14. HEKEL EN DE GEKTE

Hekel is inmiddels weer een tijdje uit de warmte van een uitgerekte vestzak gekropen en zit in de buurtkroeg in het centrum van grote stad.
Hij kijkt wat aangeslagen naar Mooie Vrouw, verzamelt moed en zegt:
‘Wat zie je er verwilderd uit!'
Mooie Vrouw kijkt hem met een ietwat opgetrokken wenkbrauw aan.
Bekijkt haar lichaam en handen en zwoelt:
‘Mmm......Hekel, ik ben volkomen kalm.'
‘Waar heb je het over?'
Het wezentje trekt nu ook een bedenkelijk gezicht en zegt:
‘Nou...ja......je ogen......je hebt een wilde blik in je ogen!'
Mooie vrouw reageert niet.
Hekel bijt op zijn onderlip.
Flonkert wat met zijn oogjes en vervolgt:
‘Hoe gaat het nu met je?'
‘O, bedoel je dat?', zucht Mooi Vrouw
‘Ik ben gek geworden', zegt ze bloedje serieus
‘Je bent wat?', knarst Hekel
‘Gek geworden!', schraapt Mooie Vrouw nog hoorbaarder vanuit de diepte.
Ze kijkt priemend door Hekel heen.
‘Dat bedoel ik nou', slikt ze.
‘Alle gesprekken stokken omdat mijn ogen gek geworden zijn!'

Ze schuift met haar stoel omwille van meer nesteling en staart vervolgens verloren door het grote met rookaanslag bedwelmde raam.
Daarbuiten is het een drukte van jewelste. Het krioelt van de verschillende mensen en ondertussen gebeurt er niets.
Iedereen is immers onderweg.
‘Aha', schalt Hekel alsof hij haar betrapt heeft op iets.
‘Ik zie nu verloren ogen.'
‘ Dat ziet er weer heel anders uit.'
‘Ja.....helemaal gelijk', schraapt Mooie Vrouw.
Ze wordt nog mooier dan ze al was.
‘Ondanks dat, het hoort allemaal bij het gek zijn!'
‘Is dat vervelend voor je?'
‘Dat gek zijn?', ploegt Hekel verder in diplomatie.
‘Dat weet ik nog niet.'
‘ Ik zit er nog niet zolang in', zucht Mooie Vrouw hoorbaar.
‘Ongeveer een half jaar.'
‘Het voelt wel wat alleen.'
‘Ja, dat is het risico van gek zijn.....die zijn altijd wat alleen.'
‘Samen met ‘ik, mij en mezelf' natuurlijk', fonkelt Hekel.
‘Uiteraard.'
‘En.... wat nu?'
‘Ik zou het niet weten.'
‘En de gekte ook niet.'
‘Mmmmm'...., peinst Hekel.
‘Is dat een ding?'
‘Wat?'
‘Nou, de gekte....is dat een losstaand ding?'
‘Nou, nee....een ding niet.....het is meer....de sfeer van binnen!'
‘De atmosfeer bij mij van binnen is duidelijk gek geworden.'
‘Maar dan onlosmakelijk met mij verbonden' , rapt Mooie Vrouw door.
‘O....vandaar die ogen.'
‘Ja, onze ogen....onze open ziel.'
‘Mmmmm....mijn open ziel is in een gekte gevangen', mompelt ze nog net hoorbaar.
‘Denk je dat je er nog eens van af komt?'
‘Waarvan?'
‘Van die gekke atmosfeer natuurlijk!'
‘Nee, dat denk ik niet.'
Mooie Vrouw wrijft nu aan de net ontstane rimpel op haar voorhoofd.
‘De gekte heeft zich zo diep in mij vervlochten.'
‘Dat lukt de eerste honderd jaar niet meer.'
‘En daarna?', vraagt Hekel klungelig.
‘Dan nog.'

Mooie Vrouw zucht, staat rustig op en aait Hekel over zijn bol.
Dan zeilt ze weg.
Nog voor Hekel in de gaten heeft wat er gebeurt, werpt ze zich in de kroonluchter, die met allerlei kunstvoorwerpjes behoorlijk klingelt.
Met genoeg kabaal giert ze richting bar.
Iedereen houdt zijn ogen dicht.
Behalve Hekel niet.
Die glimlacht met zijn ogen.
Terwijl zijn hoofdje zachtjes heen en weer schudt.

HEKEL GEKTE GEKTE

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.5 met 2 stemmen 181