Hartenkreten

Mogelijkheden te over, schrijf wie je bent en verhaal verbaal het onderste uit wat je kan. Ik was verbijsterd over zoveel spreekwoordelijke vrijheid, een literaire douche. Voelt fijn, vaart der volkeren en dan gaat het toch knagen. Aandachtshoeren krijgen de overhand, gouden ganzenveren worden in...

Als je langs al die voortuintjes in je woonbuurt loopt, geniet je van al die bloeipracht. Wat wordt je oog gestreeld. Die tuintjes mogen netjes beplant of heel ruig zijn; allemaal hebben ze hun eigen bekoring. De wijde Schepping van God is hier zeer sterk verkleind, maar zegevierend bijeengebracht...

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar, aan wie hij zoveel herinneringen dankte, nog eens te zullen ontmoeten. Met het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer van...

.....en ik herinner me - Cecilia - en hoe zal ik het mijn hele leven blijven herinneren! - hoe je me op die onheilspellende, vreselijke avond buitengezet, buitengetrapt hebt uit het laatste thuis dat ik nog bezat in deze wereld en mij overleverd hebt aan de koude, eenzame nacht en hoe ik mijn weg mo...

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat tijdperk...

Als een vierkant gehouwen rots staat daar een klein gebouw van ruwe stenen, ingetogen, maar bewust en trots. Bovenop de muren vol kracht ligt een plat dak, waar tere bloemenpracht glanst. Daarnaast giert de bobslee, vervoert mensen met harde knuisten en opeengeklemde benen. Na de wilde rit vol hor...

De zomer veranderde al bijna in een nazomer, maar wilde nog geen afscheid nemen. Het was nog augustus. Met een honderdjarige boot hebben we het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal bevaren, bijna tot aan de "Beekse Bergen", begeleid door een jonge, charismatische vrouw die in een e...

Het was een warme, wollige sprei, versierd met een symmetrisch patroon van donkerrode motieven die op regelmatige afstanden van elkaar waren aangebracht. Onder die sprei sliepen en sluimerden we, mijn bejaarde moeder en ik; als ik bij haar was strekten we onze lichamen naast elkaar uit; haar gezich...

Ik ben niet vaak heel erg woedend, maar vandaag ben ik dat wel en om een terechte reden. Ik offer er zelfs heel graag mijn nachtrust voor op, omdat ik heel duidelijk overtuigd ben van de misdaad, die een heimelijk krankzinnige heeft gepleegd. Hij denkt misschien dat de stilte van de onderwaterzee al...

Een Bijbelspiegelverhaal aangepast door Jan Jacob Krediet, "schrijverij en vertellerij", op basis van "Zo Stond Het Niet In De Bijbel" een openingslied geschreven door Bart Chabot, met muziek van Henk Meutgeert uit het Liturgisch project "Veelstemmig Lichtvoetig"van de NCRV uit 1994, waaraan...

Op een rustige vrijdagmiddag, alles klaar zit ik op m'n gemakkie te luisteren naar: de zalige muziek van Jim Reeves. 't Eten staat bijkans gereed, ik werk me allang niet meer in 't zweet, maar geniet, terwijl naast me: muziek klinkt! Op een rustige middag zoals nu, ben ik een gelukkig men...

Ze is mooi. Ronduit mooi. Voorbeeldig mooi. Er kan met de beste wil van de wereld niets anders over haar verschijning gezegd worden. Het blonde, springerige haar met de charmante pony omlijst haar klassieke gezicht met de voorname, rechte neus en de glanzend-gezonde, zachte huid als een aureool. De ...

De schizofrene man kwam mij het Suske-en-Wiske-album brengen. Het was bedoeld als verjaardagscadeautje. Op de kaft en overal in het boek had hij cryptische formules neergekalkt; een uiting van zijn - ook voor hemzelf - onbegrijpelijk geestesleven. Hij woont in een van die gemeenschappelijke huize...

Recentelijk werden wij, ook tijdens de in de journalistiek bekende komkommertijd, opgeschrikt door berichten over voor de consumptie in omloop zijnde eieren en pluimvee, besmet met het toxische Fipromil. Binnen een week werden deze ook in de ons omringende landen gesignaleerd, al dan niet door impor...

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd, waa...

Onlangs zag ik de kersverse schrijver Sander Kok bij het tv-programma 'De Slimste Mens' en hij frappeerde mij ten eerste om zijn nasale, hese, donkere stem, alsof hij voor het eerst de baard in de keel heeft. Nou valt zijn stem minder op, omdat die brombeer Maarten van Rossem zo ongeveer iedere sh...

Mijn beste vriend Rob uit Utrecht heeft al jarenlang te maken met de gevolgen van een tekenbeet en de daardoor veroorzaakte ziekte van Lyme. Hij is nooit meer de oude geworden en heeft een slechte gezondheid waardoor hij vaak ziek is. Zijn twee huisdieren Jana en Kylian waren jarenlang zijn huisg...

Af en toe signaleer ik hem her en der. Hij behoort tot de mensensoort die eveneens geen enkele degradatie verdient: hij behoort tot onze mongoloïde medemensen. Hij onderhoudt relaties met vrijwel alle chauffeurs van "Arriva" en voert op plagerige,joviale dan wel serieuze wijze luidkeels gesprekke...

De tijd van de befaamde, maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten die in plaats van dierbaarder, afschuwelijker voor mij waren geworden en ik had er rondgedoold tussen de ...

Geheel volgens verwachting is mijn bundel "Relicten van een leeg bestaan" geflopt. Op een enkele goede vriend na hoeft geen mens een exemplaar. De uitgave van die bundel heb ik gewonnen als eerste prijs bij de poëziewedstrijd van Schrijverspodium. Aanvankelijk wou ik daar niet eens aan, want...

Het lijkt een eeuwigheid geleden dat ik hier mezelf kwijt kon. Frustraties strooiend, glooiend gestrand aan de einder en vaak op de pik (m/v) getrapt, alles altijd in een sausje van humor doordrenkt. Knipogend trakteerde ik vaak de spiegel mezelf met uzelf. Die passie is voorbij, ik ben mezelf kw...

Met blijde verwachting uitzien naar de tijd, waarin het kwade verdwenen zal zijn en de mensen voor altijd heerlijk mogen leven, door Hemelse pracht omstraald... Dat is een vreugdevolle gedachte, die iemand met een sterk geloof vergezelt. Het Hoge Rijk kan men in dit leven ook ervaren door zich al r...

In het chique, exclusieve restaurant met de trotse naam "l'Orangerie' die ook aan de zijkant op de gevel prijkt, ontmoette ik die avond mijn oude "vriendin". Aanvankelijk zat ze me met open mond aan te staren en ik observeerde met veel walging de kwabben die, nu ze tweeënzestig is, haar hal...

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en ...

REIS DOOR MIJN KLEINE KAMER VAN FOPKE ik zal proberen mijn kleine kamer van twee bij vier te beschrijven met mijn laptop midden in de nacht omdat ik dat leuk vind. Er staat een bed een stoel en een tafel. Verder muziek en boeken en schilderijen van mezelf die ik het mooist vind. Enkele fotos en...

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een bergtocht....

Via Facebook heeft de gevierde zangeres Sinéad O'Connor een filmpje van 12 minuten verstuurd, waarin ze openhartig is over de penibele situatie, waarin ze verkeert. Sinéad Marie Bernadette O'Connor is geboren op 8 december 1966 in Glenageary, een voorstad van Dublin. Het filmpje verstuurde zij...

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken zi...

Een elegante zuil van doorzichtig glas draagt op de afdeling "Longziekten" van het E.Ziekenhuis de gelijknamige, macabere tekst. Toch heeft men meestal niet af te wachten dat men hier onmiddellijk op middeleeuwse wijze gevierendeeld zal worden, de duimschroeven aan zal krijgen of zijn laatste a...

In mijn kamer staat sinds kort een lege vogelkooi. Een enkel donzig wit veertje kleeft nog aan de gouden spijlen en het voer- en waterbakje, nu doelloos en zinloos en zonder enige functie, hangen nog aan de zijkant. De bewoner van de kooi, mijn trouwe kameraad en de enige vriend van wie ik nooit de ...