Hartenkreten

We horen het te weinig, zo zegt men, we zeggen het niet genoeg, oordeelt men, we schallen het niet van de daken, maar dat zou ook wat lastig worden denk ik dan....eventjes een paar trappen op, om vervolgens hoog in de lucht te brullen ‘ ik hou van je’ waarbij komt dat ik een beetje hoogtevrees h...

Het was in de tijd dat de computer haar glorieuze entree had gemaakt op de werkvloer en waarin ik als "typiste tekstverwerking" was aangenomen bij een groot kantoor.De dames van de afdeling tekstverwerking leerden snel het nieuwe apparaat te hanteren en de heren opdrachtgevers deden de typekamer aan...

...en als ik dan weer het massieve gebouw passeer waaop over de hele gevel met trotse en forse zwarte letters staat weergegeven: "Koning Willem II College" en waar donkerblauwe luifels neerhangen; het gebouw dat volgens vele goedmoedige maar onderontwikkelde stadgenoten "De Willem II School" huisves...

Die volstrekte onbevattelijkheid is één van de redenen waarom ik werd overvallen door een gewaarwording die ik, na grondig onderzoek niets anders kan noemen dan ontroering? Waar de hersenen het laten afweten neemt het hart over. Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat...

Een nieuwe zomer legt zich over de oude en verweerde, gegeselde en geteisterde wereld. Schaduwen spelen in het welige groene gras en ook mijn hart dat beeft en bonkt in mij is oud en geteisterd; de littekens schrijnen en branden..... In de Nassaustraat, in een uithoek van de provinciestad, treft me...

Het Paasfeest had het Kerstfeest wonderbaarlijk snel opgevolgd. Er was warm weer voorspeld voor Tweede Paasdag en deze voorspelling kwam uit. Rond het stadion van Willem II aan de Goirleseweg, een massief en gigantisch gebouw dat de naam van de voetbalclub pontificaal op de gevel draagt, waren vele ...

.....en zo herinner ik me degenen die vóór mij leefden; die zozeer geleden hebben en die het leven, als was het een estafettestokje, aan mij doorgaven; degenen van wie ik afstam; van wie de genen krioelen in mijn cellen en bloed; mijn trotse en gevoelige ouders. En zo zeg ik stilletjes voor mij ui...

.....en toen vroeg Ilonka, die mij al sinds twee jaar trouw bezocht, tenslotte: "Wie zijn dat, op die foto?" Tot nu toe had ze kennelijk in stilzwijgende verwondering de foto in zich opgenomen die mijn slaapkamer sierde en ik verklaarde: "Daarop staan mijn opa en oma met hun zoons en dochter; mijn ...

De lentezon laat een helpend licht over de oude stad schijnen. Er is een gezellige drukte op de terrasjes. Luidkeels vertelde grappen over de zomerse temperaturen gonzen door de stad. Het gezin en de maatschappij zouden de mens moeten beschermen. Als onderdeel van het geheel. Maar stel je voor dat e...

Vanaf het moment, dat de kreet “Eloi, Eloi, Lama Sabachthani” op de hoogte van Golgotha weerklonk en het kruis het symbool van het lijden van Jezus en het christendom werd, is Pasen en de tijd ervoor één van de hoogtepunten van dit geloof. - Dat dit qua beleving voor mij niet veel betekent moe...

Toen zij op haar teergevoelige teentjes was getrapt, kennelijk als nooit voorheen,door eem fout in het dossier, meende zij dat haar rancune van wereldformaat was en zette zij haar vleugels op als een nietig, onbetekenend insect. Haar ego nam majesteitelijke proporties aan en zij wenste haar belager ...

Het was een onrustige nacht geweest, die van 'Goede Vrijdag' op 'Stille Zaterdag'. Ik lag te woelen, te zweten, zeg maar te ‘zwoelen’. Het angstzweet viel loodzwaar van m’n voorhoofd af. Mijn hersenen pijnigden mijn ziel nog vol van het grote verdriet van Zijn (Jezus) lijden, sterven en b...

Op een winterse dag waarop de kou ons geselde en door onze dikke jassen heen drong, hadden we vriendschap gesloten.Dit speelde zich af tegen het decor van mijn jeugd, in de nu desolaat aandoende wijk waar de gymzaal, de pastorie en de kerk nog steeds getuigen van de zo lang vervlogen jaren. Lijn ho...

Onze leraren leken zelf ook op sprookjesfiguren: zo ook meneer W., drieëndertig jaar oud, getooid met de snorrenbaard, die zo mooi tekende op het schoolbord met gekleurd krijt en die ons de legendarische figuren uit de geschiedenisboeken: Marx, Lenin, Hegel, Bakoenin, Stirner, Fichte en vele andere...

De afstand Tilburg-Waalwijk is met een snelle en luxueuze auto gemakkelijk en snel te overbruggen maar ons parcours is desolaat en voert naar de eveneens onheilspellend aandoende flatgebouwen waar onze vergadering van die avond zal plaatsvinden. Het kale en armoedige interieur van de woning van de v...

VOORJAARSGEDICHT FOPPE 2019 FRANEKER Om half vijf smorgens wakker het is nog donker ik word wakker van een vreemde droom ik zet een kopje thee met cake en rook het wordt eindelijk voorjaar na een lange donkere sombere winter mama aly is verhuisd naar st. anne ik hoop dat ze daar zich alleen...

Tuincentrum "GroenRijk" bevindt zich welhaast aan de rand van de stad, in een uithoek, en het is te bereiken via een langdurige busrit die voert door een groot deel van de stad. Een vriendelijke chauffeur had me de weg gewezen en bij GroenRijk mocht ik een weelde van uitbundig bloeiende bloemen e...

Het kan niet ontkend worden: aan de Lage Witsiebaan in Tilburg is de verbazingwekkend mooie winkel van de "Aldi" onlangs geopend. De trotse letters die de naam "Aldi" weergeven en die oplichten in de avond en nacht pronken op het dak en de ingang wordt gesierd door een guirlande van ballonnen, terwi...

In Café "De Spaarbank", op de hoek van de Noordstraat, vernoemd naar de in vroeger tijden daar gevestigde bank ben ik vervroegd aanwezig en kijk ik mijmerend uit het raam, in de richting van de Stationsstraat, wachtend op mijn zesenzestigjarige vriend, die, voorzien van een gemillimeterde lichtgrij...

Ze zei: er zit geen gebruiksaanwijzing bij en ik antwoordde dat klopt, die zit er inderdaad niet bij! Ze zei: ik doe maar wat m’n gevoel me influistert en ik zei, dat is slim! Ze zei, ik heb het niet geleerd, waarop ik zei: ik evenmin! We doen waarvan we denken, dat het goed is! Ja zei...

In de foyer van onze Schouwburg is het rustig en sfeervol op een koude avond in april. Een wandvullende creatie, kennelijk symboliserend de menselijke communicatie en gesigneerd met de trotse en indrukwekkende naam van een beroemdheid: "Appel" trekt de aandacht en een gestileerd, zwart glanzend beel...

Ach, als ik dan weer dat landschap zie, dat Brabantse landschap, dat landschap van mijn Brabant, waar ik geboren ben, dan kijk ik naar die langgerekte boerderijen te midden van het groen met die bemoste daken en dan herinner ik mij hoe ik als kind, uit dik karton, zodat mijn handen er pijn van deden...

Aan het begin van de onheilspellende gang in het E.Ziekenhuis waar je eens je ondergang tegemoet leek te gaan en - gelukkig ten onrechte - geconfronteerd werd met de aanduiding "oncologie" bevindt zich een elegante zuil met in lichtgevende, zilveren letters de tekst "Longziekten" Dit is nu je beste...

Augustus nadert: de maand van ons afscheid. Nu zend je me die portretten van die alsmaar lachende Afrikaanse jongens met wie je zo bevriend bent.... Verwacht niet dat ik de steeds groter wordende afstand nog kan overbruggen, verwacht niet dat de lusteloosheid en het ongeloof in onze vriendschappeli...

“Zandzakken voor de deur!” Wie van de lezers herkent zich in een hierna beschreven verschijnsel en krijgt tijdens het lezen meteen of na een korte tijd erna niet de neiging hetzelfde te roepen? Soms word ik wel eens wakker met een bepaald liedje of een fragment ervan en dan heb ik zoiets van:...

Dat zij de Paleisring niet meer van de Kattenrug kon onderscheiden, daarom reeds wenste zij de Dood De Dood, zo verguisd en zo gewenst, zo eerbiedwaardig en zo veracht De Dood, zo bezongen in de mensengeschiedenis, die Gigant waarvoor men zozeer terugwijkt; om een futiliteit wenste zij Hem

Tanka Het krentenboompje ligt al lange tijd, geknakt; halsstarrig levend siert zijn wijde bloesemkroon de dorre bosgreppel; Tekst in proza Het mooie Ulvenhoutse Voorbos bezuiden Breda is in de maand April vol prachtige krentenboompjes. Eén daarvan ligt allang geknakt neer: de stam v...

Aan de Lage Witsiebaan zijn razendsnel nieuwe langgerekte gebouwen verrezen met gladde, glazen wanden dankzij die heren met die ronddraaiende heftrucks.Moeten het gloednieuwe consumptieparadijzen worden zoals er al zovele zijn? Bij het Journaal zie je steeds die fantasieloze beelden, de plaatjes va...

Om een reden die onduidelijk blijft en die hoe dan ook statistisch niet te verklaren is, zie ik steeds maar de felrode bussen op de snelweg naast mijn huis passeren. De afstand Tilburg-Den Bosch is met de sneldienst gemakkelijk en snel te overbruggen en als ik ben ingestapt, komt spoedig een leuke ...

Zomaar zittend op het balkon, genietend van de toch nog opgekomen zon, bedenk ik dat mijn kind nu kilometers hoog in de lucht hangt, zo ver hiervandaan! Toen ze op Schiphol was, konden we nog appen, oh ze is er niet alleen hoor, nee, maar dat ben ik naar mijn gevoel wel! Scenario’s van neergestort...