Hartenkreten

Verdorie, wat een waardeloos nieuws, en blij word ik er al helemaal niet van, een poosje geen zegels kunnen kopen bij AH is nog te overzien maar rigoureus stoppen met “wilt U nog koopzegels” verdorie wat een rotstreek. Jaja ik weet het wel, het kan in een app, maar dat wil ik dus helemaal niet, ...

haiku: Het wuivende gras, gedicht, sprookje, jong of oud, steeds blijft dat spreken. tekst in proza: Die polderweiden in de zonneschijn vol hoog pluimgras, dat sierlijk en fluisterend heen en weer zwaait in de zachte wind... In vele gedichten, vertellingen en kinderrijmpjes wordt dit na...

Op een troosteloze zondag als vandaag moet je extra je best doen humor te bewaren. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ons dat hier erg goed lukt, geen van beiden staan te springen om te worden natgeregend en dus vermaken we ons opperbest binnen! Eega zit te hobbyen aan de tafel en ik zit heerlijk on...

Elke week zag ik haar, elke week een praatje, over van alles en over niks over kinderen over het weer kortom wat er ook voor onderwerp was, we hadden het erover. Als zij zich even omdraaide, was haar man degene die het gesprek gezellig voortzette. Allemaal elke week, vaste prik. Natuurlijk wiste...

Gisteren ontmoette ik Janneke en raakte met haar aan de praat. Haar naam kwam ik pas te weten toen we afscheid namen en zij linksaf sloeg richting het stationsplein om de bus naar Oldenzaal te halen en ik rechtdoor liep naar huis. Een vreemd einde bijna toen we elkaar een hand gaven. Doorgaans drukt...

En nu voelt de ‘georganiseerde’ sport ook al nattigheid. Zaalsporters zeiden hun lidmaatschap al vanaf half maart massaal op. De sportfederatie heeft de bonden gevraagd of ze willen zoeken naar aangepaste competities of alternatieven. Want competities zijn opeens niet zo vanzelfsprekend. Het hoo...

We waren eens collega's; jij de fotograaf, ik de journaliste en we liepen zij aan zij en lachten en huilden met elkaar. Je droeg nog je chique colberts, bonte overhemden en kleurige stropdassen.... Achter de huizen verscholen in de Anselmusstraat woonde je met je vriend, die in vertwijfeling ach...

De bovenbuurman, die ik zelden ontmoet, omdat we in deze contreien allemaal vervreemd zijn van elkaar en omdat we langs elkaar heen leven als monniken in cellen, is jong, kennelijk gezond en stralend en florissant als ik hem ondanks alles gadesla vanaf mijn hooggelegen balkon als hij beneden in het ...

De Conradhof ligt verscholen en ingeklemd tussen de bebouwing, ergens achter het "kosmopolitische" lint dat de Korvelseweg met haar veelheid van al dan niet succesvolle neringdoenden vormt. Ik moet een poort passeren om het huis van mevrouw de Pedicure, mij bekend van voorgaande gelegenheden, te b...

De meneer in ons gezellige, nieuwe postkantoor aan de Hasseltstraat droeg een elegante "spuugkuif" en in de borstzak van zijn shirt een smartphone en een nutteloze balpen. Verspreid in de zaak lagen en hingen agenda's en kantoorartikelen en er stond een molen met kleurige wenskaarten om vrienden ...

De ongeving van de Zernikestraat biedt ongetwijfeld huisvesting aan zeer ijverige, liefdevolle en kordate Tilburgers maar de balkons van de woningen zijn rommelig ingericht met vooroorlogs aandoende tuinmeubelen en onduidelijke siervoorwerpen. Mijn vrienden wachtten al langer op mijn bezoek. Het ...

De bloempjes, de helgele kleine roosjes, ontluiken nu een voor een en bloeien op, hoewel een gedeelte van de knoppen voor altijd gesloten zal blijven. Het plantje werd mij geschonken door mijn liefste kameraden van de "Opstapbus" met wie ik jarenlang vele avonturen heb beleefd; de goedmoedige ma...

Vervolg op column nr 1984 Zo zijn we inmiddels vanwege dat ellendige nare spook een aantal weken verder, heeft het mormel vreselijk veel levens op zijn ( of haar) geweten en is het einde nog bij lange na niet in zicht, oh zeer zeker niet. Zodra de deur op een kiertje gaat, komt er een wind vol el...

Vandaag lag de kaart met de hartvormige uitsnijding in de brievenbus. Daarin het portret van mijn broer, zwakzinnig, en rondom het hart wanordelijke krassen, gezet door een kleurpotlood. Een kaartje eraan vastgeniet met de tekst: "Voor mijn liefste zus". Mijn broer mist mijn bezoek. Gewoonlijk gri...

Een milde en rustgevende atmosfeer - als van september - overhuifde de wereld in mei 2020..... Lange schaduwen vlijden zich over het gras en de Natuur had een leuk, idyllisch tafereeltje geschapen in de Dillenburglaan, want op de knoesten van de "gekandelaberde" platanen hadden duifjes een plaats...

De mannen in de witte pakken zijn in de inrichting gekomen bij mijn arme, schuldeloze broer die daar sinds jaar en dag zijn haveloze en armzalige "appartementje" bewoont. "Ik ben Joey", verklaarde één van hen en toen was de angst verdwenen en het ijs gebroken. Nee, het was geen Corona, maar de...

Hoe heb je in je laatste jaren, in je troosteloze nadagen, in je woninkje van oude vrouw, gebogen over de lectuur die je niet meer tot je kon nemen, gezeten in de sierlijke stoel met de gewelfde leuningen, nog je levenslange verdriet op je schouders kunnen dragen? Je "televisiehelden" die je ve...

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede doo...

Hoe solidair zijn we echt als het er op aan komt? Deze vraag kwam bij me op toen ik hoorde wat de koning, tijdens zijn nu al als historisch geziene mei toespraak had gezegd over zijn overgrootmoeder. Heel flink en heel persoonlijk dat hij daar vraagtekens bij durfde te zetten. Volgens hem had Wil...

Op mijn dwaaltocht door de labyrintische gangen van het Twee Steden Ziekenhuis aanschouwde ik een merkwaardig aandoende wandschildering, mogelijk bedoeld om het sombere gemoed van slachtoffers en gedupeerden op te vrolijken met de afbeelding van een onschuldig, dartel haasje met opstaande flaporen d...

Zouden kinderen van nu, iets begrijpen van de vrijheid die ooit verworven werd door onze voorouders? Als wij het zelf al lastig vinden, te begrijpen wat zij moesten doorstaan, als wij ons niet kunnen voorstellen hoe men de mensen naar kampen vervoerden door een veewagen te gebruiken. Door afstan...

Haiku 's Teer paars bloeit tierig rondom de dode boom, die stevig rechtop staat. De jonge es groeit uit de holle, sterke stam van een dode beuk. Prozatekst In het mooie park van Oosterhout (Noord-Brabant), omgeven door kleine kastelen, zie je zowel keurig onderhouden stadstuin als...

Men zegt en men blijft zeggen: "Het is business as usual" of "alles gaat zijn gangetje". Men neemt dus kennelijk het wonder van de werkelijkheid niet waar, de steeds wisselende sferen, ook in de natuur, het geschenk van iedere nieuwe dag en is men er blij mee?

Je had me de hand gereikt tijdens de cursus literatuur en verklaard dat je wel iets in me zag en kennis wilde maken en zo zou ik huisvriendin worden in de riante villa in Hilvarenbeek waar je boekenbezit tegen de wand prijkte en de kunstzinnig verantwoorde herinneringen aan je verre reizen, naast de...

Het meisje staat steevast lachend op die oude zwart-witfoto's, die ik nog bewaar in het omvangrijke foto-album.... De foto's zijn genomen in de achterkamer bij oma, waar de tropische planten op het ontluiken van hun bloemen wachtten....Het meisje lacht met scheve tanden....Het slaag had zij altijd ...

In die tijd droeg mijn vriendje Martin nog de korte broek en we knikkerden met de glazen, doorzichtige, wonderlijke stuiters in de gang van de lage, witte "Maycrete-woning" waar zijn moeder ons voorlas uit het dikke boek met de okergele kaft over "Raja de olifant" en waar we knutselden aan een w...

KAPPER Jammer jammer, de kappers mogen nog steeds niet aan het werk. Mijn kapsel begint weer enigszins de lengte en het model van eind jaren zestig aan te nemen. Wat mij opviel – niet dat ik er wakker van lig – was dat veel parlementsleden er keurig gekapt bij lopen. Rutte had volgens mij...

Uit het rijke en zo veelzijdige assortiment bij de supermarkt had ik onder meer de "Wiener Melange" besteld die ze kwam bezorgen en die ongelooflijk feestelijk en luxueus verpakt was en met een kunstzinnig verantwoorde opdruk. Personeelsleden zijn nu razendsnel en plotseling in vrijwilligers ve...

De desolate en verwaarloosde flatjes aan de Antilopenweg bezitten ongetwijfeld een onheilspellende uitstraling. Eens woonde daar de schizofrene mevrouw die het leven uiteindelijk niet meer kon dragen. Haar enige gezelschap vormde een goudvis die lusteloos zijn rondjes zwom in een glazen kom. De ...

En toen: viel er water. Neen, niet bij ons in huis maar buiten, in de vorm van regen, wat een vrolijkheid was er ineens! Eh, vrolijkheid zeg je? Jazeker wel, luister maar: ik hoorde de blaadjes ritselen van geluk, de boom deed stevig mee ook nog en kijkend naar het gras dacht ik even mijn bril te he...