Verhalen over overig

De titel is wel degelijk goed gespeld want ik ben iemand die het pad weleens bijster is en moeilijk weer terug vind. Nee wees gerust, ik ben wel op leeftijd maar toch betreft het hier niet die beruchte kwaal die sommigen treft (hoop ik ten minste). Nee, dit is een kwaaltje dat ik van jongs af aan...

Liselore werd wakker in de heksstudentkamer die ze boven de kapsalon gehuurd had. Het was de eerste ochtend in haar nieuwe leven in Triastad. De tovenaarcolleges begonnen over een paar weken pas. Maar ze wilde meedoen met alle activiteiten die het nieuwe studiejaar in de stad zouden inluiden, en...

We stappen de donkere kamer in. De ruimte is onherkenbaar..de eens zo keurig opgeruimde kamer is verdwenen. De open haard, schilderijen, witte tapijten en donkere tweezitbanken hebben plaats gemaakt voor een rokerige ruimte vol mensen. Aan de ene kant zitten mensen, totaal van de wereld en...

De avond zal niet meer oneindig lang op zich doen wachten. Nu nog spelen de schaduwen en het licht van een late augustusdag over het groen-geschakeerde grasveld van het park waarop het lege, blauwe nylon van de ballon lusteloos en slap ligt uitgestrekt als een vermoeide dagreiziger na een...

‘Ik ben het zat!’ zegt de eikenhouten bank kwaad, ‘Die moderne stoel staat nu al weken vlak naast me.’ Hij heeft er meer dan genoeg van. Die stoel past niet in het deftige interieur, vindt hij. De andere meubels zijn het roerend met hem eens. Ze staan hier al jaren, ze zijn...

Altijd heb ik graag door de straten van mijn geboortestad gewandeld. Op de tweeëntwintigste augustus j.l. was ik op weg om via de Beneluxlaan het grote Zorgcentrum te bereiken dat bij aankomst hoog boven me oprees met haar sequenties van eendere ramen, waarachter de appartementen van de bejaarden...

De eerste droom die ik kreeg ging over een slagveld. Ik zag verre landen waar gevochten werd door een sekte. Deze sekte is gruwelijk en slecht. Ik zag op het slagveld een vrouw zich voortbewegen met de laatste krachten die ze nog in haar armen had, ze had haar benen en voeten verloren. Mannen...

In oktober 1951 was ik opgeroepen in militaire dienst als dienstplichtig soldaat met bestemming de Cort Heyligerskazerne te Bergen op Zoom, alweer ruim 60 jaar geleden. Vanuit Amsterdam begaf ik mij als negentien jarige met de trein met alleen houten zitbanken naar het zuiden van ons land. Het was...

Op de rand van mijn bed zat een heel klein mannetje. ‘Wat denk je van het leven?’ vroeg hij en lachte zoals alleen maar kleine mannetjes kunnen lachen. Toe maar, knikte hij aanmoedigend. ‘Ik vertel het niemand. Ik verzwijg alle geheimen zoals geen mens dat doet.’ Ik voelde een verlangen...

Diep verscholen in de appenijnen liggen twee dorpjes, Gorfigliano en Gramolazzo. De een tegen de bergwand en de ander beneden aan het meer van Gramolazzo. Als toevallige voorbijganger of verdwaalde toerist vind je er nu, tot je grote verrassing, precies tussen de twee dorpjes in een eenvoudige...

De zon scheen en het bloed op het zandpad verdroogde. Niets herinnerde nog aan het vreselijke voorval. Behalve het stukje zoutbrood misschien, aan de kant van de weg die door de botsing uit Julia’s hand was gevallen. Zij had altijd al minder snel gegeten dan Maria die het broodje allang op had....

Nadat hij de honden thuisgebracht en een afdruk van de hoef gemaakt had, ging Juliano te paard van huis. Hij had brood bij zich, de hoefafdruk en wat geld. Eerst ging hij langs bij zijn vriend Luca. Vertelde hem het een en ander, gaf hem wat geld, het brood en de hoefafdruk. Samen gingen ze weer...

Langzaam kwam het hoofd van Mario uit het graf tevoorschijn. Rondspiedend klom hij uit het gat en bewoog zich, zonder het te weten in de richting van Juliano. Plots schoot een zwarte schaduw door de lucht en voor Mario een kreet kon uiten had Juliano’s hond zijn strot afgebeten en zijn nek...

Op de Spoorlaan in Tilburg leunt de oude Villa Constance haast tegen het moderne gebouw van TBV Wonen aan, zoals aan de andere kant een zwakkere boom als het ware steun zoekt bij een sterkere in een welhaast perfect samenleven dat door niets verstoord wordt. Broederlijk staan de gevels zij aan zij...

Toen Donald Dankzand in de zomer van 2009, na een lange, eenzame trektocht met zijn bromfiets door Europa, naar zijn kasteel in het Noorden van Frankrijk terugkeerde, zag hij al direct aan de oude ophaalbrug dat er iets mis was. Anders dan bij zijn vertrek, toen de ophaalbrug omhoog stond, was het...

Tegen de felle, vinnige kou waarop de maanden december en januari ons dit jaar vergastten, had ik een rode wollen muts gekocht met bonte, ingeweven motieven en met aan weerszijden een lint om vast te strikken onder de kin en een parmantige pompoen die mijn kruin moest gaan sieren. Ik vreesde dat...

Hij rent door de lege straten, waar de huizen hem spookachtig aanstaren. Geen mens te zien, geen geluid te horen. Op de daken zitten grijnzende vogels doodstil te wachten tot hij valt. Opeens een oorverdovend lawaai. Hij schrikt, valt, ziet de vogels snel op hem afkomen… Verdwaasd kijkt hij...

De theezakjes in de doos zijn met elkaar aan het praten. Ze zijn wat verdrietig. Eentje zegt droevig: ‘Wat heb ik nu aan mijn leven? Eerst zit ik in een donkere doos. Dan word ik eruit gehaald. En ga ik in een glazen pot of in een glas met gloeiend heet water. En daarna verdwijn ik in de...

De volgende morgen heel vroeg opstaan, naar het waslokaal met veel kranen en je wassen en scheren, daarna lekker tarwebrood eten met een hompje kaas en een klodder jam en een beker thee. Vervolgens onder leiding van een sergeant naar het kazerneterrein voor het appel en het hijsen van de vlag.Het...

Er waren eens twee kinderen, Robin en Ella. Robin is acht jaar en Ella is zes. Ze wonen in een mooi huis. Samen met een wit hondje en een zwart katje. Robin en Ella mochten de namen bedenken, ze noemden het hondje Witje en het katje Zwartje. Witje en Zwartje zijn dikke vriendjes. Ze spelen vaak met...

Hoe iets simpels je soms ten einde raad kan maken, ongelooflijk. Komt mijn vrouw aangezet met een klein potje yoghurt. ‘Ik heb wat van die yoghurt, die ik gisteren bij die boerderij heb gekocht, voor jou in een potje gedaan – moet je eens proeven, ik vind er niks aan, het lijkt wel...

Weet u, ik kan eigenlijk helemaal niet dichten, ik rommel maar wat aan in de marge van uw bestaan. De redactie is hier uiteraard van op de hoogte, middels karrenvrachten niet helemaal geslaagde of niet aansprekende inzendingen per kerende e-mail werd mij dat wel duidelijk. Men zat er ook wel eens...

Van de week kwam een journaliste voor een reportage in verband met het thema verbinding. Onze gemeenschappelijke tuin van het hofje waar ik in woon is die verbinder en deze is te bezichtigen in het kader van het landelijke Open tuinenweekend. Zij sprak met enkele bewoners waaronder mijzelf. Na...

Ad en Timo, beiden programmeur, deelden behalve hun beroep ook een etage. Echt bevriend waren ze in het begin van hun samenwonen nog niet, daarvoor was hun temperament te verschillend. Ad de kroegtijger en Timo de huismus, daar was dat temperamentverschil wel afdoende mee verklaard. Toch werden ze...

Al jaren volg ik trouw het Sonja Banketbakkerdieet. Smaakt goed, maar eerlijk gezegd val je er geen donder van af. Tot mijn schrik trof ik vanochtend een getal op de weegschaal dat ik al jaren niet gezien had op deze natuurlijke vijand. Natuurlijk had de spiegel mij al voorzichtig ingelicht over de...

Wybe z’n gehoor is niet zo best meer. Hij heeft jaren in een lawaaiige omgeving gewerkt en dat wreekt zich op den duur en levert de gekste miscommunicatie op. Vandaag scharrelt hij van z’n zo’n 200 meter van de weg af staande woning, naar de brievenbus die aan de openbare weg staat. Het...

''Kees, er zijn geen aardappelen meer in de schuur. Heb jij nog wat in de tuin staan, anders moet ik naar de groenteboer?'' ''Ik denk het wel, darling.'' Het was mooi weer begin juli en ik ging dus naar mijn moestuin waar nog bintjes in de grond zitten. Met een riek rooide ik een emmer...

Mijn vrouw wilde naar Hans Anders, even haar ogen laten controleren. Ik kon die dag niet, dus was een kennis bereid haar naar de betreffende zaak in een naburig dorp te rijden, want ze voelde zich niet helemaal fit. M’n vrouw heeft altijd een klein zakje chips bij zich voor als ze zich een beetje...

Het coronavirus is nog niet verslagen of er duikt al weer een nieuw op. De digitalisering is hier samen met het coronavirus debet aan. Sommige ouderen kunnen het niet meer volgen wat je allemaal online kunt bestellen en/of aan gekkigheid uitvreten. Ze wagen zich er niet meer aan. Net zoals sommige...

Je was zeven of acht jaar oud. Je wist dat het tijdstip was aangebroken als de mevrouw met de mintgroene kaarten in de klas kwam. Je wachtte lijdzaam tot je naam werd genoemd, je kwam naar voren en liep mee naar het busje. Vervolgens werd je in het geblindeerde voertuig, via een jou onbekende...