Kalverliefde
Johan bekeek zichzelf nog eens van top tot teen in de grote spiegelkast op zijn kamer en knipoogde goedkeurend naar zijn eigen spiegelbeeld. Hij vond van zichzelf, dat hij in de outfit die hij nu droeg, er echt wel op zijn voordeligst uit zag. Het jeanspak met daaronder een bordeaux rood sporthemd, deed hem ouder lijken dan de zestien lentes die hij in werkelijkheid telde. Het was ook de bedoeling, want zo meteen stond hij voor zijn grote moment van de waarheid.
Maandenlang was hij immers al heimelijk verliefd op de één jaar oudere Tinne, en nu had hij eindelijk een afspraakje met haar. In alle eerlijkheid had hij wel iets anders in gedachten voor hun eerste date, dan een wandeling door de natuur, en dan nog wel in het dorp waar zowel hij als Tinne woonden. Hij wist wel andere plaatsen en activiteiten te bedenken, maar om haar terwille te zijn, had hij haar verteld van minstens een even grote natuurliefhebber te zijn als zij. Een leugentje om bestwil, ach, nood breekt wet nietwaar? Als het aan Johan had gelegen had het minimaal een bezoekje aan de cinema in de stad moeten zij, maar het had dus duidelijk niet aan hem gelegen.
Ach, Tinne was mooi, van een verbluffende schoonheid zelfs en dan doet een jongeman op vrijersvoeten, al gauw eens een toegeving. Nu was hij onderweg om haar op te halen, en het vooruitzicht om de ganse namiddag Tinne voor zich alleen te hebben, deed hem weldra een luchtig deuntje fluiten. Toen hij bij haar thuis aankwam, stond zij al op de uitkijk, dat bespaarde hem op dit moment de kennismaking met haar ouders, bedacht hij opgelucht en enkele ogenblikken later liepen zij al de straat uit. Van zodra zij de dorpskom achter zich hadden gelaten, nam hij voorzichtig haar hand in de zijne, en een glimlach verscheen op zijn gelaat, toen hij tot zijn grote vreugde vaststelde dat zij de hare niet terugtrok.
Toen na ongeveer twee uur wandelen langs de dijk, door het bos en langs de velden, Johan voorstelde om even te pauzeren op een rustig plekje in de berm van een landbouwweggetje, en hij zittend in het lange gras Tinne probeerde te zoenen, merkte hij eerst wel enige aarzeling, maar uiteindelijk kuste zij hem toch terug. Johan werd vrijpostiger, en liet zijn ene hand onder haar blouse glijden, maar toen hij aan de sluiting van haar BH-tje begon te friemelen, trok zij zijn hand kordaat weer terug.
Teleurgesteld liet hij zich achterover vallen in het gras. Plots zag hij in dat dit helemaal geen idyllisch liefdesnestje was, wat hij had uitgekozen. Binnen een straal van tweehonderd meter, was er niets anders te zien dan weiden en runderen en daar is toch weinig romantisch aan, stelde hij vast. Toen hij plots een van die koebeesten op de rug van een ander dier zag springen, ging Johan vliegensvlug weer rechtop zitten en tikte Tinne op haar schouder. “Kijk daar”, zei hij en deed haar in de juiste richting kijken.. “Dat wil ik zo graag ook eens doen, heb jij daar iets op tegen”? “Natuurlijk niet,” antwoordde het meisje, “Ga gerust je gang….Het zijn toch mijn koeien niet !!!”
hotmail.comGeplaatst in de categorie: humor
liefde
1.143
Geef je reactie op deze inzending: