Verhalen

De zakken van Sinterklaas 1957 ‘Ik hoop dat het hierbij blijft, Johan,’ zei mijn moeder met een afkeurende blik op twee grove postzakken die in de gang op haar smetteloze parket lagen. Mijn vader keek schuldbewust: ‘Ik heb dit niet bedacht, Bertha, dat heeft die radioverslaggever gedaa...

God Als je nou aan mij vraagt: ‘heb jij een rot jeugd gehad?’ dan moet ik toegeven : ‘nee!’ De mensen om mij heen hebben allemaal geweldig hun best gedaan om nog iets van mij te maken. Het is gewoon niet gelukt net als bijvoorbeeld bij een taart die je in de oven zet : je kan hem er nog z...

Van binnenuit door wormen gegeten met m’n stalen schep hakte ik kwallen doormidden en dacht dan steeds aan die grote rooie rotte kop van de bovenmeester : “van der Kwal”, schreeuwde ik uitgelaten in de onmetelijke leegte die helemaal tot Engeland doorduizelde met z’n onheilspellende Noord...

We brachten onze vakantie door in Maleisië, het noordelijke gedeelte van het eiland Borneo. Mijn vader wilde met zijn broer een tocht maken door het regenwoud. Ik mocht als jongen van veertien mee. Diep in het woud wonen nog de oorspronkelijke bewoners, maar die hebben we helaas niet ontmoet of ze ...

Het moet een uur of drie zijn geweest toen ik wakker werd van een gerucht vlak naast mijn bed. Het klonk alsof iemand zijn keel schraapte. Slaapdronken sloeg ik de ogen op, maar in het halfduister van de slaapkamer kon ik niets bijzonders ontdekken. Gerustgesteld draaide ik mij om in een poging weer...

Alle kleuren die je maar bedenken kon waren aanwezig op het prachtige kleurenpalet als ze uit haar raam keek. Het uitzicht was betoverend, elke keer pakte ze de camera om opnames te maken van de prachtige luchten in de avondschemering, maar nu dus ook van de steeds veranderende herfsttooi van de bo...

Het kost me twee uur zeuren en jammeren. Maar dan heb ik hem. De mooiste kamer van het zogenaamd volgeboekte hotel. Zonder enorme airco op het balkon, zonder het lawaai van de bar en het restaurant. Ik hoor alleen nog de zee die geen vijftig meter verder kalm het strand op- en afrolt. En de cicades....

DE DREIGING VAN HET KLEINE KAMERTJE VAN DE BLAUWE MUG Er was eens een blauwe mug. Hij was eigenwijs en dronken van geluk en luisterde naar niemand. Ook niet toen de politie hem vertelde dat hij niet in het parkje mocht vliegen. Hij kon echter maar een ding en dat was boeven vangen en kwam bij de...

Het regende zachtjes op de zaterdagmorgen waarop hij volgens afspraak aanbelde: een mannetjesputter, een Hercules, die mij zou helpen met het leegruimen van de berging van mijn woning, waarin zich gedurende drieëntwintig jaar het nodige had opgestapeld. Tijdens de werkzaamheden in de catacomben va...

De heer Van Capellen Goldenburg advocaat generaal van de internationaal gewaardeerde europese unie crisisberaadgroep fietste met zijn bakfiets zomaar een rondje om Steenwijk voor zijn werkgroepje voor de houthakkers van het Drentse landschap. Daarvoor was hij fanatiek. Nu kwam hij tegen het lijf e...

Toen Mien bijna in slaap viel hoorde ze opeens kwaken. Ze richtte zich op, en zei: ''Doe jij dat, halvegare? Ze kreeg geen reactie, want Wouter sliep al. Ze ging weer liggen en sliep gauw in. Opeens werd ze gillend wakker, want ze voelde iets op haar hoofd bewegen. Ze deed het bedlampje aan e...

Terug in Jeruzalem wonen we een dienst in de grote synagoge bij. Als christenen zijn we hier toch welkom. Maar de mannen moeten beneden in de zaal zitten; de vrouwen krijgen een plaats op de bovengalerij. De volgende dag is de woestijn van Engedi aan de beurt. Met een Zwitserse (!) cabine bereiken ...

We vliegen over Europa, mijn vrouw en ik. Er zijn weinig wolken. Daarom is het uitzicht mooi. Vanuit het vliegtuig neerzien op bergen en bos... Verlangen ontwaakt om naar beneden te gaan, dit gauw even verkennen! In Tel Aviv ontmoeten we de mensen van onze reisgroep. Het wordt een gezelsch...

''Wouter was vroeg opgestaan en toen hij de huiskamer in ging, zag hij dat de koekoeksklok stilstond. Echtgenote Mien kwam ook binnen, en zei: ''Dat is al de derde keer deze week, gisteren heb ik hem nog opgedraaid, toen deed hij het weer.'' ''Hoe lang hebben wij hem al darling, ik dacht z...

In dat jaar werd aan het bonte gezelschap van de leraren toegevoegd: de heer O. Op een dag stapte hij ons leslokaal binnen en begon zonder omwegen of aarzeling fluks het Griekse alfabet op het schoolbord neer te kalken. Dit kordate optreden luidde het begin in van onze vele uren met hem en in het "...

Vijftig jaar geleden speelde dit verhaal zich af. Henkie is negen jaar, een buurjongen van mij. Toen zijn moeder beviel van hem had zij hulp van haar zuster en van mijn vrouw. Mijn vrouw kookte de warme hap. De vroedvrouw kwam na de bevalling dagelijks langs en onderzocht Henkie. Zo gezond als e...

Dat Peter R. de Vries er ook een heeft was een schok. Er schijnt nu echt geen man meer rond te lopen zonder een zorgvuldig gestileerd Beckhambaardje. Begonnen bij randfiguren in kunst, popmuziek en reclame , daarna overgeslagen naar Pauw en Witteman, om nu kansloos te eindigen bij kantoorslaven en ...

FOPPE EN DE EZEL VAN GOD Foppe dwaalde over de hof van Holland en waande zich veilig en gelukkig. Helaas werd dat geluk verstoord door zijn gestoorde waarneming van de werkelijkheid zodat hij overal apen en beren op de weg zag omdat hij bij de politie werkte en overal wat achterzocht zodat hij da...

''Zal ik een afspraak maken met de dokter, darling? Ik ben de hele dag zo moe en mijn benen voelen zo zwaar.'' ''Ja, doe maar en voor mij ook, want mijn hart gaat zo te keer.'' ''Goed, dan bel ik. ''Goedemorgen verpleegster, moet u eens horen, U spreekt met Jansen.'' '''Waar bel...

Tot op een gegeven moment was ik het Zorgcentrum, gelegen aan de straat met de onheilspellende maar wellicht toepasselijke naam (Kwaadeindstraat) altijd achteloos gepasseerd, te voet of met de bus, maar pas toen ik er m'n werkkring zou gaan vinden, keek ik eens met belangstelling naar de appartemen...

Toen Wouter een wandeling maakte en weer bijna thuis was werd hij aangesproken door Sonja, een vriendelijke jonge buurvrouw verderop in de straat. Ze zei: ''Hallo Wouter, weet je het al? ''Wat dan?'' ''Achter in de straat is een gezin komen wonen met zes kinderen, asocialen zijn het. Van ...

  Buiten loeit het restant van een tropische orkaan en binnen wachten we angstvallig af of de partytent het houdt. Tot nu toe wel. Schuddebuikend trotseert het doek de stormvlagen in een woeste dans met de buitelende wind. Ik heb haar maanden geleden uit voorzorg met de accuschroefboormachine vera...

Lange tijd was er een mengelmoes van verkrotte panden, een merkwaardig samenraapsel, een aaneenschakeling van bouwsels die daar "hun tijd stonden uit te dienen" tot het tijdstip van hun sloop onherroepelijk aan zou breken te bewonderen dan wel te verafschuwen aan de Spoorlaan in Tilburg, tegenover...

Soms zit alles tegen als je op reis wilt: de kinderen blèren achter in de auto, het huisje dat je hebt gehuurd is maar half zo groot als je had gedacht en je laptop wordt gejat als je de auto een paar minuten onbeheerd achterlaat. Een dergelijke trip naar Helgoland beleefden wij een paar weken gele...

Ik ga vooruit, na al die jaren begin ik de signalen te herkennen. In dit geval een geurspoor dat begon bij de terloopse vraag of ik- als ik toch naar de keuken ging- een stickertje op het prikbord wilde hangen.  Het turqoise lokkertje kwam uit een decadente glossy  waarvan je als man alleen d...

De tekenles zal plaatsvinden in een atelier dat ik van eerdere gelegenheden ken en dat op welhaast wanordelijke wijze is volgestouwd met allerhande materialen; potten met verf, tekenpapier, penselen, voorwerpen om na te tekenen en wat dies meer zij en dat uitzicht biedt op een binnenplaats waar verv...

'Kijk, hier, zie je die haarscheurtjes. Dat betekent dat ie lekt.' J.Steur, van Steur Caravans uit Volendam, tikt met een pootje van zijn Ray Ban  tegen de voorkant van ons huis op wielen en trekt een mismoedig gezicht. Als hij zich bukt om ook de bodem van een negatief oordeel te voorzien, hec...

Ooit koesterde ik enige tijd het waanidee dat ik leraar op een middelbare school moest worden. Het als stagiair bijwonen van slechts een enkele les op een Mavo in Zaandam deed me gelukkig bijtijds mijn vergissing inzien. Je kon beter dood wezen. Toch waren er op die opleiding ook wel léuke dinge...

Vanmorgen vroeg was ik in de koffiekamer bezig, een aantal documenten te kopiëren. Bij ons, op de derde verdieping van het B-complex is het zo, dat de kopieermachine in de koffiekamer staat. Zo kan een ieder die er toegang tot heeft, en het wil, er gebruik van maken. Het was er inmiddels al een...

Tot voor kort zei mijn vriend nooit veel, hij was meer een luisteraar. Dat kwam goed uit want ik ben meer een prater en voor een prater is het prettig als er iemand luistert. Voor een luisteraar echter valt er niet veel te luisteren als er niets gezegd wordt, dus ík praatte en hij luisterde en zo w...