De was moet vlekkeloos schoon zijn en ieder klein stofje moet uit alle uithoeken van het huis verdreven worden. Het voedsel moet van alle smetten vrij en verfijnd zijn en de computer, het pronkstuk van de vooruitgang, moet met uiterste nauwkeurigheid en efficiëntie, zonder de minste handeling die op omslachtigheid zou kunnen duiden, gehanteerd worden…

Mogelijkheden te over, schrijf wie je bent en verhaal verbaal het onderste uit wat je kan. Ik was verbijsterd over zoveel spreekwoordelijke vrijheid, een literaire douche. Voelt fijn, vaart der volkeren en dan gaat het toch knagen. Aandachtshoeren krijgen de overhand, gouden ganzenveren worden in de verkeerde reet gestoken. Ik kwam in verbazing…

Als je langs al die voortuintjes in je woonbuurt loopt, geniet je van al die bloeipracht. Wat wordt je oog gestreeld. Die tuintjes mogen netjes beplant of heel ruig zijn; allemaal hebben ze hun eigen bekoring. De wijde Schepping van God is hier zeer sterk verkleind, maar zegevierend bijeengebracht, fier verheerlijkt.…

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar, aan wie hij zoveel herinneringen dankte, nog eens te zullen ontmoeten. Met het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer van de dronken scholieren op de zegekar bleven de leraren…

.....en ik herinner me - Cecilia - en hoe zal ik het mijn hele leven blijven herinneren! - hoe je me op die onheilspellende, vreselijke avond buitengezet, buitengetrapt hebt uit het laatste thuis dat ik nog bezat in deze wereld en mij overleverd hebt aan de koude, eenzame nacht en hoe ik mijn weg moest zoeken langs het duistere, duistere kille water…

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat tijdperk zag ik een oudere heer met een bloedende wond aan…

Als een vierkant gehouwen rots staat daar een klein gebouw van ruwe stenen, ingetogen, maar bewust en trots. Bovenop de muren vol kracht ligt een plat dak, waar tere bloemenpracht glanst. Daarnaast giert de bobslee, vervoert mensen met harde knuisten en opeengeklemde benen. Na de wilde rit vol hortend hotsen en botsen is het heerlijk om zich te laven…

De zomer veranderde al bijna in een nazomer, maar wilde nog geen afscheid nemen. Het was nog augustus. Met een honderdjarige boot hebben we het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal bevaren, bijna tot aan de "Beekse Bergen", begeleid door een jonge, charismatische vrouw die in een elegante pose op de voorsteven handig en kunstig het…

Het was een warme, wollige sprei, versierd met een symmetrisch patroon van donkerrode motieven die op regelmatige afstanden van elkaar waren aangebracht. Onder die sprei sliepen en sluimerden we, mijn bejaarde moeder en ik; als ik bij haar was strekten we onze lichamen naast elkaar uit; haar gezicht naast mij was als gebeeldhouwd uit bleek of crèmekleurig…

Ik ben niet vaak heel erg woedend, maar vandaag ben ik dat wel en om een terechte reden. Ik offer er zelfs heel graag mijn nachtrust voor op, omdat ik heel duidelijk overtuigd ben van de misdaad, die een heimelijk krankzinnige heeft gepleegd. Hij denkt misschien dat de stilte van de onderwaterzee alles doet zwijgen, maar daar klopt geen hout van. Ik…

Een Bijbelspiegelverhaal aangepast door Jan Jacob Krediet, "schrijverij en vertellerij", op basis van "Zo Stond Het Niet In De Bijbel" een openingslied geschreven door Bart Chabot, met muziek van Henk Meutgeert uit het Liturgisch project "Veelstemmig Lichtvoetig"van de NCRV uit 1994, waaraan schrijver als bariton deelnam en die projecten, door…

Op een rustige vrijdagmiddag, alles klaar zit ik op m'n gemakkie te luisteren naar: de zalige muziek van Jim Reeves. 't Eten staat bijkans gereed, ik werk me allang niet meer in 't zweet, maar geniet, terwijl naast me: muziek klinkt! Op een rustige middag zoals nu, ben ik een gelukkig mens, nostalgie ten top. We worden ouder, de muziek is…

Ze is mooi. Ronduit mooi. Voorbeeldig mooi. Er kan met de beste wil van de wereld niets anders over haar verschijning gezegd worden. Het blonde, springerige haar met de charmante pony omlijst haar klassieke gezicht met de voorname, rechte neus en de glanzend-gezonde, zachte huid als een aureool. De spijkerbroek zit haar nog perfect en omsluit haar onberispelijke…

De schizofrene man kwam mij het Suske-en-Wiske-album brengen. Het was bedoeld als verjaardagscadeautje. Op de kaft en overal in het boek had hij cryptische formules neergekalkt; een uiting van zijn - ook voor hemzelf - onbegrijpelijk geestesleven. Hij woont in een van die gemeenschappelijke huizen waarvan de inrichting doet vermoeden dat men geen…

Recentelijk werden wij, ook tijdens de in de journalistiek bekende komkommertijd, opgeschrikt door berichten over voor de consumptie in omloop zijnde eieren en pluimvee, besmet met het toxische Fipromil. Binnen een week werden deze ook in de ons omringende landen gesignaleerd, al dan niet door import vanuit Nederland. De rapen waren gaar. Het kon…

(Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant) September is zoals ik me september graag voorstel en zoals september moet zijn; met mild, gesluierd, gedempt licht en een atmosfeer waarin dromen tastbaar kunnen worden en tot leven kunnen komen De Kampina is met gras overweoekerd, waar eens heide was is nu gras alom. We bereiken de…

Onlangs zag ik de kersverse schrijver Sander Kok bij het tv-programma 'De Slimste Mens' en hij frappeerde mij ten eerste om zijn nasale, hese, donkere stem, alsof hij voor het eerst de baard in de keel heeft. Nou valt zijn stem minder op, omdat die brombeer Maarten van Rossem zo ongeveer iedere show probeert te stelen met zijn knorrepotstemvolume…

Mijn beste vriend Rob uit Utrecht heeft al jarenlang te maken met de gevolgen van een tekenbeet en de daardoor veroorzaakte ziekte van Lyme. Hij is nooit meer de oude geworden en heeft een slechte gezondheid waardoor hij vaak ziek is. Zijn twee huisdieren Jana en Kylian waren jarenlang zijn huisgenoten en kameraadjes in moeilijke tijden. Ze konden…

Af en toe signaleer ik hem her en der. Hij behoort tot de mensensoort die eveneens geen enkele degradatie verdient: hij behoort tot onze mongoloïde medemensen. Hij onderhoudt relaties met vrijwel alle chauffeurs van "Arriva" en voert op plagerige,joviale dan wel serieuze wijze luidkeels gesprekken met hen zodat de overige passagiers gewild of ongewild…

De tijd van de befaamde, maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten die in plaats van dierbaarder, afschuwelijker voor mij waren geworden en ik had er rondgedoold tussen de volgelingen, slaven en adepten van het consumentisme…