Hartenkreten

Zo communiceerden we eens in lang vervlogen tijd: mijn leraar en ikzelf, zijn favoriete leerlinge, via de opstellen die ik bij hem moest indienen; we waren als gevangenen die elkaar heimelijk briefjes toespeelden of als geliefden die op andersoortige wijze elkaar niet zouden kunnen bereiken. Hij ...

Een doodgewone maandag voor een doodgewoon mens met doodgewone acties die iedereen meemaakt of beleeft want dat kan ook. Twee afspraken in het ziekenhuis, eentje voor de pletmachine en eentje voor bloedprikken, wat nog wel even zal duren ook nog maar dit terzijde. Als ik aan kom rijden in mijn...

De woordenstromen van de vlotte politicus in pak komen als erg intimiderend bij mij binnen. Het is een extreme vorm van platpraten en vragenstellers bedekken onder een ongebreidelde lawine van woorden, welke best schoolfrikkerig overkomt. Leraar maatschappijleer, die het ons nog eens uitlegt tussen ...

Vannacht zag ik je in mijn droom, vadertje! Ik wist dat je terug zou komen van gene zijde, dat we weer samen zouden zijn. Je was altijd vredelievend, vadertje, je beschermde me, alles heb je me willen geven, nooit heb je me geslagen. Op je saaie kantoor maakte je dag aan dag gedurende veertig lang...

Ik passeerde op een zonnige lentemorgen het kerkhof, de dodenakker aan de Noordhoekring, omringd door onze witte standbeelden die tot onze verbeelding spreken, zoals dat van Joris, die manmoedig de draak het zwaard in de keel steekt als om deze te doden. In de Wilgenstraat wachtte in het kleine v...

Ze is altijd de rust zelve; is ondanks haar immens kwellende pijnen altijd vriendelijk. Ik durf het haar nauwelijks te vragen maar ik vermoed dat ze de dood, die haar zal bevrijden, voortdurend in het vizier heeft. Ik noem haar "Ans" en spreek haar naam vaak uit. In de kamer die uitzicht bood o...

De nieuwe benedenbuurman is gearriveerd. Ik ben hem tegengekomen in het portaal. Hij droeg een wollen muts en een grijze "Nietzsche"-snor, groette mij niet en keerde mij de rug toe. Ik kon een blik werpen in de woning waarin timmerlieden bezig waren op een mooi schilderij in uitbundige, felle ...

Zou het aan de lockdown liggen dat de meest maffe ideeën het nieuws halen, of zou men zich vervelen, dat laatste zou ook zomaar kunnen natuurlijk? Een ministerie van de datalekken, of van de discriminatie? Een ministerie van, tja waarvan eigenlijk niet? Denk liet weten dat een ministerie voor mosli...

Al in vroege jeugdjaren fietste ik aan je voorbij, achterop de fiets bij mijn goede, onvergetelijke ouders en huiverde ik om de gekruisigde, om de Christusfiguur aan het kruis, daar in die bocht, die we passeerden, opgesteld. En je gotische torens verhieven zich, verheffen zich nog, zullen zich ver...

Zo kon het gebeuren dat mijn jongste kind (natuurlijk ruim volwassen en zelf ouder) speciale boeken voor haar verjaardag vroeg. Het besmettelijke virus dat in ons gezin door een paar leden wordt vastgehouden is namelijk lezen! Ze vroeg om een speciaal stel, had er al eentje van of twee misschien maa...

Waar ik eens rondsjouwde met jou (vertwijfeld, wanhopig, huilend; je zware lichaam in de rolstoel vóór me) verheffen zich nu nog de marktkramen, met wit zeildoek bedekt en bekleed, waarop de blinkende dode vissen liggen opgestapeld en het glanzende, kleurige fruit. Opgewekte, vrolijke kooplui ...

Men zou niet vermoeden dat die grote coryfee van het existentialisme (nu ook al gedateerd en door de ongenadige tijd ingehaald?) genaamd Jean Paul Sartre in de vorm van een van zijn beroemde romans nu ook "verkrijgbaar" is bij ons uiterst provinciale en kleinburgerlijke Wijkcentrum "De Poorten"....

Mijn broer wacht al op mij. In de verte zie ik zijn gestalte vóór de glazen deur die zijn armzalige appartementje begrenst als danst hij een mallotige, onzinnige dans, ten teken van zijn krankzinnigheid. Ik heb paaseitjes voor hem gekocht; kleine eitjes, omhuld door een paars, glanzend papiertje e...

Café-Restaurant "De Postelse Hoeve" strekt zich uit aan de Rueckertbaan met haar langgerekte serre en haar kleinere zaal met de kunstzinnig vervaardigde lampen, waar ik vaak mijn eenzame uren botvierde. Men zegt dat het restaurant verbouwd zal worden tot studentenhuisvesting. Dan zal nooit me...

Aanvankelijk was het nog niet druk in de wachtkamer maar gaandeweg stroomde deze vol. Allen waren nu getooid met de inmiddels welhaast tot traditie verheven mondkap. Ze hadden mij genood "om mijn laatste adem uit te blazen" (nu ja, geachte lezer, neemt u dit niet te letterlijk! Er is daar echte...

....en eens, ten tijde van onze gezamenlijke studie en van onze toentertijd nog bestaande verwantschap en saamhorigheid lazen wij samen "Die Amsel" van de fameuze en onvergetelijke Robert Musil. De taal, die ooit misbruikt is voor brute, onmenselijke commando's, beheerste je volkomen en deze ro...

Zo kwam het dat ik heel hard toe was aan wat nieuwe broeken, niet omdat ze versleten zijn dat in geen geval, maar twee maten verschil los je niet op met een riem, bretels zijn natuurlijk een no-go situatie en de hele dag lopen hijsen is ook zo wat! Maar we zitten (zaten) in een vervelende lockdown e...

Het was in dat jaar, het lang-vergeten jaar 1965, dat ver terug ligt in de herinnering dat onze muziekleraar, de heer H., de kandidaten wierf voor het koor uit de pas aangetreden brugklassers. Er zou een majestueuze opera opgevoerd worden in onze plaatselijke schouwburg ter gelegenheid van het honde...

De lichtblauwe voorjaarshemel overkoepelde onze Regte Heide waar grafheuvels aan een verre Prehistorie herinneren en hoog in de lucht danste en dartelde de leeuwerik en mijn vriendin herkende zijn zang. We waren het lieflijke, rustig voortkabbelende blauwe beekje met haar kleine stroomversnelling ...

Naast ‘kwetsbaar’ zijn woorden als ‘snakken’, ‘tunnel’ en ‘licht’ talloze malen in ons vocabulair terecht gekomen. Corona besluipt de taalschat net zo lukraak en geraffineerd als de bange mens. Want wie zich in de gevaarlijke risicogroep bevindt vanwege zwakheid van lijf en leden hee...

We waren tweedeklassers op het lyceum en de heer W. was aangesteld om ons les te geven in de cultuurgeschiedenis. Hij kon geen orde houden en de klas maakte de kachel met hem aan. Deze gebeurtenissen leidden tot zijn overspannenheid en ontslag. Misschien hadden sommige zachtmoedige scholieren we...

Mijn zo goede, zo liefdevolle zus, wiens liefdevolle zorg echter vaak zo moeilijk te bespeuren valt had me "het huis uitgezet" en had het woord "straatverbod" laten vallen. Met "het huis" bedoel ik niets minder dan de aanleunwoning in de buitenwijk waar onze oude moeder haar laatste dagen nog ...

8.10 uur. Hondje even uitgelaten – net buiten het hek. Terwijl hondje staat te snuffelen en te plassen, zie ik een worm met langzame kronkelbewegingen over de weg kruipen. Hij is al een halve meter gevorderd, nog tweeeneneenhalve meter te gaan naar de overkant. Erg opschieten doet het niet. 8.3...

Thuiskomend in het portaal dat toegang geeft tot de trappen die op hun beurt toegang geven tot mijn woning, zie ik dat het plantje dat zolang de muur sierde verwijderd is. Ook was mij al opgevallen dat een andere, onbekende naam, weergegeven in zwarte letters, boven de brievenbus is aangebracht. ...

En zo haalt de belastingdienst wederom het nieuws, op een negatieve manier weer, het simpele geval van: mensen die hier werken en het gezin niet bij zich hebben maar waar ze wel geld voor ontvangen? Kijk, dat er al jaar en dag geploeterd wordt om dit soort acties beter te regelen, dat weten we allem...

Verdorie, nou zit ik in de discriminatie wereld, is dat even wat? Meneer T is over de 70 en tja, ik dus nog niet en zo valt er eergisteren een superdikke envelop in de bus. Geen idee wat daar nou in zou zitten, immers de stempassen zijn al in huis? Een geopende envelop vertelt dat: er een envelop in...

De oude, haar zo dierbare bomen aan de Bosscheweg zijn behouden voor de toekomst en voor het nageslacht. Mijn eveneens immens dierbare zus zag het als haar taak, haar opgave en haar missie zich in het kader van de Natuurvereniging fel te weer te stellen tegen hun sloop. En zo zullen nog genera...

...En toen mochten we bij die lieve oom op schoot.... We waren de zusjes Broeckx, Ineke en Cieltje en drie en zes jaar oud. Die oom in die witte jas kon toch geen kwaad in de zin hebben? Toen volgde de benauwdheid van het "kapje". Dit werd plotseling over je hoofd geschoven en het benam je de ...

Als ik de lichten weer zie; de lichten die mij begroeten, dan weet ik dat ik in mijn Tilburg ben; in mijn geboortestad; de stad die mij trouw is gebleven; te midden van mijn goede mede-Tilburgers. En zo heten ook de trotse, kapitale letters op de gevel van haar station mij steeds weer welkom, di...

Of ze ook imbeciel was of verstandelijk minvermogend, bleef mij altijd onduidelijk. Achter het scherm van haar gezicht waarop zich soms chagrijn vertoonde, gingen acht persoonlijkheden schuil. De mishandeling uit haar jeugd had haar daarin doen vluchten. Onze "vriendschap" vormde een aanfluiting v...