Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Tussen wal en schip

Goed beschouwd is deze inzending moeilijk in één der tabbladen van deze site onder te brengen. Het onderwerp is beschouwend bedoeld, maar in het geheel niet onderbouwd door de overtuiging en feiten van derden, inhoudelijk te saai voor een verhaal, te lang voor een bewering en tot slot: niet interessant genoeg voor een hartenkreet.

Over het begrip `Geloof´ kan ik kort zijn. Enerzijds acht de redactie het op dit moment en tot nader order niet wenselijk dat erover wordt geschreven (zie Hoofdredactionele maatregel van 30-01-2010) en anderzijds moet ik eerlijk bekennen, dat het tot op heden niet is gelukt om mij ertoe te (laten) bekeren. Zie het gerust als een stukje arrogantie, die mij als een barrière de weg naar het licht verspert. Dit is onbegrijpelijk, te meer als ik bedenk, dat ik een bericht in de media over een grote ramp in een ver land zonder mitsen en maren onmiddellijk geloof.

Ook over alle mij tot nu toe bekende varianten waarin je kunt geloven ben ik zeer sceptisch en afwijzend. Spirituele rituelen, helderziendheid, BDE en het onder hypnose teruggaan naar een vorig leven (om maar iets te noemen) vind ik boeiend. Ik geloof er echter niet in en hier ligt precies voor mij het kritieke punt. Ik word er, hoewel ik alles ten stelligste naar het rijk der fabelen wil verwijzen, toch een beetje huiverig van. Zo durf ik het niet aan om mij onder hypnose te laten brengen, want stel… Zo durf ik het niet aan om aan een seance deel te nemen, want stel, dat… Dat is, ik geef het ruiterlijk toe, ronduit paradoxaal. De oorsprong van deze situatie zal ik wel moeten zoeken in drie in het verleden zelf opgedane en voor mij totaal onverklaarbare ervaringen.

Zo rond mijn 18e levensjaar was het voor de eerste keer. Ik bevond mij, nadat ik mij ter ruste had gelegd, wellicht net op de grens tussen de wakende toestand en het grijze gebied dat voorafgaat aan de slaap. Zo was ik dan ook helemaal ontdaan en danig overstuur dat ik bij deze gelegenheid mijn eigen naam hoorde roepen. Ik wist met grote stelligheid, dat deze werd geroepen door mijn biologische moeder, die ik alleen nog maar van foto´s ken en wier stem ik mij niet meer kan herinneren.

De tweede ervaring had ik op 26-jarige leeftijd. Deze keer was het, achteraf gezien, een voorspellende droom. Zelf als ik ervan uitga, dat ik mij dagen daarna probeerde wijs te maken, dat ik die droom niet had gehad en dat alles door een schrikreactie teweeg was gebracht, dan nog was het een gebeurtenis met een behoorlijke impact. Het frappante was, dat alles wat ik had gedroomd exact en in dezelfde volgorde gebeurde, zij het gespiegeld (rechts en links waren gewisseld). De schrikreactie met de gedachte `ik had wel dood kunnen zijn´ was letterlijk dezelfde als in mijn droom.

De derde belevenis was enige jaren later, wederom in het grijze overgangsgebied tussen wakker zijn en slaap. Ik was opgestaan en liep door de slaapkamer en de korte gang naar de huiskamerdeur. Toen ik deze trachtte te openen lukte dat niet en eer ik er erg in had, was ik dwars door deze deur gestapt. Ik zag alle voorwerpen net zo duidelijk als elke nacht, slechts door de straatverlichting zichtbaar. Onze vier katten lagen op hun vertrouwde plaatsen en er lag een kussen van de bank op de vloerbedekking. Ik wilde het licht aan doen, maar ook dat mislukte doordat ik dwars door de schakelaar heen drukte. Ik zag alles in mijn omgeving scherp tot in elk denkbaar detail, hetgeen in een droom nooit het geval bleek te zijn. – Een plotseling opkomend gevoel van angst en onbehagen deed mij besluiten om weer naar bed te gaan. Ik liep enkele stappen achteruit en werd toen als het ware met een soort valsnelheid achteruit door de gesloten deur gezogen en belandde met een klap op het bed.

Met een bonkend hart van de schrik en blij, dat mijn echtgenote niet van mijn schokkende beweging was gewekt, besloot ik na enkele ogenblikken diezelfde weg weer af te leggen. De deur liet zich normaal openen en zelf de lichtschakelaar functioneerde (u en ik hadden ook niet anders verwacht?). Ik zag in het schemerdonker evenveel details als in mijn droomachtige toestand (een vorm van een uittreding?) en tot mijn opperste verbazing lag het kussen van de bank op dezelfde plaats op de bodem zoals reeds van tevoren`gezien´.

Zoals u kunt concluderen, ben ik een ongelovige Thomas maar tegelijkertijd huiverig voor alles wat ik niet kan verklaren. Iemand, die zich meer met zowel het Geloof als ook occulte zaken bezighoudt, zou mij een tip of vingerwijzing kunnen geven. Met mijn houding van scepsis en `eerst zien en dan geloven´ val ik uiteindelijk altijd tussen wal en schip. Daarin berust ik al een lange tijd, zij het met onvrede en soms met tegenzin.

Tot een volgende keer.

Schrijver: Günter Schulz, 2 mei 2010


Geplaatst in de categorie: individu

4.6 met 7 stemmen 553



Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
5 mei 2010
Beste Günter, de ervaringen die je beschrijft zijn voor mij herkenbaar. Toen ik zeven jaar oud was, kreeg ik vòòr een operatie een narcosemiddel toegediend, maar omdat ik er helemaal niet voor voelde om buiten bewustzijn te raken, vocht ik uit alle macht om wakker te blijven. Daarop moesten ze mij nog twee maal een narcosemiddel geven voordat ze konden beginnen met opereren. Kennelijk was dat iets te veel van het goede, want mijn geest schoot toen uit mijn lichaam. Van een afstandje kon ik alles toen glashelder volgen, zonder dat ik trouwens pijn voelde. Ik kon zelfs in de geest door die operatekamer lopen, terwijl mijn lichaam werd geopereerd.

Lichaam en geest zijn met elkaar verbonden door het 'zilveren koord'; onder bepaalde omstandigheden kan de geest zich van het lichaam verwijderen, maar de geest kan nog wel weer terug, ook zelfs nog tijdens een BDE. Wordt die verbinding definitief verbroken, dan sterft het lichaam en gaat de geest over naar het hiernamaals. Je komt daar dan terecht tussen mensen met dezelfde mentale instelling als jezelf.
In die geestelijke wereld bestaan geen ruimte en tijd zoals wij die kennen. Daarom is de toekomst op aarde daar ook bekend. Overledenen kunnen zich soms aan je manifesteren, bv. via een droom. Ook kan men je vanuit de geestelijke wereld iets van de toekomst laten zien.

Na mijn studie theologie heb ik me heel veel met deze onderwerpen bezig gehouden. Ik verbaas me er altijd over dat veel mensen hier afwijzend tegenover staan, want deze verschijnselen zijn niet moeilijk te verklaren. Ik denk dat men het bestaan van een geestelijke wereld koste wat kost probeert te ontkennen omdat de erkenning ervan enorme consequenties heeft die men liever niet onder ogen wil zien.
Naam:
Fred
Datum:
5 mei 2010
Hoi Günter, ik heb werkelijk zitten vissen tussen de wal en woonboten. Aan de Troelstrakade in Den Haag, Freud en Jung ben ik daar niet tegen gekomen, maar wel mezelf en de vangst van de dag (uiteraard terug gezet). De wonderbaarlijke vermenigvuldiging vindt altijd plaats waar je het niet verwacht. Ik groet u met een hoofse knik, respect.
Naam:
Günter Schulz
Datum:
4 mei 2010
Email:
ag.schulztiscali.nl
@ Eva, Fred, Lode en T.v.d.Sluier:

Allen dank voor de reactie! Ben niet alleen verrast maar ook een beetje beduusd over zoveel respons. Het gaat mij, als 75-jarige, net iets te ver om, met een hengeltje aan de wal, een berenmuts dragend, te wachten op een `byte´, terwijl ik het wachten verkort door me te verdiepen in de geschriften van Freud, Tsjechov of C.G. Jong. Het is inderdaad uiteindelijk erg simpel, Lodewijk: je gelooft of je gelooft niet...
Naam:
T.v.d.Sluier
Datum:
4 mei 2010
Het lijkt erop dat u een zeer bij uw bewustzijn betrokken archetype (ziel) had, - en naar ik van harte hoop ook nu nog heeft.
Als ik u was, zou ik eens een diepe duik nemen in de medische psychologie van C.G. Jung. Dat scheelt u trouwens ook een hoop financiële ellende. De psycho-analyse zit niet namelijk meer in het basispakket.
Naam:
Lode
Datum:
4 mei 2010
Mogelijk is het niet zo ingewikkeld. Voor de stemmen in de nacht kunnen we terecht bij de heer Freud met zijn Traumdeutung. Voor het occulte bij de heer Tsjechov: hij zag het als fopperij.
Het geloof in God lijkt me ook niet zo moeilijk: je gelooft of je gelooft niet. Daarna komt pas het gekissebis: Mag je fietsen op zondag? Gedoopt worden met een beetje water of het zwembad in, enz. enz. Maar . . . Stel dat het ontstaan van de aarde toeval was en hij was na de oerknal een stukje doorgeschoven, ja dan, dan hadden we allen met een berenmuts opgelopen.
Naam:
Fred
Datum:
4 mei 2010
Ik heb daar, als jongetje, vaak zitten vissen met mijn bamboe hengeltje. Blankvoorn, ruisvoorn, bliek en baars, benen bengelend over de kade. Tussen wal en schip is het mooiste dat mij is overkomen.
Naam:
Eva Mensch
Datum:
2 mei 2010
Heel goed dit verhaal, heerlijk omdat ik zeker weet dat heel veel mensen zich (ook ik) hierin herkennen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)