Verhalen

Er was eens een mens die altijd op zoek was, maar hij was onhebbelijk. Vriendschap sloeg hij af, vraag om hulp negeerde hij, want hij meende altijd dat hij het te druk had. Op een dag had hij geluk en vond een koperen vat. Toen hij het vat opnam en erover wreef steeg een wensgeest op. Deze sprak: ...

Het woord 'levenslang' heeft uiteenlopende betekenissen. Voor de ene is “levenslang” een lang leven, zonder de minste zorgen, pijn, ziektes of verdriet. Voor iemand anders is het soms een “levenslange” lijdenweg met ziektes, vol pijn en verdriet, geen enkele dag zonder zorgen, elke ke...

Een kus, wat een zoet woord! Waarom aarzel je het uit te spreken? Als zelfs het woord al op je lippen schroeit, wat vermag de daad dan wel niet? Wees niet zo terughoudend, je hebt je gekscherende toon al laten varen en bent geleidelijk op drift geraakt; van de lacht naar de zucht en van de zucht na...

"Jasper, rust nou maar." "En als ik in slaap val, papa en ik word niet meer wakker?" "Doe maar gauw je oogjes dicht, lieve jongen." "Papa, als ik niet meer wakker word, wat zal ik dan voor het laatst tegen je hebben gezegd?" In het flauwe licht van een nachtlampje dat aan de andere kan...

23-12-2001: Vandaag hebben we de spullen verdeeld. Je was 22 jaar mijn maatje en zo voelt het nog steeds wanneer ik bij je ben. Het is vreemd en dubbel allemaal. Ik hou zo veel van je en tegelijkertijd denk ik dat ik je niet kan vertrouwen. Wel op je woord, wat onze afspraken betreft, maar niet in ...

Ik zat alleen op mijn kamer, buiten regende het.“Waarom moeten ze mij ook altijd hebben?” dacht ik bij mezelf. Ik voelde me verdrietig, de dag was immers ook niet rooskleurig verlopen. Ik werd overal buiten gesloten op school. Als ze wat gingen doen werd ik zelden of nooit gevraagd. Mijn moeder ...

Wekenlang had kleine Jordi er naar uitgekeken en vanavond was eindelijk het moment aangebroken. Hij mocht met mama en papa mee naar ‘Clouseau in’t midden’, de show van de gelijknamige succesgroep die in het Antwerpse Sportpaleis zou doorgaan. Na lang aandringen had het vijfjarige zoontje van M...

Waarde Aangesprokene, Bij deze is net in uw mailbox komen binnenvallen het kersverse allereerste (en mogelijk ook meteen allerlaatste) exemplaar van “Het Evangelie volgens Bartholomeus”. Alvorens de wijsneuzigen onder U vermanend met het wijsvingertje gaan zwaaien, jawel, ondergetekende is z...

Op een zondagmiddag loopt ze binnen. Onverwacht deze keer, want het is haar gewoonte om vooraf een belletje te plegen als ze me weer eens nodig heeft. Het overvalt me. Niet het minst omdat ze toch al een wanordelijk karakter heeft; het zijn bovenal de onophoudelijke uiteenzettingen over mislukte rel...

Kijk eens in de spiegel. Zie je er een blanke of een neger, peuter dan in je oor. Breng de peutervinger naar je mond. Proef en kijk. Het spul uit je oor is lekker smeuïg, met de kleur van pure of melkchocolade. Blanken en negers hebben vrijwel altijd van dat oorsmeer. Peuter nu in anderma...

"Keep expressing yourself" Dat is het laatste wat jij mij in een mail stuurde. Het laatste wat ik van je vernomen heb. Je bent er niet meer... Voor mij ben je er ook nooit écht geweest. Ik las de door jouw getypte letters, jouw woorden. Geen stem, geen gezicht. Gek.. Het voelde desondank...

Het was vroeg in de morgen, op een maandag. Met mijn ochtendjas nog aan en een kop thee in mijn hand liep ik door de keuken en keek -zoals elke morgen- de tuin in. Mijn tuin met de vijver met lelies, mijn tuin met de orchideeen, mijn tuin met het groene gras waar de ochtenddauw nog in zat, mijn tuin...

Een grote groep Zweedse Kornoelje schuimde onder aanvoering van Dieffenbachia de straten af, op zoek naar een paar gewillige Madeliefjes. Ze zongen “de Beuk erin”, vielen dronken van de Jeneverbessen laveloos in de Brandnetels, maar richtten verder geen Nachtschade aan. ’s Morgens vroeg li...

Johan bekeek zichzelf nog eens van top tot teen in de grote spiegelkast op zijn kamer en knipoogde goedkeurend naar zijn eigen spiegelbeeld. Hij vond van zichzelf, dat hij in de outfit die hij nu droeg, er echt wel op zijn voordeligst uit zag. Het jeanspak met daaronder een bordeaux rood sporthemd, ...

Wie kent nu die “mysterieuze” glimlach van de Mona Lisa niet? (Wie er achter zit is wat anders.) De schaterlach van ons aller Margriet H. is overbekend, al dan niet irriterend voor bepaalde gevoelige oren. Bij de bulderlach van onze koning kunnen we zelf onze glimlach niet onderdrukken. Lachen d...

Vandaag stond ik bij het gebakkraampje op het winkelcentrum. In de etalage lagen van die dikke vette overheerlijke Parijse Roomsoezen, moorkoppen, verrukkelijk. Ik bestelde er een en borg net mijn portemonnee op toen ik de jongen achter mij hoorde zeggen: “Hetzelfde graag.” Ik draaide me om en...

“Zouden we dit echt wel doen Jan,” vroeg de vrouw. “ “Ja Els, wij hebben er nu lang genoeg over gepraat, volgens mij vinden we hier dé oplossing voor ons probleem,” antwoordde de man. Samen stonden zij arm in arm voor de deur van een statig herenhuis in de stad. Naast de deur hing een...

Diep ademhalend zet ze een paar beverige stappen. Weer draait ze zich om, maar ze kan simpelweg niet terug. Zoals iedereen hier. Hier zit je vast, vast. Het scheen prachtig te zijn, en heerlijk, en je was de hele dag vrolijk en gelukkig. Maar de mensen die je normaal om je heen had, gingen niet mee....

6,7,8,9 ...netjes op een rij gelegde Orvalkaartjes, meetkundig nagenoeg perfect op een rij gelegd met de wijsvinger, 2 handen op de toogbalk, ritmisch gaan de beide wijsvingers op en neer, als waren ze het doffe, monotone praten van de toogbuur aan het dirigeren. Kaartje 10 wordt erbij gelegd. ...

Kerstlichtjes liggen in een grillige slang rond de roodgemutste beertjes op de bommabank. Een killig windje zoekt zijn weg tussen de vele kieren van de oude terrasdeur. Afgebladderde Christus -en Mariabeeldjes kijken met een melige blik in de ogen de Auberge rond, alsof ze al het leed van de werel...

Hoegaarden Spéciale, ah, 't klaart al op. Hoe slechter het weer, hoe warmer de sfeer... Buiten schijnt de zon die lustig weerkaatst op de ranke toren van de kathedraal. Binnen hangt de grijze walm van rook, een ranzige, kazige geur vult de ruimte. Het kleine raampje boven de deur staat op een ki...

Ruim vier decennia heb ik er voor nodig gehad, om mee te maken wat mij nu is overkomen. Bij deze gelegenheid verzeker ik de lezer(es), dat ook ikzelf drager ben geworden! Niet dat ik er echt op zat te wachten hoor, helemaal niet. Ik heb ook niet meteen het gevoel van “eindelijk is het zover.” In...

29-3 We hebben net de bushwalk naar Kelly's Basin gemaakt. Vroeger (1897-1920) liep hier een treinrails van het spooksstadje Linda naar de zee.Om de schatten van de aarde over zee te vervoeren. Van die rails was weinig meer te zien. Alles was overgroeid door een oogverblindend groen regenwoudgewas...

24-3 Eindelijk in Tasmanië. Na zes uur kotsen op de Devilcat. Nu weet ik waar die helse boot zijn naam vandaan heeft. Ik wist niet dat je je zo ellendig kan voelen. Zes uur lang de noodles binnen proberen te houden is niet fijn. Heb een amerikaans meisje dat me complimenteerde met mijn mooie gezic...

Samengepakt in twee rechtover elkaar staande duetzitjes worden de reizigers door de verzengende hitte gespoord. Er hangt een broeierige lauwte in de wagon waardoor de tocht beslist niet zonder bezwaren zal verlopen. En toch lijken de passagiers windstille levens beschoren. De trein zwiept pijlsnel d...

De bril van mijn vader zorgde voor een mooi kader. Gemaakt van hoorn en glas bezagen zijn ogen hoe de wereld was. Vader zag het licht op 7 maart 1931, in hartje Wehl, in de geuren van hout. Al vrij snel moest hij meewerken in vaders timmerbedrijf. Zijn toekomst lag daardoor al vrij vroeg vast...

Met mijn benen in de fietstassen en mijn armen stevig om haar middel, zit ik bij mijn moeder achterop de fiets. Nu ik zeven jaar ben, mag ik voor het eerst mee naar de bibliotheek. Want ik kan al lezen! En dat vind ik véél leuker dan met poppen spelen. Als we er zijn en ze mij van de fiets til...

- 'Geloof me, hij is een genie. Ik beken dat z'n deeg op stopverf lijkt, maar z'n verhandeling over de onsterfelijkheid... ge moet bedenken dat hij bakt met tegenzin, en verhandelt met genoegen. 't Eén is z'n beroep, 't ander z'n roeping. 't Eén is hem een noodzakelijke, maar onaangename inspannin...

Ameleia betekent zorgeloosheid, slordigheid. Maar ik geef in 't vervolg geen vertaling van zoiets. Dat 's mijn werk niet. Wie 't geluk heeft geen grieks of latijn te kennen, moet maar vragen aan z'n neef de dominee, of aan een 'knap kind' in de familie. Een schrijver die tijd heeft om alles uit...