Alle inzendingen van Han Messie

De ochtend was vol gegons van allerlei kevers. Bonte vlinders sierden het roggeveld. Lucas ontwaakte, sprakeloos van al die pracht. "Zo maat, we zien elkaar weer eens," klonk het bij zijn oor. "Ha, fijn jullie weer eens te ontmoeten," riep Lucas verschrikt, maar tegelijk verblijd uit. Hij herkende Peter en Paul. Vroeger hadden ze nogal eens overnacht…

De hoge groene heuvel had vier zacht glooiende hellingen. Drie zijden waren bedekt met dicht bos. Maar de ene helling bestond uit een groot, goudkleurig roggeveld. De golvende aren wachtten op de oogst, die maar niet kwam. Want de boer woonde te ver naar zijn zin van die akker af. Vlakbij zijn huis had hij een nieuw graanveld gekocht. "Dat veld op…

Het was in het jaar 1926. Bovenaan de deur van een apotheek aan de Noorderbuurt van Drachten werd een stenen plaat ingemetseld. Het grijze steen vertoonde het zijaanzicht van een vrouwenhoofd, bedekt met een statige Friese muts. Haar lange oorbellen _ nou, die mochten er wezen. Die vrouw stak haar tong heel ver uit, liet deze tegelijk diep neerhangen…

"Ja, dat moet inderdaad schitterend zijn geweest," zei Robijn. "Graag had ik het eens willen zien. Maar 's nachts kom ik nooit buiten mijn dorp. Op ons eiland komt verder geen ijs voor. Want het is hier altijd zomer. Alleen de burgemeester heeft bij zijn reis wel eens een winter meegemaakt, ver weg." "Ja, ons meer was de enige plek op he eiland waar…

In de tuin van de boerderij stond een mooie grote hazelaar. Onder die boom liepen de kippen van de boer vaak te zoeken naar lekkere hapjes. "Wij stappen graag heen en weer, maar blijven altijd waar we wonen," kakelden de kippen. "Maar met jullie zal het anders gaan," zeiden ze tegen de hazelnoten, die aan de takken hingen. "Jullie worden straks…

"Ja, jou kennen we wel," zei de gnoom op spottende toon. "Als ik het goed begrijp, komt de zeer verkleinde oberon het gnomenvolk met een bezoek vereren." Het aardmannetje pakte zijn vondst op. Dat kon hij gemakkelijk, want zelfs als kleine gnoom was hij nog tien keer zo groot als de oberon nu was. De "vroegere" elfenkoning liet zich willoos…

Het was een mooie zoele zomernacht. In de top van de hoge eikenboom zat de elfenkoning op zijn troon van boomschors, ingelegd met eikels en kastanjes. Hij keek naar beneden, zag met grote vreugde hoe zijn onderdanen heen en weer dansten, zo sierlijk zwevend tussen grond en lover. Met zijn scepter van berkenhout sloeg de oberon de maat. Het blijde feest…

Het ging hoe langer hoe slechter met de boeren van het dal. De bomen zouden dit jaar maar een heel klein beetje fruit hebben. De korenhalmen hingen slap neer, droevig om te zien. Er was nog wat voorraad van de vorige oogst. Daar moesten de mensen voorlopig van eten. Maar dat kon niet lang meer duren. "Moeten we straks eten kopen bij mensen die aan…

Tussen heel hoge bergen was een mooi dal met prachtige korenvelden en grote boomgaarden. De mensen die daar in het vredige dorpje leefden, waren heel gelukkig en zouden nooit naar een andere woonplaats willen. Elk jaar hadden de boeren een rijke oogst. Tja, vaak is het in de bergen te koud om er koren en fruit te telen. Maar het dal uit deze geschiedenis…

Ik ben een heldere straal van de Poolster. Zacht daal ik neer naar de aardbol, kom terecht in een koude nacht. Natuurlijk, want onder mij zie ik de witte kap van de Noordpool. Die eentonige ijsvlakte bevalt me niet erg... Ik wil liever ergens anders naartoe. Laat ik de zwarte golven van de oceaan maar opzoeken. Daar zie ik die geweldige watervlakte…

Het was voorjaar op Groenland. Toch lag heel dat geweldige eiland nog onder een dikke laag sneeuw. Witte poederwolken stoven op, en ijlden naar de kust, want er begon een harde stormwind te blazen. Jaagdrift, zoals die stormwind heette, zag beneden zich Eskimo's. Die flinke mannen gingen ondanks het verschrikkelijke weer op jacht. Met hun speren…

Tussen de grote eiken en beuken van het Liesbos hing lichtgrijze morgenschemer. Daarbij sierden al enkele strepen van het opkomende zonlicht het donkerbruin van boomtakken. Tussen de kleine plantjes gleed een zuchtje over de grond. Honderden witte sterretjes wenkten de voortglijdende lucht om dichterbij te komen. Die sterretjes waren bosanemonen. De…

Er bloeide volop speenkruid. De bomen met bloesems lieten zich door Huibert bewonderen. Als hij niet in het bos rondliep, voetbalde hij met zijn kameraadjes in een boerenweiland. De fles was door zijn eigenaar weggegooid en vergeten. Huibert groeide op tot een grote, pientere jongen, die graag streed voor zijn toekomst. Daarbij sprak vooral het…

In het heerlijk geurende eikenbos liepen een jonge man en een jonge dame naast elkaar. Er daalde een fris regentje neer. Zij haalde een lege fles uit haar tas en liet er regendruppels in vallen. "Kijk," zei ze tegen haar vriend. "Onze liefde zal altijd zo schoon zijn als het water uit de wolken." "Niets is mooier dan die wens," antwoordde…

De brandende kastanjeboom toverde een groot kunstwerk. Zijn vlammen zorgden voor levendige verschijnselen in Marja's kamer. De wanden, behangen met crêpepapier, veranderden in roze en beige velden, waar een felrode rivier doorheen stroomde. Aan beide oevers stonden bomen vol mooie vruchten. In die prachtige boomgaard liepen allerlei dieren rond: olifanten…

Het was een koude wintermiddag. Twee vriendinnetjes, Marja en Franka, liepen naast elkaar over de weg, die langs akkers en weilanden leidde. Met snelle stappen gingen de meisjes voort. "Nu staan we bij onze oude kastanjeboom," zei Franka. "Hier gaan we uiteen." "Nou, die griezelige houten armen en vingers zie ik toch graag," gniffelde Marja…

Het was een mooie, heldere avond, maar wel zonder maan. Des te prachtiger stonden de sterren aan de zwartblauwe hemel. Drie kinderen liepen op straat en genoten van die schitter- en flonkerlichtjes. De jongetjes, Leo en Simon, en hun vriendinnetje Rola bewonderden vooral de planeet Venus, die zo mooi blonk. Daar was wel iets heel bijzonders bij te…

"Kijk, het lijkt wel of daar een struik aan het lopen is," prevelde een vermoeide zwerver in zichzelf. De hele nacht had die man nog niet geslapen. Nu ging hij eindelijk liggen, onder de takken van een sinaasappelboom. "Ik verbeeld me toch wel erg rare dingen als ik moe ben," dacht hij, en sliep meteen in. Nog altijd hing het wolkje om het peperboompje…

Ver weg, ergens in een heerlijk warm land, lag een mooi bos. Er was wel iets heel bijzonders in dat bos. Daar zweefde altijd een klein wolkje rond. Elke dag kringelde het tussen de boomstammen door. Nooit kwam het hoger dan de boomtoppen. Of het nu stralend weer was of het hard regende: dat wolkje was altijd even zuiver en glanzend wit als een jong…

Oudejaarsavond werd heel gezellig gevierd in het Essendal. Warme wijn en verrukkelijk baksel uit eigen oven zorgden ervoor dat niemand liever ergens anders zat dan in zijn eigen huiskamer. Bewegelijke tongen lieten heel wat horen over plannen voor het komende jaar. Maar kort na Nieuwjaar gebeurde er iets heel vervelends. Uit de lucht vielen ijsbollen…

Tussen hoge bergen lag een mooi, diep dal. Bevond het zich ergens in het Spaanse hooggebergte, in de Kaukasus of in de Himalaya? Dat is niet bekend. Wel staat het vast dat de bewoners van dat dal allemaal boer waren. Vol werklust en tevredenheid verbouwden die mensen hun koren en andere gewassen. Runderen en varkens leefden heel gezond. Naast het…

Teunis was in de tuin. Stikdonkere nacht omgaf hem. De vurige stralen uit de ogen van het houten hoofd werden laaiende vlammen, die steeds groter werden. Tenslotte waren het geweldige vuren! Dat vuur woei alle kanten op en _ stak de hele wereld in brand! Daarna spoog de mond van het houten hoofd een heel wilde straal water uit. Meteen was het alles…

In een oud, klein huisje, even buiten het dorp, woonde een jonge houtsnijder. Korte tijd geleden had hij het woninkje betrokken, dat vroeger van een boerenknecht was geweest. Teunis, een bekwame kunstenaar, wist met zijn mes en beitel als het ware uit hout wat te toveren. Machtige leeuwenkoppen en sierlijke vogels, allerlei beeldjes van mannen en vrouwen…

Langzaam kwamen ze weer bij, wilden naar hun slaapplaats terugkruipen. Maar daar zagen die scherpe bijenogen wat in het donker. "Wat is dat voor een mooi, wit ding?" vroegen ze alle twee tegelijk. "Een mooi matrasje voor ons om op te liggen," zei de ene. "Gauw! Voordat die mannen wakker worden!" riep de andere. De bijen sleepten hun vondst…

Laat in de herfst werden de twee jongste bijen van de korf nog volwassen. Maar even opgewekt als voorjaarsbijen vlogen ze uit om bloemen te bezoeken. Ja, de lokkende honing geurde nog heerlijk in die grote dahlia's. Wat was het verrukkelijk om tussen dat stuifmeel door te kruipen en je helemaal vol te zuigen! 's Avonds was het rustig tussen de raten…

Een afwachtende stilte lag over al die neergegooide dingen... Daar klonk getrappel van paardenhoeven, het fonteintje zag een wagen naderen, die door één paard werd voorgetrokken. Er zat een oude boer op, samen met zijn twee zoons, grote sterke kerels. "Stilstaan," zei de boer tegen zijn dier. "Zeg jongens, halen jullie eens gauw dat fonteintje…

Ergens aan de rand van een grote vuilnisbelt lag een heel oud fonteintje. Zij bestond uit een sierlijke ronde bak van gepolijst steen en een voetstuk, fraai gebeeldhouwd. Dat fonteintje leunde schuin tegen een afgedankte, kapotte kast. Ze dacht na over haar lang en veelbewogen bestaan. Wat was hier op de vuilnisbelt te verwachten? Mistroostig keek ze…

Serafien was vijf of zes jaar oud. Ze zag dat een jonge prins te paard naderde. Hij liet zijn dier stil staan en keek nadenkend naar dat geheimzinnige bos voor hem. Maar wat een wonder! De reuzenstruik waar Serafien aan groeide, boog vanzelf voor de prins. Het paard en zijn berijder konden er langs. Ook andere struiken en bomen bogen zich om paard…

Even buiten de stad, aan een lange beukenlaan, stond een oud, statig herenhuis. Al bijna een jaar woonde er niemand meer in. Achter in de verwaarloosde tuin stonden een kersenboom en en hoge, wijde rozenstruik naast elkaar. De bloesemknoppen van oude Jacob, de kersendrager, kregen al witte puntjes. "Straks zal mijn bloementooi de lente echt versieren…

Een jonge negerjager van een jaar of zeventien liep over de rotsachtige Afrikaanse heuvels, dichtbij zijn dorpje. In zijn hand hield hij een grote, scherpe lans; aan zijn rug hing een bundel pijlen met boog. De sterke heupgordel was voorzien van een zebraleren buideltje, vol wilde honing uit een rotsspleet. "Ik ga nu schreeuwen," dacht de jager.…