Hartenkreten over welzijn

Partir c'est mourir un peu Gerard wilde eens testen die avond in het voorseizoen. Had de afgelopen weken veel op snelheid getraind. De eerste wedstrijd van het seizoen kwam eraan. 600 meter had hij in gedachten. Wij vonden dat een goed idee. Na de saaie lange wintertrainingen eindelijk weer...

Als kind zat ik onbevangen achter in de auto. Vaak met een boek op schoot. Totale ontspanning. Soms keek ik naar buiten. Meestal niet. Mijn broer vertelde laatst tegen zijn vriendin: ‘Dan kwamen we aan in Zwitserland. Onze Pa riep verrukt: kijk eens jongens, wat prachtig. En mijn zus bleef in...

Ik had er niet om gevraagd, maar plop, daar was ik dan. Ontvloden uit de vochtige dijen van een vrouwspersoon die ik later 'mama' ging noemen. M'n pa leerde ik kennen toen ik zo'n zes jaar was en hij van z'n werk kwam. We hadden het niet breed, vlees was er niet bij anders had ik hem al eerder...

Soms voelt een belevenis als een echo uit het verleden of ze komt je op zijn minst bekend voor. Denkend aan mijn verhaal nr.2625, “Koud vuur”, dat ik op 20 november 2007 inzond, herinnert deze hartenkreet bijna exact zeven jaar later aan mijn bijna vergelijkbare gevoelens van toen. Deze keer...

Een blik op de wekker zegt mij, dat het bijna acht uur in de ochtend is. Alles in huis en ook buiten is rustig, net als de ademhaling van mijn betere wederhelft. Ik realiseer mij, dat het vandaag zondag is en dan lijkt ons plaatsje op het eiland uitgestorven, met uitzondering van de mensen die zich...

Op dit moment zit ik met drie ietwat opgezette tenen van mijn rechtervoet voor het beeldscherm, hetgeen me een nogal zeurend stekende pijn bezorgt. Met mijn slingerende rechtervoet raakte ik vanochtend, achter de rollator lopend, fors een iets omhoog stekende stoeptegel. Niets onoverkomelijks en...

Een fragment uit mijn honderd dagen dagboek De koperen pannetjes hangen te glimmen in het lamplicht. Ze herinneren mij aan Frankrijk. Hoe we samen in een klein dorpje over de markt zwalkten; het winkeltje vonden waar ze stonden te glimmen in de etalage alsof ze op ons hadden staan wachten. Het...

Per uur en toch te duur, ik zie bijna een traan bij het meiske dat mij de wacht aanzegt. In 2015 is het de bedoeling van de gemeente dat men vrijwilligers gaat inzetten, voor niets op de eerste rang. Solliciteren om gratis te mogen werken, het sociale gezicht van Nederland anno nu. Beschaving?...

De dramatiek rondom Welzorg haalde een aantal malen het nieuws. De leverancier van hulpmiddelen voor mensen met een handicap nam het niet zo nauw met het nakomen van afspraken. Dat was in veel gevallen dermate lastig dat ook al was er een datum en tijd afgesproken, de klant vaak, tot zeer vaak voor...

“Zandzakken voor de deur!” Wie van de lezers herkent zich in een hierna beschreven verschijnsel en krijgt tijdens het lezen meteen of na een korte tijd erna niet de neiging hetzelfde te roepen? Soms word ik wel eens wakker met een bepaald liedje of een fragment ervan en dan heb ik zoiets...

Laat nu maar de aprilvissen volzinnen schrijven. Mijn eigen leven met zijn trauma’s heeft niet gekregen, is niet genezen. Dankbaar hoef ik dus niet te wezen. Uiteindelijk zullen alle woorden, zinnen verdwijnen. Misschien dat mei anders zal schrijven.

... En zo giert de herfst over de daken...de zomer is definitief naar de knoppen...We mogen nog van geluk spreken, dat de warmte niet ook onmiddelijk is vertrokken. Sommigen blijven het maar schreeuwen van de daken... Zij hebben makkelijk praten...maar hun woorden vallen als bladeren naar de...

Een van onze kinderen heeft een disharmonisch intelligentieprofiel zoals men dat in het vakjargon zo mooi noemt. Het komt er voor hem op neer dat hij op de dingen die de school van hem verwacht eigenlijk heel slecht scoort en dat op andere eigenschappen waar men op school eigenlijk helemaal niet...

<Gsjieeeeeeeeeeeekpsss> – De brede ring van de scanner met aan de binnenzijde de twee onder een hoek van 90 graden gemonteerde gevoelige platen hebben zich weer enige centimeters verplaatst. Tegen de klok in zo weet ik inmiddels, want dit is mijn derde nucleaire scan, waarvan ik er maar twee van...

Vanaf mijn geboorte in 1935 tot zo rond mijn veertiende levensjaar had ik, behalve roodvonk en difterie, haast alle veel voorkomende kinderziekten en aandoeningen gehad. Vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog was de medische kennis en de vaardigheid bij medici net zo op peil zoals je het heden...

Daar is het volgens mij mee begonnen. Iedereen zat in dat fonds en betaalde naar vermogen, niemand werd er minder van maar wel geholpen indien nodig. Sinds de vermarkting van de saamhorigheid schoten de kosten de pan uit, paarse broeken en witte boorden zagen mogelijkheden. De realiteit:...

Als kind vond ik dat prachtig, die waggelende lijven die desnoods de oever beklommen om de korstjes te consumeren van mijn onwelbehagen. Wij aten indertijd goedkoop brood, knip dan wel krop, die harde punten bovenop dat brood waren niet te nassen. Mijn moeder sneed snedig dikke sneden en wij kregen...

Het meest raakt ze mij door haar blik. Zo zuiver en oprecht keken zelden mensen mij in de ogen. Ik kijk met een open blik in haar diepte en verlang ernaar om haar daar te ontmoeten. Ik zie een vrouw, die ooit in haar leven, net zo kwetsbaar als ik in het leven stond. Ik zie haar vallen, maar ook...

Niet langer tientallen uren te zien overleven zonder jouw aanwezigheid.... Gisteren verlangde ik hartstochtelijk naar deze magische MORGEN. Die morgen die zich vandaag laat noemen. Voorbij zijn de nachten dat ik pas in de ochtenduren mijn bed inkroop, omdat ik een paar uur ziek op de grond -in...

Florence Nightingale is de geschiedenis ingegaan als een persoon die, met een ruim hart, begaan was en compassie had met de medemens. Robin Hood was eveneens van eenzelfde kaliber, zij het, dat hij de confrontatie met de rijken niet schuwde, daarbij hen iets op onrechtmatig wijze ontnemend om...

Dat het een onsamenhangende chaos in mijn woning is, dat kun je wel raden, ik kan er soms de weg niet vinden, laat staan een ander. Vaak raak ik dan ook iets kwijt, iets onbenulligs, maar dat steekt me dan toch, zodat ik naarstig op zoek ga en het na een uur nog niet gevonden heb. Gefrustreerd...

Nog meer hete dagen en het roer gaat om in de binnenzee van mijn oceanisch brein. Al die hitte maakt op den duur aartsluie wezens van ons, we gaan zelfs loom denken en we doen er uren over om tot handelingen over te gaan. Nu zie ik ook wel dat een ander deel van de mensheid juist heel druk gaat...

Het is een bekend verschijnsel en niet alleen van deze tijd, dat ouderen met het voortschrijden der jaren naar de buitenwereld toe maar ook privé een gedragsverandering vertonen. Zij komen op derden stugger over, lijken of zijn daadwerkelijk minder tolerant tegen anderen en mopperen, terecht of...

Een dag niet geplukt is een dag niet gelukt, die kun je beter overslaan. Heb ik hier vaak gepropageerd, mezelf er niet aan gehouden, ik dacht 'die dag komt wel'. Niet dus, gisteren heb ik stoute schoenen aangetrokken en godnomdeju, ik heb nu dag en nacht, onverwacht, mijn hart huppelt...

De vertwijfeling en de wanhoop houden geen halt, en al allerminst voor de deur van de "Zorgwoning".... Hier woont Ans met haar twee katten Winnie en Bleske. Haar grijze, rafelige haar dat geen schoonheidsprijs verdient hangt triest neer rond haar door lijnen en wallen getekende gezicht dat al...

"Sanadome" behoort eveneens tot de "nationale attracties" naast "De Efteling", "Het Safaripark", "Apenheul" en wat dies meer zij. De afstand Tilburg-Nijmegen is met de auto binnen een kort uur te overbruggen. Als we bij het zwemparadijs arriveren rijst het imposante krijtwitte gebouw...

Je hoort er eigenlijk veel over en eigenlijk toch ook weer niet en JUIST omdat we er niet zoveel over horen, MOET ik er iets over kwijt. In mijn vriendenclubje, wat zo langzaamaan heel Nederland betrekt, zitten toevallig hele aparte mensen, logisch want iedereen is uniek. Maar dit keer is het een...

De ongelooflijke, onvoorstelbare voorschriften van de longverpleegkundige deden mij duizelen. De huisstofmijt, een minuscuul klein diertje, onzichtbaar voor het oog, dat bij duizendtallen vloerbedekking, bankstellen en wat dies meer zij, bevolkt, moest "tot het laatste diertje" vernietigd worden...

De taxichauffeur die mij kwam halen moest onvermijdelijk weer in gesprek gaan, in overeenstemming met wat nu eenmaal de onbegrijpelijke modus vivendi dan wel de cultuur of de mores is bij de Deeltaxi. Door de avond bracht hij mij naar mijn Turkse vrienden Ali en Sultan, mijn trouwe kappers die...

Als een vierkant gehouwen rots staat daar een klein gebouw van ruwe stenen, ingetogen, maar bewust en trots. Bovenop de muren vol kracht ligt een plat dak, waar tere bloemenpracht glanst. Daarnaast giert de bobslee, vervoert mensen met harde knuisten en opeengeklemde benen. Na de wilde rit vol...