Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Reanimatie

Je hoort er eigenlijk veel over en eigenlijk toch ook weer niet en JUIST omdat we er niet zoveel over horen, MOET ik er iets over kwijt. In mijn vriendenclubje, wat zo langzaamaan heel Nederland betrekt, zitten toevallig hele aparte mensen, logisch want iedereen is uniek. Maar dit keer is het een zaak van levensbelang en omdat het ook nog eens goed afloopt schrijf ik dit voor die mensen, die net als zij, midden in de nacht uit bed gebeld worden.

Dat worden de brandweer en de politie natuurlijk ook, maar ZIJ zit in een zogenaamd reanimatie team en tja, als iemand's motortje er snachts mee stopt, wordt ze gebeld. Midden in de nacht. Snel in de kleding, slaap uit de ogen wrijvend, hup op de fiets en aangekomen bij de patiënt aan het levensbelangrijke werk.

Ze is er sneller dan de ambulance, werkt zich in het zweet, slaap is vergeten, verdrongen naar de achtergrond. Sirenes naderen en de meerdere personen nemen gedeeld de actie over. Als de patiënt gestabiliseerd is, wordt hij in de ambulance overgebracht naar het ziekenhuis. En zij, pakt haar fiets en rijd naar huis. Midden in de nacht. Van slapen komt niks meer. Logisch. De slaap is voor de volgende nacht.

Maar ze heeft een LEVEN helpen REDDEN, want de man, LEEFT. Dankzij mensen als zij, dankzij mensen die midden in de nacht wakker gebeld worden, in de auto of op de fiets springen en zo, belangeloos vrijwillig en slaap inleverend gewoon oproepbaar een leven redden. Is dat nou niet prachtig, is dit nou niet zoals het moet?! Mijn hoge hoed af!


Zie ook: http://Burgerhart Sittard Geleen Born Facebook

Schrijver: An Terlouw, 4 september 2015


Geplaatst in de categorie: welzijn

4.0 met 2 stemmen 94



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Christelrekko@ziggo.nl
Datum:
11 september 2015
Super mooi wat een geweldig gebaar om je zo in te zetten om een ander te redden trots op deze vrijwilligers weer en wind en idd daarna alleen naar huis hopen op een goede afloop, prachtig geschreven en een ode aan al die lieve mensen
Naam:
An Terlouw
Datum:
4 september 2015
En achteraf bedenk ik me ineens, dat de persoon in kwestie die de reanimatie begon ook als laatste weer naar huis ging. Op haar fiets, in alle vroegte van de morgen. Nog niet eerder stond ik hierbij stil...deze persoon bleef in leven, maar het komt ook voor dat reanimatie niet lukt. Ook dan; is zij ( of een ander) die als eerste aankomt, de laatste die huiswaarts keert. De dood achterlatend, het hoofd vol, de adrenaline verdwenen. Het vergt heel wat! Als vrijwilliger. Mijn hoge hoed af, mijn pet eveneens, want een simpel complimentje is onvoldoende.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)