan dag, jaar na jaar en wel gedurende veertig jaar je eindeloze en nutteloze berekeningen moeten maken, terwijl het leed en het ongeluk als het ware uit je poriën ...

Na twee jaar stug en gedegen oefenen is het uur van het afscheid aangebroken. Het kleine zaaltje aan het Energieplein zal ik nooit meer bezoeken waar mijn vriend de fysiotherapeut de scepter zwaaide. Als een klein, besloten universum, als een wereld in een wereld waar ogenschijnlijk het leed niet he...

In de bloemenzaak zijn enkele heren druk bezig met het samenbinden van boeketten die ongetwijfeld dienen om vriendschap of liefde kracht bij te zetten. Razendsnel en uiterst handig schrapen zij met een mesje de bladeren van de kwetsbare stelen en voegen de bloemen bij hun "soortgenoten" zodat het ...

Beste Donald, tja je behoort een brief netjes te beginnen en dus vraag ik je als eerste hoe het met je gaat? Niet dat ik daar echt antwoord op zal krijgen maar tenslotte zijn we allemaal mensen en kunnen we ons dus ook menselijk opstellen dacht ik zo, dus hoe het je gaat, het zal wel goed zijn d...

Op de oude zwart-witfoto uit de veertiger jaren, die nog altijd mijn slaapkamer siert, staan ze afgebeeld: mijn oma en opa (die koperslager was en die ik nooit gekend heb) en mijn vader en zijn twee broers naast de zus die het leven nooit heeft kunnen dragen. De broers dragen voor de foto hun nette ...

Ze kwam uit Bosnië en sprak met een duidelijk, merkwaardig accent, maar niet alleen de oorlog had haar getraumatiseerd. Ze had niet meer kunnen zorgen voor haar oude vader en nu had ze geen familie meer. Het onheil en het verdriet hadden haar aangegrijnsd en het zelfgekozen einde was eens aanlokke...

Op de zevenentwintigste januari, de dag van jouw verjaardag, kwam de familie gewoonlijk bijeen in het oude huis; mijn geboortehuis. Feestelijk gebak werd bij die gelegenheid geserveerd en meestal bracht ik je een azalea met sneeuwwitte bloemen, jouw favoriete plant. De collega's zijn jou nooit m...

Zo heerlijk dat afhaal eten bij de Mac, ook zo heerlijk makkelijk nog! Je rijdt er met de auto langs een loket, doet je bestelling van frietjes, mayo, al dan geen kroketje of een gigantische burger met een overheerlijke hamburger en zo’n goor plakkie kaas ertussen, niet mijn ding dat is duidelijk!...

Op een stille zondagmiddag, toen de eenzaamheid zoals gebruikelijk als een wurgslang om mijn nek lag en mij als een verlammend korset omhulde, als een benauwend luchtledige, was ze gekomen; een nog jonge dame, fors van postuur, en ze bracht een fraaie, zomerse roos mee in een merkwaardig wit vaasje,...

Ze vroeg me te wachten in de armoedig ingerichte kamer en ik had uitzicht op een slecht geschilderd en welhaast "demonisch" aandoend drieluik waarop een kerkinterieur was afgebeeld. Tevens stond het mij vrij mijn blikken te werpen op de oude "Yamaha"-piano tegen de wand die vermoedelijk nooit me...