In die tijd, de vijftiger jaren van de vorige eeuw, kregen vrijwel alle jonge meisjes een strik in het haar. Ik sta ermee op de foto in een feeërieke jurk naast mijn trots glimlachende, nog jonge moeder.
En zo herinner ik me nog zo goed de kleurige, zijdezachte strikken, geweven uit fijne stof. Andere foto's uit de collectie die verzameld is in het album tonen mij op het kleine houten stepje in de zonovergoten Pieter Pauwstraat en achter het tafeltje dat Sinterklaas geschonken had als een…

Vrij vaak hoort men iemand zeggen: 'Als je niet van jezelf houdt, kan je ook niet van iemand anders houden.' Ik heb dit altijd een afgezaagde uitdrukking gevonden die bovendien helemaal niet klopt.
In België drukt men 'houden van' uit met de woorden 'iemand graag zien'. Dan zou bovengenoemde uitdrukking dus worden: 'Als je jezelf niet graag ziet, dan zie je anderen ook niet graag.' Dan wordt meteen duidelijk dat die uitspraak nergens op slaat. Want het is natuurlijk heel goed mogelijk dat je…

Ik herinner me tevens hoe in die vroege jaren (ik was acht jaar oud en bezocht de tweede klas van de lagere school) het zonlicht het lokaal dat grensde aan de rijk voorziene tuin van de fraters overgoot en hoe de handwerkmaterialen gereed lagen op de ouderwetse banken: geweven linnen stof en een naald voor ieder meisje. Hoe Zuster Theodorina in haar zwarte habijt rondwaarde door de klas en hoe ze van onder haar kledij de kleurige draden borduurgaren verstrekte. We breiden ook voor onze poppen;…

Het is als ontrolt zich een soort film in onze Nassaustraat; als was dit een soort ouderwetse Western uit lang vervlogen jaren. Men ziet de gehelmde heren af en aan lopen en sjouwen met allerlei materiaal. De "banners" van Wonen Breburg en van de BAM tonen in keurige letters wat de vergaande plannen van de beide organisaties zijn. Ook wappert de trotse vlag van de BAM aan de lange witte vlaggenstok die is opgesteld in onze straat ten teken dat het moment van de triomf bijna is aangebroken;…

Bij de receptie van het museum dat we bezochten, trof ik een schilderijtje aan met daarop een afbeelding van een klein, gifgroen, vuurspuwend draakje. Het kunstwerkje was vervaardigd door een zwakbegaafde kunstenaar en ik besloot het artefact aan te schaffen. Het sprak tot mijn verbeelding dat het draakje wellicht voor mij symbolisch zou kunnen zijn, hoe merkwaardig men dit misschien ook kan vinden, voor de liefdesobsessie die mij gekweld had en die nu uitdoofde, want het draakje spuwde nog…

Verdriet had zich opgestapeld als een onzalige Toren van Babel. Het bezette mijn middenrif als een steen tot op het moment dat de tranen uit mijn ogen vloeiden als gletsjers, als smeltend zieke-ijs. De tranen die gedurende mijn hele lange leven bevroren waren geweest en ik huilde...
Het lieflijke jonge meisje (waar kwam ze plotseling vandaan?) was opgedoken uit een uithoek van het restaurant van het ziekenhuis en ze troostte mij.
Van harte bedankte ik haar.

De kou van een late novemberavond drong door mijn dunne jas en de nacht lag als een donkere deken over de wereld toen ik de afstand tussen de beide woningen te voet overbrugde. Mijn zozeer dierbare woning waarin ik al dertig jaar nutteloos de ongenadige tijd gepasseerd heb, lag erbij als een verwaarloosd en onttakeld, ontredderd slachtoffer, als een ziek kind dat de tranen deed opspringen in mijn ogen hoewel het vanzelfsprekend slechts gaat om morsdode materie en allerminst om een menselijk…

Hotel-Restaurant "De Druiventros" is een accommodatie die iets buiten de stad gesitueerd is en wel vlakbij Berkel-Enschot. Zij is te bereiken via de lange Bosscheweg (geflankeerd door villa's) en zij heeft in het verleden diverse doeleinden gediend en verschillende bestemmingen gekend.
Vandaag was op deze locatie een ruim en enthousiast publiek toegestroomd om te luisteren naar de uitvoering van de "Walddrum Musikanten". Zij presenteerden een breed en uitgebreid repertoire van "Tiroler…

Het huis waarin ik geboren ben; het huis waarin mijn opa en oma zich vestigden in de dertiger jaren na de teloorgang van hun zaak; dat huis is onherkenbaar veranderd.
Ik kon er niet naar kijken op Internet waar het met veel "pump and circumstance" gepresenteerd wordt aan de potentiële kapitaalkrachtige toekomstige bezitter of bewoner. De geest van de moderne tijd is in het eens zozeer vertrouwde huis getrokken en deze heeft het verziekt.
Waar zijn de oude houten "Chippendale" stoelen waarmee…

In het dorp St. Willebrord, behorend tot de Gemeente Rucphen, koestert men in een merkwaardig museum een eveneens curieuze verzameling.
In enkele houten paviljoentjes treft men hier een huiskamer uit 1890 aan die zelfs herinneringen aan de Napoleontische tijd met zich meebrengt. Ook is hier een klaslokaal uit een zo ver, haast vergeten jaar waar het aloude leesplankje ("aap, noot, mies!") nog altijd geconserveerd wordt. Grote wandkasten en kussenkasten bevinden zich in enorme zalen waarvan de…

De lange weg naar de "Reeshof", de buitenwijk van onze stad die men door haar sfeerloze bebouwing bezwaarlijk een Eldorado dan wel paradijselijke omgeving kan noemen is goed begaanbaar door het busvervoer. De buslijnen sluiten op elkaar aan en als men een beetje geluk heeft, volgen ze elkaar snel op.
De grondeloze en gruwelijke eenzaamheid is wel de ultieme kwelling der mensheid maar deze wordt bestreden in de "Huiskamer van Dalem", een initiatief dat succesvol blijkt. De lotgenoten ontmoeten…

De witte auto van de Regiotaxi naderde een breed, groot pand dat zijn innerlijk vooralsnog verborgen hield. Van buiten af beschouwd leek het op een soort van "alternatief" kantoorpand. Bij nadere inspectie bleek het labyrintische gangen en kamers te bevatten en bevolkt te worden door tandartsen en hun assistentes, gehuld in witte beroepskledij.
Een van hen zou me vragen me uit te strekken op de eveneens alternatieve "chaise longue" die stond opgesteld in haar spreekkamer onder het licht van een…

In onze jeugdjaren, jaren van onschuld getekend door armoede, hadden we niet veel, maar eens bezochten we met onze ouders bij uitzondering Scheveningen, Den Haag en Madurodam.
Hoe goed herinner ik me nog de aanblik van het trotse en monumentale Vredespaleis, gesitueerd te midden van haar parkachtige omgeving! Madurodam was ook bezienswaardig en curieus met haar petieterige en wonderbaarlijke bouwsels!
En tot slot van ons eenmalige uitstapje bezochten wij in de avond de pier die zich…

Eigenlijk heb ik maar een vraag aan Mark Rutte. Keer op keer stelt hij dat Israël het recht heeft zich te verdedigen en dat recht wil ik Israël ook niet ontnemen. Het recht op verdedigen zit diep in ons rechtsgevoel. Je mag zelfs iemand vermoorden als dat nodig is om je eigen leven te verdedigen. Het recht op verdedigen gaat dus heel erg ver.
Maar nu mijn vraag: waarom hebben de Palestijnen in Gaza dat recht niet? Wie heeft hen het recht ontnomen om Israëlische tanks tegen te houden, de…

Eens sierde een dubbele rij bomen de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat en nog veel verder en in haar midden was het ruiterpad. Daar zag ik voor het eerst in mijn leven paarden. En in de zomer van mijn vijfde levensjaar zag ik de vermiljoenrode zonneschermen aan de elegante gevels van de kapitale huizen aan de Ringbaan Oost.
In "ons parkje dat grensde aan de Ringbaan stond als vanouds de oude roodbruine beuk en we…

...en zo duikt dwars door de langdurige schemer van de jaren die zich opgestapeld hebben - vele jaren - in mijn bewustzijn mijn verre schooltijd op; op zaterdagmorgen naar school; "Deutscher Wortschatz"; "English Idiom for Grammar Schools"; de stalen poort die zich voor je sloot als je te laat was; het paraafje van de conrector (rode ballpoint!) in je agenda; de proefvertaling die je dan gedwongen was te maken. Het flesje Fanta voor de ijverige scholiere die je was uit de automaat op het…

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid regeerde en deze mij omringde....
Iemand anders zal komen kennismaken met de "logeerwoning" en ik zal terugkeren in mijn vroegere thuis; het flatje dat op mij wacht en dat ik tijdelijk achter moest…

Bij Bruna, aan de Schouwburgpromenade, drentelde ik als verdwaasd en gedesoriënteerd, en peinzend, mijmerend, geruime tijd rond vóór de uitgebreide collectie kleurige tijdschriften die een hele wand beslaat. Voor de hitsige en frivole heren hebben ze daar zelfs de edities van "Playboy" met voluptueuze, rondborstige dames op de cover, maar voor de meer bescheiden, burgerlijke en moederlijke dames bevinden zich ook "Burda" en "Knip" in de schappen, hier nog altijd aanwezig, stammend uit een zo…

Soms schreeuwen mensen zo hard
zo hard als een ‘gloeiende’ groeiende sneeuwbal
welke met een dondervaart naar beneden rolt
en steeds groter en groter wordt…

In vroege jeugdjaren toen ik met mijn liefhebbende ouders de chique woning bewoonde in de doktoren- en specialistenbuurt rond het oude St. Elisabeth Ziekenhuis, keek ik vaak vanuit onze met roodbruin hout betimmerde zolder uit op het in mijn ogen magische huis van de zenuwarts Dr. Taverne die ik met de verbastering van mijn kinderlijke gebrekkige spreekvaardigheid Dr. Tavennere noemde.
Ik herinner me dat in die vroege tijd vaak overvloedig zonlicht de Reinier de Graafstraat overgoot en in de…