Auberge
Kerstlichtjes liggen in een grillige slang rond de roodgemutste beertjes op de bommabank. Een killig windje zoekt zijn weg tussen de vele kieren van de oude terrasdeur.
Afgebladderde Christus -en Mariabeeldjes kijken met een melige blik in de ogen de Auberge rond, alsof ze al het leed van de wereld zouden kunnen dragen.
Misschien ligt dat wel in hun devote, schijnheilige blik, het 'melige' besef dat dat nu eenmaal niet mogelijk is.
Waarom dan de moeite nemen ?
Ik sip nog eens van mijn kruidige Glühwein en knabbel zuinig aan mijn kaneelwarm kerstgebakje.
God jul til alle,..weetjewel, het gevoel dat je jezelf graag hebt, pas dan kan je anderen ook graag zien..
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid