Verhalen over overig

(Hekel is een fantasie wezentje dat bij stress helpt de boel te ordenen; ze is bij oorsprong geinspireerd door 'De Dikke Man'van Ischa Meijer.) HEKEL EN DE KERSTLOOSHEID "Ik heb echt geen zin in kerst, hoor!' , kraakt Hekel helder van achter een kop erwtensoep. "Nou, nou... , rustig an!...

HEKEL EN HET CONFLICT "Geef mij er nog maar één!" , pleegt de Wildogende Vrouw door het gekakel van de buurtkroeg in oost heen te schallen. De rondborstige barvrouw kijkt langzaam van het tappen op. Weldra dribbelt ze naar het tafeltje en schenkt haar glas weer vol. Onderwijl knipoogt...

HEKEL EN BAMBI Als Hekel en ik de verkeerd bezorgde post naar de juiste adressen nabij onze logeerplek hebben rondgebracht, eindigt voor mijeven het koude winter gevoel en ontstaat de zomer in mijn hart; In de heldere koude namiddag dalen de meeste van mijn familie, bepakt met kisten, tassen...

‘He, hoe kan dat nou?' , mompelt Hekel. ‘Mooie Vrouw is al aangeschoten voor ze de kroeg in waggelt.' Met zijn neusje staat hij tegen het raam aangedrukt. In de verte ziet hij haar aankomen. Telkens moet Mooie Vrouw haar pas corrigeren. Soms blijft ze staan, kijkt wat verwilderd om...

(HEKEL is een fantasie wezentje die me helpt de boel in balans te houden en te realtiveren. Qua oorsprong ben ik geinspireerd door 'De Dikke Man'van Ischa Meijer.) HEKEL EN DE TROTS Aan de zonnige kant van de buurtkroeg in het centrum, hebben Hekel en Vrouw zich op een groen aangeslagen...

(Hekel is een fantasie wezentje die mij helpt de boel in balans te houden en te relativeren. De oorsprong is , in den beginsel, geinspireerd op 'De Dikke Man' van Ischa Meijer.) HEKEL, VROUW EN DE FEBRUARI DONKERTE In de mist van eigen rook hangen zacht grommende mannen aan de bar van de...

Mijn ziel huist in de loopgraven. Ik moet weg uit de gevangenis die mijn leven heet. Prop mijn tas vol zwarte kleren. Plak grote rubber wielen en een, aan mijn 1.84 meter lengte aangepast handvat erop, sleep de kar-tas en mezelf de deur uit, loop langs de bank, haal al mijn geld er af, koop een...

Mooie- vrouw -met dikke -donker- rode -haar - dos, zit op een bankje aan de zonnigste kant van de buurtkroeg, in het centrum. Ze klampt zich vast aan een groot glas stevige koffie waarin een bijna uitpuilende dot slagroom drijft. In haar schoot zit Hekel. Zijn oogjes zijn gesloten en valt de zon...

(Hekel is een fantasie wezentje, dat me bij stress helpt de boel te relativeren. 'De Dikke Man' van Ischa Meijer heeft me, bij het ontstaan ervan, geinspireerd.) HEKEL, BROER EN MOOIE VROUW Het is een stille late avond. De stad lijkt zich ergens in terug getrokken te hebben. Zo leeg...

HEKEL HEEFT INZICHT ‘Laat ik er maar uit gaan en de dag wat plukken', denkt Vrouw somber. ‘Plukken van wat?' ‘Wat plukken?' ‘Nou, de dag plukken!', krijst Hekel ineens vanuit het niets naar voren. ‘Waar kom jij nou zo laat vandaan?', spuugt Vrouw verbaasd blij. ‘Maakt niet...

(Hekel is een fantasie figuurtje die mij helpt de boel wat in balans te houden. De vorm is geinspireerd door de 'Dikke Man' van Ischa Meijer.) ‘Laat ik er maar uit gaan en de dag wat plukken', denkt Vrouw somber. ‘Plukken van wat?' ‘Wat plukken?' ‘Nou, de dag plukken!', krijst...

Amsterdamse Vrouw met Vriendin zitten voor het grote raam in de buurtkroeg. Ze lepelen uit glaasjes advocaat met veel slagroom. Hekel slaapt in één van de zakken van de colbert van Vrouw. ‘Gek word ik van mijn vent!' , zucht Vrouw. ‘Jaar in jaar uit hoor ik dezelfde...

Hekel is inmiddels weer een tijdje uit de warmte van een uitgerekte vestzak gekropen en zit in de buurtkroeg in het centrum van grote stad. Hij kijkt wat aangeslagen naar Mooie Vrouw, verzamelt moed en zegt: ‘Wat zie je er verwilderd uit!' Mooie Vrouw kijkt hem met een ietwat opgetrokken...

(Hekel is een miniatuur fantasie wezentje die vaak in de kroeg logeert en me helpt als de stress te groot wordt. De vorm is qua oorsprong geinspireerd door de 'Dikke man 'van Ischa Meijer.) "Geef mij er nog maar één!" , pleegt de Wildogende Vrouw door het gekakel en het druk doende...

Als Hekel en ik de verkeerd bezorgde post naar de juiste adressen nabij onze logeerplek hebben rondgebracht, eindigt voor mij de winter en ontstaat de zomer in mijn hart; In de heldere koude namiddag dalen de meeste van mijn familie, bepakt met kisten, tassen eten en drinken, de steile ijzeren...

‘He, hoe kan dat nou?' , mompelt Hekel. ‘Mooie Vrouw is al aangeschoten voor ze de kroeg in waggelt.' Met zijn neusje staat hij tegen het raam aangedrukt. In de verte ziet hij haar aankomen. Telkens moet Mooie Vrouw haar pas corrigeren. Soms blijft ze staan, kijkt verwilderd om...

Aan de zonnige kant van de buurtkroeg in het centrum, hebben Hekel en Vrouw zich op een groen aangeslagen afgebladderde bank neer gezet. Op het wankele tafeltje staat een dik -groot -glas - hete- koffie -verkeerd -met -slagroom te stomen. De af en toe doorbrekende zon laat een diep oranje gloed...

In de mist van eigen rook hangen zacht grommende mannen aan de bar van de buurtkroeg. Buiten guurt de grauwe eind februari donkerte. Aan de tafel bij het grote raam zit Hekel tegen een grote bloempot. Vrouw zit erbij. Ze omklemt een groot dik glas Irish koffie en lepelt zorgvuldig wat slagroom...

Mooie-vrouw-met-dikke-donker-rode-haar-dos zit op een bankje aan de zonnigste kant van de buurtkroeg, in het centrum. Ze klampt zich vast aan een groot glas stevige koffie waarin een bijna uitpuilende dot slagroom drijft. In haar schoot zit Hekel. Zijn oogjes zijn gesloten en de zon valt op...

Ze zaten met zijn drieën op de groene bank in het gemeentepark. Het goede weer was van de partij en de hete zon deed deugd aan de oude knoken van de 70-plussers. Hun versleten ogen gaven ze de kost. Kleurrijke tafereeltjes waaronder die van de jonge moeders die van het hoge klimwerk van hun...

Het zal je overkomen op een winderige dag vroeg of laat, dat je hoed, je pet of je toupetje door de wind van je hoofd wordt weggerukt. Bij mij is het alleszins gebeurd toen ik – en dat is vele, vele jaren geleden al –, samen met mij twee kleine kinderen langs de kade van een laagliggende rivier...

Stefke was gelukkig getrouwd met Ria. Ze woonden in de Belgische grensstreek, die bekend stond om zijn vele en gevaarlijke smokkelroutes. Zo op een dag werd Stefke ontslagen door zijn baas: door de strenge vorst kon er niet meer gewerkt worden. Dat betekende dat Stefke voorlopig ander werk...

Opnieuw is een boek mijn inspiratie, ‘Het grote schrijf-doe-boek' van Louis Stiller, bekend van onder meer Schrijven Magazine en Schrijven Online. In dit boek geeft hij 365 oefeningen, tips en ideeën voor een heel jaar schrijven. De eerste oefening die ik deed was gaan zitten en een uur...

Van de week kwam een journaliste voor een reportage in verband met het thema verbinding. Onze gemeenschappelijke tuin van het hofje waar ik in woon is die verbinder en deze is te bezichtigen in het kader van het landelijke Open tuinenweekend. Zij sprak met enkele bewoners waaronder mijzelf. Na...

Onlangs moest ik voor strooi-, of dooizout zoals het ook wel genoemd wordt tegenwoordig, naar Karwei. In de bouwmarkt aangekomen constateerde ik dat er geen emmers in het filiaal aanwezig waren die ik wel op de website had gezien. De manager vertelde dat zij heel veel artikelen online hebben staan,...

Met een terloopse beweging tik ik de sliert verdorde bladeren van mijn hordeur. Het volgende moment realiseer ik me dat dit niet logisch is. Verdorde bladeren midden in de zomer. Noch de plaats, in het midden van het gaas. Op het plankier van mijn balkon ligt een slak. Samen met een pluk...

Thuishaven en vangnet. De spin zoekt zijn hoek, in het verborgene creëert hij zijn web. Zijn grote vijand is de mens, met een onstilbare behoefte aan controle. Zelfs de meest verborgen schaduwplekken ontkomen niet aan diens ingrijpen. In één rats gaat daar dan het grootse werk. Opnieuw...

De berm glijdt af, in de richting van het donkere water. Een buffer tussen twee werelden verbrokkelt en verdwijnt in het kanaal, dat oeverloos voortkabbelt. Het asfalt scheurt, verzakt en dreigt te volgen. De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.

Ik sta op de berg en kijk om me heen. Het is prachtig. De toppen rondom zijn bedekt met sneeuw en blinken in de zon, fel af stekend tegen de blauwe lucht. Onder mij ligt een zee van wolken. Ik weet dat daar beneden een wereld is, al lijkt dat onmogelijk. Mijn volk leeft daar. Schijnbaar onwetend...

Alle ouders waren uitgenodigd. Het thema van de lezing was nog niet bekend. Bij binnenkomst keek men verbaasd rond, de kinderen waren er ook. Daar was thuis niet over gesproken. Hoewel het eerst leek of de kinderen als groep, de ouders verwelkomden, zochten al gauw de gezinnen elkaar op. Er hing...