De oranje zonneschermen aan de gevel van het "Boshuis" zijn half gesloten zoals ogen die door droefenis of treurnis half geloken zijn.
Dit feit schijnt terecht te zijn en het vormt een metafoor voor de droefheid die heerst in dit Zorgcentrum.
De tranen van mevrouw vloeien eveneens bij ons weerzien maar het is de vraag of mijn momentane bezoek sporen achterlaat in haar verwarde, aangetaste brein.
Haar tranen zijn als de regen die de aarde slechts vluchtig beroert en die plotseling plaats zal…

Ze was omhangen en omhuld door de lappen en door de hoofddoek die de Moslima's dragen en ze glimlachte naar me zodat de brede rij kaarsrechte tanden van haar filmsterrengebit zichtbaar werd.
"Mijn man is gek", verklaarde ze. Ik kon niet anders antwoorden dan met de frase "Alle mannen zijn gek".
Niettemin viel ondanks alles toch wel te concluderen uit het gedrag van haar echtgenoot waarover mijn nieuwe vriendin rapporteerde dat hij een immense belangstelling voor de dame in kwestie aan de dag…

Er heerst een broeierige atmosfeer in de buurt. Onderhuids en onder de oppervlakte leven de aversies en de ruzies, onzichtbaar voor de ogen van de argeloze, onschuldige beschouwer.
Deuren slaan ongastvrij en welhaast vijandig dicht, rolluiken denderen naar beneden; de aaneengeschakelde vensters waarachter het anonieme leven schuilgaat blikkeren je tegemoet als nietsziende ogen.

Het was in dat vermaledijde en door ongeluk getekende jaar dat haar noodlot zich over haar ontvouwde en dat zij voor altijd afscheid moest nemen van de haar zozeer innig dierbare welvingen van haar bovenlichaam, van de halfronde, zachte, tedere lobben bekroond door de tepels, die als halve citroenen op haar lichaam rustten en die haar mede tot vrouw stempelden.
En het onheilspellende, desastreuze medische traject zou zich onherroepelijk, onafwendbaar ontrollen zoals een lawine met donderend…

Onze lagere school was gehuisvest in een laag, houten gebouw waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis. Zij werd omringd door bouwsels zoals daar waren de kerk en de gymzaal en door het langwerpige gebouw van het patronaat.
We waren nog tieners en de puberteit stormde aan. We droegen mini-rokken en kniekousen en in het patronaat dansten we op de klanken van "Pretty Woman" van Roy Orbison.
We hadden een fascinatie voor de overigens onbereikbare Jeroen van E. die woonde in een…

We woonden lange tijd in het kapitale pand aan de Gerard de Bondtstraat. Vanuit het hoge raam van de zolder keken we uit op de villa van zenuwarts dokter Taverne die ik met mijn kinderlijke, pas verworven spreekvaardigheid abusievelijk "dokter Tavennere" placht te noemen...
Daar bloeide in de zomer de gouden regen en daar vond ook eens het eindexamenfeest plaats met de dochter des huizes als stralend middelpunt van de uitbundige medescholieren die aan de vooravond stonden van hun veelbelovende…

De trotse naam van onze provinciehoofdstad 's Hertogenbosch' bevindt zich in levensgrote, meer dan kapitale letters die wellicht - maar dat weet ik niet zeker - zelfs oplichten tijdens de nachtelijke dan wel avondlijke duistere uren boven haar station.
Maar men kan zich afvragen: "What's in a name?"
Als de vermaledijde, jaarlijkse gekte van het Carnaval losbarst, noemt men de mij dierbare stad ook "Oeteldonk", maar ik kan me nauwelijks voorstellen hoe de platvloerse, onbenullige en oubollige…

De naam "Broeckx-Schmitz" stond in vroeger jaren in zwarte letters op het geëmailleerde witte naamplaatje dat de woning van mijn voorouders sierde. Hun vlucht uit het "zakenpand" aan de Oude Markt waar opa een zaak in huishoudelijke artikelen dreef naar de stille wijk in zuidelijke regionen van onze stad werd een feit in de dertiger jaren van de vorige eeuw toen de wereld in de greep verkeerde van een verpletterende economische crisis.
Het pand in de Gerard de Bondtstraat werd het…

Het licht van een nog vroege morgen speelde over de gigantische stalen constructies die men met een andere, misschien toepasselijke, maar meer religieus getinte omschrijving ook "gewelven" zou kunnen noemen van onze LocHal, de prestigieuze en indrukwekkende schepping van Tilburgse, terzake kundigen waar het enorme boekenbezit dat de vele schappen vult de argeloze en naïeve bezoeker overweldigt en overrompelt en overtuigt van zijn of haar onvermogen al was het maar door middel van een enkele…

Het Leypark, de schepping van de beroemde tuinarchitect Springer, grenst aan de Tilburgse wijk "Fatima". Het park was ons altijd al vertrouwd en het vormde het brandpunt van vele herinneringen.
Over zijn paden duwde ik de rolstoel voort, dag aan dag, jaar aan jaar terwijl het relaas van jouw lippen rolde, mama!; het eindeloze relaas van jouw zozeer getormenteerde, onheilspellende leven.....

Op een van die avonden die mij steeds konden inspireren door de wondermooie donkerblauwe hemel die beschermend de wereld overkoepelde, moest ik opnieuw koers zetten naar de Huisartsenpost wegens de welhaast wurgende benauwdheid die mij overvallen had.

De stethoscoop, de injectienaald en een grote witte cilinder met zuurstof moesten eraan te pas komen zoals te doen gebruikelijk en het regime met de in feite schadelijke tabletten moest thuis worden voortgezet.
Niet iets om verheugd of opgetogen…

Plotseling stonden we tot mijn verrassing oog in oog in de supermarkt. Ze droeg een rozerode jas en verklaarde dat ik haar eens geïnterviewd had en wel betreffende haar geboorteland Argentinië.
Mijn werkzaamheden voor de Wijkkrant lagen ver achter me in de diepe krocht dan wel in het ravijn van mijn verleden. Ze was een van de velen die in lang vervlogen jaren geparadeerd hebben op het zozeer onheilspellende toneel waarop mijn leven zich afgespeeld heeft. Het weerzien na lange, lange jaren…

De straten zijn welhaast in een cirkel gegroepeerd rond het oude plein dat belegd is met grijze, bolle keien en waaraan de kleine kerk en de gymzaal grenzen. Van jongs af aan leerden wij hun namen kennen: "Fatimastraat", "Leenherenstraat", "Hertogstraat" "Valkenierstraat".
Daar woonden de vriendinnen van de lagere school: Ria, Corrie, Lilian, Resi, Esther, Ingrid.
Tegen de grauwe, stenen muren kaatsten we met de kleurige ballen en we volvoerden ook het spel met het elastiek rond onze enkels en…

De langgerekte stenen muur waarop ik uitkijk vanuit mijn hooggelegen venster is als een muur van een klooster of van een fort en deze wordt onderbroken door houten poorten en deuren van garages. Klimop leunt er op sommige plaatsen tegen, als het ware zoals een zwak, hulpeloos persoon steun zoekt bij iemand die ouder, wijzer en meer ervaren is.
Daarachter de bouwsels van de mensen waarover het late zonlicht dat ik observeer, soms speelt; de schuurtjes, veranda's en serres die men daar eens…

Het licht, bijna al het uitbundige en overdadige licht van de nieuwe zomer die nadert; het licht dat de befaamde en onvergetelijke Romantici zozeer liefhadden en dat zij nooit wilden onderwerpen aan het barse, koude en hardvochtige intellect, aan de Rede die eens evenzeer zozeer zegevierde; kortom het licht dat ik evenzeer liefheb, werpt wervelende vlekken; steeds andere vlekken op de wanden en op het plafond van mijn kamer.
En buiten trekt het al in de morgenuren een brede baan over het welige…

We hadden een plaatsje gezocht in het hooggelegen restaurant dat in mijn ogen allerminst uitmunt door sfeer of gezelligheid. Het restaurant biedt een uitzicht over Tilburg dat eveneens tot droefenis stemt en het is bereikbaar met de voormalige goederenlift van het vroegere postkantoor.
Zijden bloemen in glazen vaasjes sieren de tafels.
Mijn vriend zal zich vandaag tot mijn vriendin wenden. Zij vormt een "éminence grise" en "onbezoldigd psychiater" in mijn ogen.
We zullen vanuit de hoge ramen…

Ik was achtentwintig. Het lokaal van de dansschool lag enigszins afzijdig van de Korvelseweg en het was bereikbaar via een binnenplaats.
Ik droeg de tafzijden jurk. Simon wilde alsmaar "Engels" walsen. Het zij ook toegegeven dat ik op de hoge plateauzolen moeilijk door de bocht kwam bij de foxtrot.
Bezorgde Tilburgers die de zitjes bezijden de dansvloer bezetten gaven mijn danspartner en mij het advies mee: "Jullie zijn niet getrouwd en jullie moeten oefenen op het kleedje vóór jullie…

Mevrouw draagt een min of meer mallotige ruiten baret, halfzijdig, scheef over haar hoofd gedrapeerd. We bevinden ons voor de glazen deuren van de supermarkt die spoedig open zullen schuiven en mevrouw wijst op een gekleurde meneer die daar eveneens staat te wachten, die ons ook blikken waardig acht en die volgens zeggen van mevrouw zijn handen graag uitstrekt naar de meisjes en vrouwen
Een en ander zint mijn nieuwe gesprekspartner allerminst. Ze is van de vrouwenliefde en nu achtenzeventig en…

Wat men eventueel en met goed recht een "bejaardenbus" zou kunnen noemen, is een "weduwenbus" geworden.....
De saamhorigheid, dan wel de liefde of de vriendschap waarvoor de organisatie zozeer ijvert, komt tussen de grijsharige deelnemers op hardnekkige wijze en bij voortduring niet tot stand
Mevrouw heeft naast me plaatsgenomen in het busje met samengeknepen lippen en met de tanden opeengeklemd. Zware rimpels bezetten haar bovenlip en monden daarop uit. Het komt zoals gewoonlijk tussen ons…

Ik ontmoette hem voor de eerste keer in het paviljoen waarin mijn zeer zwak begaafde broer sinds jaar en dag is gehuisvest en die broer aanschouwde hij bij die gelegenheid tevens voor het eerst.
Hij was in mijn ogen met recht een kanjer, een gigant die het tot zijn missie had gerekend gedurende elf lange jaren de zorg voor kankerpatiënten te behartigen en hij sprak me over de "wereldziel"; in zijn ogen de "gemeenschappelijke" ziel van alle mensen waarin hij geloofde.
Deze opvatting vormde in…