Doe-het-zelf-rouw

Van de week kwam een journaliste voor een reportage in verband met het thema verbinding. Onze gemeenschappelijke tuin van het hofje waar ik in woon is die verbinder en deze is te bezichtigen in het kader van het landelijke Open tuinenweekend. Zij sprak met enkele bewoners waaronder mijzelf. Na afloop spraken de journaliste en ik nog even met elkaar. Mij liet zij weten hoe mijn overleden geliefde, die twintig jaar zeer actief was in de lokale politiek, gemist wordt door de journalisten. Dat het zoiets is als een amputatie. Zij sprak lovend over hem en een andere man (ook politiek actief) die overleden is. Beide waarheidsstrijders die gestorven zijn in het harnas. Beide mannen met een uitgesproken visie en mening die stonden voor wat zij belangrijk vonden, niet altijd gemakkelijk.

Het rouwproces is voor mij een weg waarop momenten van blijdschap, pijn, liefdegevoelens, teleurstellingen en verdriet zich aandienen. De manier waarop zij sprak en het feit dat zij het uitsprak, raakte mij enorm. Wat heb ik dit gemist. Ik liet haar blijken hoe fijn ik het vond dat zij zich zo naar mij uitte. Mijn hart werd gevoed.

Vrienden van zijn kant met wie ik nog enig contact had na zijn dood, verdwenen met de tijd uit zicht. Ik droomde op een nacht dat zij met hem ervandoor gingen in een auto. Met de fiets probeerde ik bij hen te komen. Dit lukte een lange periode totdat een verkeerssituatie dit onmogelijk maakte. Ik vertaalde de droom als dat mij de mogelijkheid was ontnomen om samen te rouwen om deze bijzondere man. Wanneer ik op zijn sterfdag of geboortedag iets naar een van hen appte, kwam daar geen enkele respons op. Of dat ik bij een andere persoon in zijn familiaire kring waarbij ik iets opmerkte en benoemde, waar zij niet mee uit de voeten kon, een gevoel van bedreiging veroorzaakte en zij zo boos werd dat er geen enkel contact meer mogelijk was. Het voelde eenzaam en verdrietig.

Van nature kan ik direct (en dat betekent niet perse bot) zijn, iets waarmee ik mensen nogal eens kan overvallen. Vaak komt er dan een groot stuk onvermogen van de persoon tegenover mij bloot te liggen dat zij zelf nog onder ogen mogen zien. In eerste instantie was ik de gebeten hond, wat ik in de beginperiode na zijn dood als zeer compassieloos ervaarde.

Mensen lijken snel te zijn vergeten. ‘Het leven gaat verder’ wordt vaak gezegd. En daarin hebben zij gelijk, degenen die dit zeggen, maar er is iets wezenlijks veranderd in het leven van personen die een dierbare hebben verloren. En dit kan een mens maar ook een huisdier betreffen, want hoeveel liefde delen mensen wel niet met een dier? En als je dat verliest, na vele jaren samen te zijn geweest, is dit ook pijnlijk.
Als mensen al weinig medeleven tonen met mensen die een dierbare verloren hebben, zie ik niet snel gebeuren dat mensen meeleven bij het overlijden van een dier. En er wordt veelal door de mensen zelf weer snel gedacht aan een ‘nieuwe’. Soms gebeurt dit al voordat het dier nog overleden is bijvoorbeeld bij ouderdom of ziekte van het dier.

Maar hoe zit het dan met het verlies van een geliefde menselijke dierbare? Dan neem je niet even een ‘nieuwe’ als het bijvoorbeeld om je kind, ouders, broers of zussen gaat. Een nieuwe relatie aangaan met een man of vrouw dat ligt weer even anders. Met de tijd, de een wat eerder dan de ander, kun je wel weer verbinden met een andere partner maar het zal wezenlijk anders zijn dan met degene van wie je afscheid hebt genomen. Van sommige anderen ‘hoeft het niet meer’. Zij hebben samen een mooi leven gehad, hebben vrede met hoe het is en kiezen ervoor alleen verder te gaan. Blijvende herinneringen, gedompeld in een badje van rouw en melancholie die je bij tijd en wijle kunnen overvallen. Met regelmaat praat ik met mezelf over hem of is het of ik hem hoor deelnemen aan mijn gedachten over onderwerpen die hem aanstonden of zaken waarin hij mij zou steunen. Maar omdat weinig mensen mij aanspreken over mijn geliefde, is er geen mogelijkheid om met die derden liefdevolle herinneringen op te halen. Het is dus een echte doe-het-zelf-rouw.

Schrijver: Jet Rood
15 juni 2023

jetroodhotmail.nl

Biografie van deze schrijver

doe-het-zelf liefdevol herinneringen rouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 130