Kerstvertelling - 2

Vertaling van “Warum der Engel lachen musste’ (Verfasser noch unbekannt)
http://www.weihnachtsstadt.de/Geschichten/klassische_Geschichten/Warum_der_Engel_lachen.htm
_ _ _

< “Waarom de engel moest lachen” - schrijver nog onbekend)

De aanstaande geboorte van het Kerstkind bezorgde de engelen nogal wat hoofdbrekens. Zij moesten namelijk bij hun voorbereidingen zeer voorzichtig te werk gaan, opdat de mensen op aarde niets ervan zouden merken. Uiteindelijk zou het kind in alle stilte worden geboren en niet een vergelijkbare drukte om zich heen hebben, zoals die op de weekmarkt in Nazareth heerste. – Problemen waren er ook bij de inrichting van de stal in Bethlehem. Aan de ruif liet een plank los, maar heeft iemand ooit wel eens een engel met hamer en spijker gezien? Het stro voor het bedje in de kribbe voelde stug aan, het hooi geurde niet goed genoeg en in de stallantaarn ontbrak de olie. Maar ook ten aanzien van de dieren waren er verscheidene bedenkingen. Precies op de voor het engelenkoor uitgekozen plaats hing een wespennest. Dat moest worden verhuisd, want wie weet of wespen genoeg inlevingsvermogen bezitten om het wonder van de Heilige Nacht te begrijpen? De vliegen, die zich bij de os en de ezel hadden gehuisvest, zouden niet bij het goddelijke kind om het neusje mogen zoemen of zelfs in zijn slaap mogen storen. Neen, de engelen mochten niet één dier vergeten, dat omstreeks de Hoogheilige Nacht een onaangename sfeer zou kunnen veroorzaken.

Onder de vloer in de stal woonde een kleine muis. Het was een vrolijk muisje, dat zich niet zo gauw van zijn stuk liet brengen, tenzij de kat het achterna zat. Dan echter vluchtte het muisje vlug in zijn muizengat terug. In de herfst had de muis ijverig vruchten en graan verzameld; nu sliep ze in haar behaaglijk nestje. Dat is goed, dacht de verantwoordelijke engel, wie slaapt zondigt niet, en liet de muis verder buiten zijn overpeinzingen. - Na voltooiing van het werk keerden de boden van God naar huis in de hemel terug. Één engel bleef in de stal achter; hij zou moeder Maria in haar moeilijke uur terzijde staan. Opdat het niemand zou kunnen opvallen dat hij een engel was, legde hij zijn vleugels af en borg deze zorgvuldig in een hoek van de stal op. Toen moeder Maria het kind baarde, was zij zeer dankbaar voor de hulp van de engel.

Want kort daarna kwamen al de herders, nadat zij de blijde boodschap hadden vernomen, en de herdershond en de schapen. Hoewel de mannen alle moeite deden, geen geluid te maken en bij wijze van spreken op de punten van hun tenen liepen, klonken hun schreden toch luid en kraakten de planken van de vloer. Was het een wonder dat de muis in haar nest ontwaakte? Ze spiedde door het gat naar buiten en hoorde de stem “Er is een kind geboren…”, maar zien kon zij niets. Nieuwsgierig verliet zij het beschermende nest en onmiddellijk zat de kat haar achterna. Meteen wilde zij naar het muizengat terug, maar een herder had er intussen zijn voet op gezet. “Heilige Nacht linksom of rechtsom”, zei de kat tegen de onthutste muis, “nu krijg ik je te pakken!” – Nu begon er een wilde jacht. De muis flitste van de ene hoek naar de andere, suisde tussen de benen van de herders door, snelde onder de kribbe met de kat steeds op haar hielen. Intussen blafte de herdershond en de schapen blaatten angstig. Ergens kakelde opgewonden een kip…

De herders wisten niet precies wat er aan de hand was, want eigenlijk waren zij gekomen om het kind te aanbidden. Ze konden echter hun eigen woorden niet meer verstaan en iedereen rende door elkaar; het was een drukte als op de weekmarkt in Nazareth. Toen de engelen in de hemel dit aanschouwden, lieten zij letterlijk hun vleugels hangen. Het is een troost te weten, dat zelfs zo onfeilbare wezens als engelen niet alles voorzien. Het muisje verkeerde in doodsangst en dacht dat haar laatste seconde al was ingegaan en vluchtte uit pure nood onder de vleugels van de engel. Op hetzelfde moment voelde het zich zacht omhooggetild en buiten het vangbereik van de kat gekomen. Het muisje wist niet wat het overkwam; het zweefde tot onder de dakbalken en greep zich daar vast. Bovendien had het nu een ruim overzicht op het hele gebeuren in de stal. De kat zocht noch verbaasd in iedere hoek, maar voor de rest was voor iedereen de rust teruggekeerd. De herdershond bewaakte de rustende schapen. De herders knielden voor de kribbe en legden voor het Christuskind hun geschenken neer. Al het licht en alle warmte straalden van dit kind uit. Het glimlachte naar de muis, al wilde het daarmee zeggen: “Wij weten wel, naar wie de kat hier beneden op zoek is, nietwaar?” Verder had niemand iets van dit gebeuren gemerkt. Behalve de engel natuurlijk, die heimelijk moest lachen toen hij de muis met zijn vleugels zag. Hij giechelde en schaterlachte ondanks dit hoogheilige uur zo luid, dat de heilige Josef zich al geïrriteerd aan zijn hoofd krabde.

Het was natuurlijk ook een te komisch gezicht, hoe die kleine muis met de grote vleugels in de hoogte zweefde; de verbaasde muis hing dus boven tussen de dakbalken in veiligheid. Haar nakomelingen vertellen elkaar nog tot op heden in de Heilige Nacht dit verhaal. Open dus voor hen de zolders en de torens, opdat ze een tehuis vinden – de vleermuizen – net als toen in de stal van Bethlehem. >

Ik wens U allen prettige feestdagen en een voorspoedig en gezond 2012.