Eén van de belangrijkste gebeurtenissen die in ons bestaan ooit heeft plaatsgevonden, wordt hier in dit verhaaltje in een paar woorden beschreven.
‘In den beginne’, ja even een oerhistorisch gebezigd begrip, maar het omschrijft zo mooi de ontwikkeling in dit verhaal en dus ge- of misbruik ik het toch hier maar even. Dus, in den beginne belandde ik op een goede morgen, toen ik er weer eens op uit was getrokken, en van de gebaande paden afweek, in een omgeving waar alleen maar eenvoudige …

Graaf Garret de Kock is volledig in zijn nopjes met zijn landhuis 'De Haer' op de Haerstraat 125 in Oldenzaal, waar hij al ruim dertig jaar woont. Zijn uitgebreide bibliotheek bevat een schat aan boeken over theologie, esoterie, filosofie, parapsychologie en occultisme. Naast een eerste druk uit 1563 van 'Book of Martyrs' van John Foxe bezit hij talloze apocriefe boeken en eerste drukken over de begintijd van het christendom. Een speciale boekenkast bevat alleen maar boekwerken over de Heilige…

Er was eens een rode kerstbal. Aan de onderkant hing een touwtje en als je er aan trok, werden er een paar kerstliedjes van vroeger gespeeld.
De kerstbal was al jaren oud, het rood was een beetje vervaagd. Hij had al in heel veel kerstbomen gehangen.
Hij hoorde bij een familie, die elk jaar op kerstavond bij elkaar kwam. Vader, moeder, kinderen en kleinkinderen. Ze aten dan samen en er werden kerstliedjes gezongen. De kinderen en later de kleinkinderen vonden het leuk om aan het touwtje van de…

Niemand kan ontkennen dat graaf Ludovicus Lokhoff een groot goochelaar is, die niet onderdoet voor Siegfried & Roy, David Copperfield, Harry Houdini, hans Klok en Hans Kazan. Hij bedenkt al zijn trucs en speciaal zijn verdwijntrucs in zijn comfortabele landhuis De Heest op De Heest 3 in Lochem. Meestal wordt hij door zijn assistente Allagonda Koekkoek geholpen, die in haar huis De Boekhorst op de Boekhorstlaan 8 in Lochem woont. Allagonda is ook van adel, maar zij houdt dat om persoonlijke…

Ze had een vriend, maar eigenlijk vond ze hem niet meer zo aardig. Hij was nogal bezitterig en als hij zijn zin niet kreeg dan had hij wel eens losse handjes. Ze was een beetje bang voor hem. Ze wist nooit precies wat ze aan hem had.
Hij was heel bijgelovig. Klopte regelmatig iets af, liep nooit onder een ladder door, was bang voor het getal 13 en er waren nog meer dingen die hij deed of naliet door zijn bijgeloof.
Ze wilde eigenlijk een einde aan de relatie maken, maar ze was erg bang voor…

December, het zou de mooiste maand van het jaar moeten zijn maar hoe anders is het nu in diverse huizen en gezinnen, hoe kei- knalhard is deze maand voor een paar gezinnen die de afgelopen weken volop bezig geweest zijn met: het regelen van de uitvaart voor een echtgenoot, hoe loeihard is deze maand als je bedenkt dat er voor een man geen volgende maand aankomt?
December, het zou een mooie, gloedvolle maand moeten zijn maar is dat niet - waar de dood zijn intrede deed, waar ziekte zorgt voor…

'Hartelijk welkom allen, bij deze 5e december- en daarmee lustrumlezing voor en over de veerkracht van u en uw voorouders.'
De gastspreker bij Stichting Columbidae, voormalig militair verpleegkundige Post, leek mij strak aan te kijken, terwijl ik drommels goed wist dat dit niet kon. Hij stond in de spotlights achter een spreekgestoelte en het licht in de zaal was gedoofd.
Achter hem hing een scherm waarop zo nu en dan een foto verscheen van een oude veteraan, held of krantenbericht. Hij…

‘Ik ben het zat!’ zegt de eikenhouten bank kwaad, ‘Die moderne stoel staat nu al weken vlak naast me.’
Hij heeft er meer dan genoeg van. Die stoel past niet in het deftige interieur, vindt hij. De andere meubels zijn het roerend met hem eens. Ze staan hier al jaren, ze zijn onverslijtbaar. De tafel met de zes stoelen, het dressoir, de staande lamp, de salontafel, de bank met leren kussens en de twee luie stoelen. Nu staat er opeens een hypermoderne stoel naast de bank. Al een paar…

'Ik vond de les saai, toen maakte ik okselscheetjes. Juf Jolanda stuurde me de klas uit’. Zoon, 8, vertelt het terloops terwijl hij geconcentreerd zijn frietjes één voor één door de fritessaus haalt. Een grote klodder saus komt op zijn shirt terecht. Zwijgend overhandig ik hem een servet, gebaar naar zijn trui.
Overmorgen moet zijn surprise af zijn. De schoenendoos die ik vanmiddag driftig heb beplakt, staat op tafel. Heb een vierkant opengesneden uit de deksel, folie aan de binnenkant…

Het zat eraan te komen, we hadden met zijn alleen wel verwacht dat - ondanks dat een paar miljoen mensen op Geert gestemd hebben - dit tot niets gaat leiden (of wordt het lijden?). Met het stembiljet in het achterhoofd en het rode potlood in de hand weet ik heel goed waarom ik er juist wel op gestemd heb!
Niet op Pieter, omdat de enorme ommekeer van hem me niet lekker zat, al verdiende hij de stemmen zeer zeker, toch ook niet op hem of op Caroline, want tja, je mag maar één hokje kleuren…

Het moge duidelijk zijn dat Geert de winnende partij is geworden, samen met een aantal anderen ook nog en eerlijk gezegd, gun ik het hem van harte, hopend op een andere, eerlijkere richting dan de afgelopen tijd met loze beloften het geval is geweest…
Dat er mensen slecht tegen hun verlies kunnen is duidelijk met de reactie van de dame die meteen de knuppel in het hoenderhok gooide en ineens komt er een lampje van Willie Wortel boven m’n hoofd!
Het gaat natuurlijk om de knikkers - of in dit…

Magister, de meester van toverkunsten, hield helemaal niet van werken. Dat hoefde hij ook niet te doen. Het kostte hem maar heel weinig moeite om te hebben wat hij wilde. Met een enkele handbeweging of zwaai met zijn staf bracht hij een hele maaltijd tevoorschijn. Ook een groot huis kon hij op die manier opeens laten verschijnen.
Op een keer stond hij in het bos, vlakbij een kuil vol modder.
"Laat deze vieze boel een schoon helder bosmeertje worden!" riep hij uit. En dat gebeurde.
Magister…

Even geleden het verhaal ‘Waakbeer’ op de site nederlands.nl gelezen – een lief, schattig, mooi, en goed verhaal van meneer Günter Schulz, over een knuffeldier. Dit deed me nadenken over het feit of ik vroeger ook zo’n soort knuffel had gehad. En jawel hoor na enig gegraaf in m’n geheugen, herinner ik me een klein wit hondje, een wit teckelachtig skai leren beestje, waar ik als peuter gek mee was.
Even oude foto’s bij langs gelopen en inderdaad vond ik een gecomponeerde foto, waar…

Er waren eens twee kinderen, Robin en Ella. Robin is acht jaar en Ella is zes. Ze wonen in een mooi huis. Samen met een wit hondje en een zwart katje. Robin en Ella mochten de namen bedenken, ze noemden het hondje Witje en het katje Zwartje. Witje en Zwartje zijn dikke vriendjes. Ze spelen vaak met elkaar en slapen samen in één mand. Dat is toch zo'n leuk gezicht, dat sneeuwwitte hondje naast dat gitzwarte katje.
Op een nacht heeft Robin een mooie droom. Hij droomt van een prachtig bos. De…

De eerste klas slagerij van Abraham Zwijnenburg is een begrip in Haamstede. Slagerij Zwijnenburg op de Zuidstraat 4 bestaat al enkele generaties, want Abraham's overgrootvader Willem Zwijnenburg is er al in 1866 mee begonnen en de kwaliteit van het vlees is al die tijd van de hoogste kwaliteit geweest en gebleven. Net als zijn voorgangers slacht Abraham zijn koeien, varkens, schapen en kippen zelf. Hij gaat er dan ook prat op dat het allemaal onvervalst handwerk is en dat hij het met de nodige…

In kasteel Heeze op de Kapelstraat 25 in Heeze woont en werkt de artistieke barones Ursula van Genève Lullin, die bevriend is met Ans Markus, Marte Röling, Anita Groener, Saskia Pfaeltzer, Othilia Verdurmen en de wat minder bekende Dymphina Puissant. De volmaakte schoonheid Dymphina woont in het woonhuis 'Marie Louise' op de Kapelstraat 116 in Heeze. Qua schilderkunst zijn Ursula en Dymphina erg aan elkaar gewaagd en wedijveren zij vaak om wie het mooiste schilderij van eenzelfde persoon of…

Hij rent door de lege straten, waar de huizen hem spookachtig aanstaren. Geen mens te zien, geen geluid te horen. Op de daken zitten grijnzende vogels doodstil te wachten tot hij valt.
Opeens een oorverdovend lawaai. Hij schrikt, valt, ziet de vogels snel op hem afkomen…
Verdwaasd kijkt hij naar zijn blèrende wekker.

Vanmorgen zat ik voordat ik mijn dagelijkse wandeling door het dorp ging maken, even gezellig met mijn vrouw aan de koffie om te overleggen wat we tussen de middag zouden gaan eten en wat we verder zouden gaan doen die dag.
Plotseling zei ze: ‘Heb je het gelezen wat daar aan de Keizersgracht of weet ik hoe die grachten daar allemaal heten in Amsterdam is gebeurd?.’
‘Nee, ik weet niet wat je bedoelt.’
‘Nou ze hebben daar de sloten met lijm volgespoten.’ Wat raar dacht ik, waarom…

In de landelijke boerderij 'Ridderhoeve' op Naardermeer 13 in Naarden woont de uitzonderlijk keurige en chique dame Barber van Beresteyn, die als kunstschilderes de naam Rabarber gebruikt, niet omdat ze verzuurd is, maar omdat ze vindt, dat iedereen maar moet raden wie Barber is, zo van 'Rara, wie is Barber?'. Nu weet zij daar zelf nog het minste een goed antwoord op, want zij slingert al haar hele leven van de ene naar de andere persoonlijkheid, zonder dat zij weet te wortelen. Ooit woonde zij…

Heel ongebruikelijk en lijkend op een acte van onvermogen, maar het opdiepen van een pennenvrucht uit 2005 van mijn hand op deze site is voor mij niet zonder reden. In dat jaar was ik hier pas met het inzenden van bijdragen begonnen en had ik nog nauwelijks ervaring op dit gebied. Mij is in de loop van de tijd wel duidelijk geworden, dat de inhoud van de bijdragen uit het hart moeten komen. Toen ik in 2005 Confrontatie schreef, putte ik uit waarnemingen in mijn leefomgeving. Wij woonden toen…