Alle inzendingen, met trefwoord gebroken vers

De berichten op het nieuws laten niets aan de verbeelding over, worden er hele lieve en leuke acties op touw gezet om mensen toch maar een beetje in de buurt van elkaar te laten komen. Heel lief echt heel ontroerend ook, net als de dame die in een hoogwerker even gedag kon zeggen tegen een dierbare!...

De in de ogen van sommigen zo trots rond paraderende pauw verliest steeds meer veren. Het huidige kabinet wordt uitgedaagd beleid te gaan voeren. Vandaag is er eindelijk tot iets besloten, we gaan 100 kilometer rijden. Het levert weinig tot niets op, maar goed, de bouw kan straks weer even bezig. ...

Tanka Het krentenboompje ligt al lange tijd, geknakt; halsstarrig levend siert zijn wijde bloesemkroon de dorre bosgreppel; Tekst in proza Het mooie Ulvenhoutse Voorbos bezuiden Breda is in de maand April vol prachtige krentenboompjes. Eén daarvan ligt allang geknakt neer: de stam v...

"Ja, ik heb hem gekend" verklaarde de man met het grijze haar, de secretaris van de vergadering, "we noemden hem Willem""Hij was mijn vader" gaf ik aan. De secretaris moest wel een van de collega's geweest zijn op het kantoor van mijn vader, die mijn vader altijd "die jonge jongens" had genoemd en d...

Ik mag er zijn. Maar mag ik ook blijven, dat is vers twee.

De Tilburgse architectuur verdient geen schoonheidsprijs en voor wie zich erin waagt ligt de neerslachtigheid op de loer, zeker in een seizoen dat getekend wordt door grauwheid, verval en somberheid. En zo hobbelde lijn zeven voort door die gribus, toen ineens achter de huizen een regenboog versc...

Haiku-cyclus: De woordkunst van ruim een eeuw geleden streelt het leesgemoed. Jongere zinnen verlangen meer naar vrijheid, maar houden van maat. Winkeliers prijzen hun waar met blije klanken: Pietje Smeerpoetsrijm! Nieuwe dichtbundels tonen vel gedaantes: streng, net of wirwa...

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een wandel...

Aan het centrale plein in Moergestel vindt men diverse gelegenheden voor "culturele ontspanning" en voor restaurantbezoek, Zo bezoeken we vandaag met de de van de "Opstapbus" de gelegenheid "Den Boogaard" waar een jongedame met diep uitgesneden decolleté in een wijnrode lange jurk ons zal ver...

Ik was even een biertje gaan drinken bij Mama Putu, een leuk cafeetje aan het strand van Sanur. Ik zat aan een tafeltje onder een grote parasol met mijn blote voeten in het zand. Van waar ik zat kon ik Jan herkennen. Hij zat met zijn rug naar mij op het strand naast een meisje. Het was drie uur in...

NIEUWJAAR is elke keer weer een NIEUW JAAR.

.....en ik herinner me - Cecilia - en hoe zal ik het mijn hele leven blijven herinneren! - hoe je me op die onheilspellende, vreselijke avond buitengezet, buitengetrapt hebt uit het laatste thuis dat ik nog bezat in deze wereld en mij overleverd hebt aan de koude, eenzame nacht en hoe ik mijn weg mo...

Een held ligt onder de groene zoden. Elk jaar komt een groep sombere gezichten langs om de held te eren en twee van hen dragen een krans die ze voorzichtig op de zoden leggen. Twee stappen terug. Een buiging. En na een kort gedachtenvol moment keren ze zich af, dankbaar voor de held die zijn leven h...

Een gouden ganzenveer in je achterste, het is me wat...

Luid geklop en voortdurend geratel van wagentjes en houwelen zijn de muziek van de mijn. De stoere werklui staan nederig gebogen voor grillige, zwarte gewelven. Opeens klinkt angstwekkend geknal. Alle mannen dringen dicht opeen, want overal spookt dreigend gas rond. Het houweel slaat hoog i...

Ik heb het idee dat we er vaak naar streven om feilloze, volmaakte wezens te zijn. Of het nu in ons professionele of ons persoonlijke leven is, we doen ons best om foutloos te handelen, dingen vlekkeloos te doen, de perfecte kameraad te zijn en de medewerker te spelen die altijd uitblinkt en overal ...

Nederlands - moedertaal - 117 continuing story > feuilleton, gebed zonder end, vervolgverhaal

De tekst zegt alles en ook eigenlijk niks, want wat is nou een brug? Ja, een verbinding doorgaans over water, tenzij dat water verdampt is, maar in dit specifieke geval, is dit niet zo en dus verbindt de Algerabrug twee oevers die elkaar kunnen zien als het ware. Wanneer je aan de oever van Capel...

Een gigantische kroonluchter waarvan de verschijning al naar gelang iemands gevoelens als huiveringwekkend of heerlijk kan worden geïnterpreteerd, hangt stilzwijgend en majesteitelijk boven de menigte die in de voormalige, verbouwde bioscoop is samengekomen voor het personeelsfeest en zij schijnt e...

Leo, een jonge man, en Ida, een volwassen meisje, schaatsten met elkaar op het wijde, bevroren meer. Vriend en vriendin gleden bijna vanzelf voort, want de harde wind duwde tegen hun ruggen. "Heerlijk gaat dat!" riep Leo luid. "De wind doet nu haast al het werk. We hoeven onze benen nauwelijks ...

Achteraf lijkt muziek een uitstekende manier om afstand te overbruggen terwijl een piano speelt Chopin bijvoorbeeld

Bij het vrij laten van een ander, besef je pas hoezeer je met die ander verbonden bent.

De gang is waggelend, schommelend, alsof de bodem van goede Moeder Aarde mij niet wil dragen, alsof het dunne ijs van de werkelijkheid wakken kan vertonen, alsof de aarde voor mijn voeten open kan scheuren, waarna ik in een peilloze kloof tuimel.... Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere re...

Het Openbaar Ministerie (OM) heeft in 2012 bewust nagelaten de veroordeelde Bart van U. op te sluiten, ook al beval het gerechtshof zijn gevangenneming. Bart van U. (38) werd in dat arrest veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf voor verboden wapenbezit. Het hof noemde hem tijdens de zitting “e...

Bij het vallen van de duisternis verliet de schilder weer zijn huis. De tas vol papier en vetkrijtjes ging natuurlijk mee. En _ voortglijden maar! Op de rug, tussen bomen en struiken van het bos door. "Hee, wat hoor ik daar in de verte?" dacht hij opeens. "Het lijkt wel of daar ergens trommels kl...

er was eens een oude piet met een groot verdriet. Honderd jaar had hij gereden over de hollandse daken voor sinterklaas maar hij was oud en sinterklaas nog ouder. Ze moesten nu maar eens rusten in een verzorgingstehuis maar dat mocht niet van premier rutte want die mensen kosten te veel in het rijk...

De Wet op Gelijke Rechtsbijstand bestaat niet, want ik heb hem verzonnen, maar het zou wellicht toch een goed idee zijn om het te maken. Ik kreeg vandaag het idee, toen ik terug dacht aan de zaken die ik bij het vak Civiel Recht ontdekte dat we een hele serie cases te zien kregen tussen particuliere...

Wie dacht deze weken niet terug aan Spanje - Nederland 16-02-1983? Onder bondscoach Kees Rijvers. Ook toen afscheid van een generatie. Met wisseling van de wacht, Zwartkruis maakte plaats. Rijvers kwam zoals Van Gaal nu om te verjongen maar vergat even dat punten blijven tellen. Ook toen kwam hij op...

Anneke, net 26 jaar, had al drie kinderen, twee jongens en een meisje. Vreselijk veel verdriet had ze toen ze van de politie hoorde, dat haar man Henk bij een verkeersongeluk om het leven was gekomen. Henk was in de vroege morgen op weg naar zijn werk met zijn motor frontaal gebotst op een autobus. ...

(voor Florbela Espanca (1894 - 1930)) Je bent geboren op 8 december 1894 in Vila Viçosa. Je ouders waren Antonia de Conceição Lobo en João Maria Espanca. Je broer heette Apeles. Op je zevende schreef je al het gedicht 'A Vida ea Morte'. Je ging in Evora naar de hogeschool. Op je derti...