Hartenkreten over reizen

De Heusdenlaan strekt zich uit in een buitenwijk van Tilburg en zij is bereikbaar na een lange tocht met het Openbaar Vervoer. De nacht ligt over de stad en in het voertuig dat haar weg schijnbaar eindeloos schijnt te vervolgen wissel ik kennelijk erotische blikken uit met een man op de achterbank...

In de vroege morgen stond ik onder een waaier van waterstralen mijn oude, vervallen en Rubensiaanse lichaam te masseren, toen er aangebeld werd. De postbode bracht mij een forse envelop waaruit een nietig blikje tevoorschijn kwam met daarop een fotografische afbeelding van de Tower Bridge waarover...

Soms ben ik 's nachts in het labyrint van de straten. Ramen rijgen zich aaneen in eindeloze sequenties. Een bleek licht valt over het geheel. Ik ben me ervan bewust dat ik in Amsterdam ben. Het kan ook zijn dat er zich een fantastische zeegroene lagune vertoont tussen strenge, Victoriaanse...

KAPITEIN FOP OP OUDE ZEESTOMER VER VAN EIGEN HOKJE MET PIL FOPPE zat in zijn leunstoel naar muziek te luisteren en dronk koffie met pafke. Hij dacht na. Hij was nu bijna vijftig en had niks van zijn leven gemaakt. Een keer wilde hij nog op vakantie om dan voorgoed het gordijn dicht te trekken...

Mijn eerste bezoek aan Parijs in 1973 was magisch en in extase kwam ik thuis in mijn ouderlijk huis; totaal onder de indruk van onder meer de gouden plaquette bij het "Palais de Chaillot" (L'artiste se sent créer/Son oeuvre engage tout son être/Sa peine bien-aimée le fortifie...) Op mij,...

In de laden van mijn oude, eikenhouten bureau, dat mijn moeder voor mij kocht toen ik te midden van mijn familie nog de erenaam "studiehoofd" droeg en zestien jaar oud was, vond ik een lichtgroene kaart, waarop de trotse zwarte tekst in zwarte letters prijkt: "Bergsteigen und wandern im...

We waren weer met een klein gezelschap vertrokken uit onze stad in het voertuig waarvoor wellicht de benaming "bejaardenbus", door mijzelf gemunt, toepasselijk is en iedereen die er wel eens geweest is zal toegeven dat de bebouwing radicaal verschillend is zodra men het bord met de trotse naam...

Op 7 oktober zat de kou al in de lucht. Tijdelijk nam ik afscheid van Tilburg, van "mijn" Tilburg; van de Noordhoekring en van de Hart van Brabantlaan en van de helblauwe neonletters die de aanduiding "Résidence Noordhoek" weergeven, van de Westermarkt waar het fruit, opgetast op de...

In de enorm luxueuze, gigantische lounge van het hotel, waar zij diep wegzakte in leren fauteuils, waar de asbakken verwisseld werden als zij met haar ogen knipperde en waar serveersters af en aan liepen met drankjes naar keuze, zat zij met haar verbeten mond die verwrongen was door...

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk.... Toen ik afscheid...

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige...

De foto siert nog mijn wand; op de voorgrond de oude, beroemde Karelsbrug met de beelden en een scherp geprofileerde, zwarte lantaarn en in de schimmige, blauwe verte de bebouwing in het overige stadsgedeelte waarboven de kathedrale kerk trots uittorent.... Het was een merkwaardig uitstapje voor...

Hij zat maar onbeschaamd en hardnekkig te zwijgen en mij woordeloos in het gezicht te staren als maakte ik op hem de indruk van een levenloze, versteende mummie. Zijn hand droeg de dubbele gouden ring ten teken van zijn voorbije huwelijk en (huidig) weduwnaarschap. We waren op een uitstapje met...

De zee zag ik voor het eerst bij Scheveningen. Ik was nog een kind. Plotseling toonde zij mij haar weidse, overweldigende grandeur, nadat we eerst nog ingesloten en omringd waren geweest door bebouwing en nadat we de barrière van de duinen hadden genomen. Het was op een uitstapje met mijn ouders...

Afgelopen vrijdag was het bloedheet en klam. Wat je dronk, zweette je meteen weer uit. Ik wilde naar Nuenen of naar Sittard. Ik dacht dat je per spoor naar Nuenen kunt, maar daarvoor moet je de bus nemen en daar was het me helemaal te heet voor. Bovendien heb ik geen OV-chipkaart. Maar dat wist ik...

Ik was voor niets naar Oisterwijk geweest; mijn nieuwe wandelvriendin, die ik had leren kennen via een advertentie, had ik er niet getroffen. Op de heenweg striemden regel en hagel de voorruit van de auto van de Deeltaxi; geen weer voor een wandeling; de ruitenwissers waren druk in de weer; de...

Deze ochtend pak ik de spitstram naar Utrecht. Het moet er toch een keer van komen. Sinds eind vorig jaar mijn vertrouwde buslijn is opgeheven, onderzoek ik alternatieven om van huis naar werk te reizen. Die blijken er te zijn. (Nieuwegein lijkt saai, maar vergis je niet). Afgelopen week heb ik de...

VANDAAG is de tour de france etappe in BRETAGNE. Dit vind ik een heel mooi deel van France. De uitzichten zijn wijds en de zeekust met rotsen is indukwekkend. Er zijn zelfs poortjes in de bergen aan zee. Het klimaat is er heftig. Veel wolken en wind en regen afgewisseld met felle opklaringen. De...

Foppe voelt zich depressief door de herfststormen. Hij ligt op bed met sombere gedachten en nu moet het ook nog winter worden. De beer houdt zijn winterslaap, denkt foppe maar waar moet ik naar toe. De pi/meisjes zorgen heel goed voor hem maar hij besluit op advies van de huisarts naar Hawaï te...

De meeste mensen gaan dolgraag op reis, maar ik niet. Ik zou wel willen, maar de angst weerhoudt mij. In de NRC las ik dat autistische kinderen erg in paniek raken als er wordt afgeweken van de dagelijkse structuur. Ik kan al die veranderingen en onbekende invloeden niet verwerken, dan ga ik rare...

Wat is er met mijn hoofd denk ik, als ik 's morgens wakker word in joegoslavie, kroatie. Ik ben de laatste tijd nogal druk en dan ineens valt alles stil. Ik ben net met veel moeite afgestudeerd en ga met remco en simon op vakantie maar de reis is lang en het autorijden wil niet zo goed. Het weer...

”Ga je mee naar Praag?“ Perplex en ook wat verward overdacht ik of ik het zou doen. Nooit meer naar Tsjechië had ik een aantal jaren geleden bedacht. Ik ben wat naar Praag geweest. Mijn man had er een grote familie en we gingen er na de opening van de grens wel 10 keer per jaar heen. Op...

Ruimte van gedwongen oponthoud. Stoelen in een halve cirkel. Rust en gefluister. Weekbladen uit een stapel getrokken en deels uit een map ontsnapt, verspreid over de als tafels gebruikte, brede stoelleuningen. Ik wil niet wachten maar doorgaan met mijn leven. Waarom zou ik wachten? ...

De ‘Internationale schoorsteenvegerbijeenkomst’ die sinds 1981 het eerste weekend van september plaatsvindt in Santa Maria Maggiore in Valle Vigezzo in Noord Italië, is elke keer een happening in dat dal waar iedereen zo gelukkig lijkt te zijn dat je jezelf afvraagt waarom mijn...

DAG EEN Het moet op mijn achttiende zijn geweest dat ik na het behalen van het Atheneumdiploma met een busreis naar de wereldstad Parijs vertrok, het avontuur tegemoet. Voor het benodigde geld had ik een maand lang bollen gepeld en had driehonderd gulden verdiend, de reis kostte evenwel 179...

Het is donderdagochtend en het is een mooie roze zonsopgang, het is nog maar negen uur. Je merkt al dat de winter opschiet, het is eerder licht en niet zo koud meer maar er komt nu regen. Ik ben alleen thuis en vind dat prettig. Ik las in het boekje van Remco Campert en dacht toen dat ik maar...

De winter nadert. Boven mijn slagzij makende zolder vliegt een koppel ganzen over. Als ik uit het raam kijk ontdek ik nog meer zwevende V’s tussen de al purper kleurende wolken en de skyline van Roermond. De gakken van de ganzen dansen als riedeltjes van Philip Glass boven de daken. Ik moet...