Alle inzendingen van Günter Schulz

Uiteindelijk gebeurde het dan toch! Na een periode van weken tussen hoop en vrees te hebben geleefd gaf, na talloze keren spontaan resetten, vele vastlopers en andere kuren, de computer van mijn echtgenote het uiteindelijk op. Op een ochtend, een week na de vakantie, tijdens het opstarten was het...

Een haaaperend toetttsenborddddd helpt zelfss de intennntie voor hhet schhhrijven van eenn puikke beweeering om zeeeepp% Allle mooogellijkke reactiiies hieropp,,,,, inclusssief ddie opp een onjjjuist gebrrruik van dee interppppunctie.. zijnn daaromm oook vollllkomen! terecccht;;

Soms voelt een belevenis als een echo uit het verleden of ze komt je op zijn minst bekend voor. Denkend aan mijn verhaal nr.2625, “Koud vuur”, dat ik op 20 november 2007 inzond, herinnert deze hartenkreet bijna exact zeven jaar later aan mijn bijna vergelijkbare gevoelens van toen. Deze keer...

Het zal bij sommigen onder de gewaardeerde lezers niet vreemd overkomen, dat ik meen, wel enige mensenkennis te hebben opgedaan, maar dat ik van psychologie geen kaas heb gegeten. Verder dan de door Freud omschreven vier basisbegrippen van karakters (melancholicus, sanguinicus, cholericus en...

De ratificatie van het met een nipte meerderheid in de Tweede Kamer aangenomen initiatiefwetsvoorstel voor een nieuwe donorwet, is in de Eerste Kamer op dit moment nog geen gelopen race. Na lange discussies met argumentaties voor of tegen is een stemming uitgesteld, omdat men eerst nog nadere...

Plots staat hij naast me terwijl ik, in gepeins verzonken, op de bank zit. Natuurlijk herken ik hem meteen, ondanks dat ik deze fictieve en vroeger als alter ego fungerende persoon nog nooit heb gezien. Freek, mijn eigen creatie, die vanaf het beginjaar 2005 in mijn eerste inzendingen een functie...

In het onmetelijk grote bos van de poëzie groeide ik de langste tijd van mijn leven onopvallend als een niet bloeiend gewas op. Nog maar enkele jaren geleden werd ik plotseling waargenomen en mag ik mij sindsdien in de schaduw van anderen zonnen. Tergend langzaam vormden zich creatieve knoppen en...

Een blik op de wekker zegt mij, dat het bijna acht uur in de ochtend is. Alles in huis en ook buiten is rustig, net als de ademhaling van mijn betere wederhelft. Ik realiseer mij, dat het vandaag zondag is en dan lijkt ons plaatsje op het eiland uitgestorven, met uitzondering van de mensen die zich...

Het zal zo ongeveer 35 jaar geleden op mijn werk (bij een groot krantenconcern) zijn gebeurd. Een komisch incident, dat ik u niet wil onthouden. Mijn collega’s en ik hadden nachtdienst, en als de drukste periode achter de rug was, dan deed zich nog wel eens de gelegenheid voor om zich met...

Incidenteel worden personen, die tijdens hun verblijf op dit ondermaanse anderen bijvoorbeeld met regelmaat en langdurig het bloed onder de nagels vandaan wisten te halen, kort na hun heengaan door een onverklaarbare en bijna rituele gewoonte als het ware ‘het graf in geprezen'.

Als pas getrouwde en volwassen opvoeder dien je te allen tijde een goed voorbeeld proberen te zijn, zelfs wanneer je van je eigen ouders geen gebruiksaanwijzing ‘Opvoeden’ hebt meegekregen. Toen in 1961 ons eerste kind werd geboren begonnen we te beseffen, dat er van ons werd verwacht...

Op dit moment zit ik met drie ietwat opgezette tenen van mijn rechtervoet voor het beeldscherm, hetgeen me een nogal zeurend stekende pijn bezorgt. Met mijn slingerende rechtervoet raakte ik vanochtend, achter de rollator lopend, fors een iets omhoog stekende stoeptegel. Niets onoverkomelijks en...

Vooraf wil ik gaarne iets verduidelijken: de door mij in onderstaande zinnen gebruikte woorden als “bewustzijnsniveau” e.d. zijn door mij min of meer lukraak gekozen en missen elke vorm van een onderbouwing. Hopelijk is dit geen doodzonde om binnen de context Proza met een of meer minder...

Sedert kort kunnen we onze zielenroerselen in autobiografieën kwijt op het door de redactie van nederlands.nl pas geopende tabblad. De tot nu toe geplaatste inzendingen beschrijven grotendeels autobiografische gebeurtenissen in de vorm van een soort tijdsopname, om het eens met een fotografische...

Goed beschouwd is deze inzending moeilijk in één der tabbladen van deze site onder te brengen. Het onderwerp is beschouwend bedoeld, maar in het geheel niet onderbouwd door de overtuiging en feiten van derden, inhoudelijk te saai voor een verhaal, te lang voor een bewering en tot slot: niet...

Laten we eerlijk zijn: wie van ons was vroeger niet vertederd door het eerste gebrabbel van onze kinderen en later ook van dat van onze kleinkinderen? Degenen onder ons die, met alle respect, om wat voor redenen dan ook geen kinderen wilden of ze niet konden krijgen, hebben die vertedering...

Enige tijd geleden heb ik, als onderbouwing en tevens ter verduidelijking van een functioneel element in mijn verhaal, beschreven hoe zich het denkproces in mijn hersenen voltrekt. Ik hoor in mijzelf bij alles wat ik denk gesproken woorden, door een mij vertrouwde maar nochtans unieke stem, die in...

Dit is mijn honderdste inzending die zelfs met een vrij laconieke kop is voorzien. Om u meteen uit de droom te helpen: het is maar een stoer lijkend blikvangertje, want in werkelijkheid ben ik best een beetje verguld met deze voor mij nog niet zo lang geleden onbereikbaar geachte maar toch behaalde...

Al twee dagen heerst er op de voorpagina en op de tabbladen van deze site een betrekkelijke rust, nadat een beginnend brandje lijkt te zijn geblust en de gemoederen enigszins zijn gesust. Na het aandragen van vele zinnige ideeën, suggesties voor verandering van het waarderingssysteem of evenzo...

Sedert enige weken al worden wij als het ware achtervolgd door een reeks voorvallen, kleine gebeurtenissen of ongemakken. Zoiets zet niet alleen je dagelijks levensritme op z'n kop maar het zet je ook aan het denken. De grote ingrijpende gebeurtenissen even buiten beschouwing gelaten, voorheen...

Het moet me nu toch maar even van het hart. Al geruime tijd volg ik met toenemende verbazing en waardering de inzendingen van Joanan Rutgers. Als ik stel, dat deze mij in het algemeen aanspreken en ook, dat er veel juweeltjes bij zitten, dan zegt dit wellicht meer over mijn persoonlijke smaak en...

In de late herfst van mijn leven ervaar ik de komst en het mogen beleven van iedere nieuwe lente steeds meer als een voorrecht. Wellicht wordt het tijd, dat ik dit ook eens aan iemand toon…

Soms sta ik versteld, van hetgeen zich blijkbaar in fracties van seconden in ons brein kan afspelen, ergens op een bepaalde plek in de massa van de grijze cellen die als hersenen wordt aangeduid. Dat kan variëren van spontane, uit intuïtie voortvloeiende gevolgtrekkingen of reacties, tot...

Vertaling van “Warum der Engel lachen musste’ (Verfasser noch unbekannt) http://www.weihnachtsstadt.de/Geschichten/klassische_Geschichten/Warum_der_Engel_lachen.htm _ _ _ < “Waarom de engel moest lachen” - schrijver nog onbekend) De aanstaande geboorte van het Kerstkind bezorgde de...

Ieder mens, zelfs met het meest evenwichtige en uitgebalanceerde karakter, heeft weleens een dip of verkeert een korte of langere periode in een situatie, waarin alles en iedereen zich tegen haar of hem schijnt te hebben gekeerd. Niets lijkt meer te lukken, men vist geregeld achter het net of men...

Laat u niet op het verkeerde been zetten door mijn gekozen categorie ‘humor’, maar je moet toch wat als je niet in dezelfde trant wilt schrijven als in mijn vorige hartenkreet “. . . maakt rare sprongen”. Toch lachen mijn vrouw en ik soms als een boer met kiespijn over hetgeen er allemaal...

Onze vakantie op het eiland Gran Canaria zit er weer op. Nadat ik na thuiskomst vele nieuwe inzendingen van de afgelopen 17 dagen had gelezen, bedacht ik dat ook ik weer een duit in het zakje kon doen. Helaas lijken veel vakantieherinneringen, hoewel ze door een ieder op een verschillende wijze...

Zelfs de meest fanatieke beoefenaars van een kracht- en/of vechtsport slaan nog geen deuk in een pakje boter. Twee mogelijke redenen: zo’n pakje is niet altijd bij de hand of men ziet er gewoon het nut niet van in.

Op 27 september 2011 mocht mijn inzending “Honderd, nou en?” als Hartenkreet nr.: (1692) worden geplaatst. Ik zag deze week bij toeval, dat déze bijdrage mijn tweehonderdste inzending mag heten. Natuurlijk ben ik trots en voldaan en mijn eerste gedachte was om deze inzending onder het tabblad...

Al geruime tijd voor de eerste crash die onze sites gevoelig raakte, had ik het inzenden van mijn bijdragen gestaakt. Door achteruitgang van het gezichtsvermogen van mijn nog gezonde linker oog was het werken op het toetsenbord een grote bron van ergernis. Geruime tijd erna onderging ik een...