DE HOUTSNIJDER (tweede deel)
Teunis was in de tuin. Stikdonkere nacht omgaf hem. De vurige stralen uit de ogen van het houten hoofd werden laaiende vlammen, die steeds groter werden. Tenslotte waren het geweldige vuren! Dat vuur woei alle kanten op en _ stak de hele wereld in brand!
Daarna spoog de mond van het houten hoofd een heel wilde straal water uit. Meteen was het alles verwoestende vuur geblust.
Maar de bekende wereld was helemaal verdwenen. Een onmetelijk groot moeras bedekte heel de aarde. Uit die modderige grond schoten allemaal speenkruidpollen en bosanemoontjes op.
"De wereld is vergaan," drong het tot Teunis door. "Maar kijk, ik zie kleine, nietige pracht, die overwint. Die tere bloempjes bestaan nog altijd ondanks deze verschrikkelijke gebeurtenis. Machtige steden en hoge sterke bomen zijn verslagen."
Teunis ontwaakte met schrik. Terwijl hij zich aankleedde, spookte die angstige droom voortdurend door hem heen.
De lenteochtend straalde prachtig. Teunis wandelde door het mooie beuken- en eikenbos. De half ontloken boomblaadjes leken wel te zeggen: "Loop maar steeds verder."
Teunis kwam bij een bosmeertje. Op de moerassige oever bloeiden speenkruid en bosanemonen. Tussen die kleine gele en witroze bloemen klonk vrolijk gegons van kevers. De sierlijke kroontjes gingen soms schuil onder vlindervleugels.
Vol van alles wat hij hier gezien had, ging Teunis naar huis.
Het grote houten hoofd was kennelijk door een grote verandering getroffen. 's Avonds werden zijn ogen niet meer rood en vurig. Dat hoofd was even stil en dood als gewoon hout.
"Dat ding begint me te vervelen," dacht Teunis.
De komende dagen hakte en zaagde hij het huizenhoge hoofd in heel kleine stukjes. De tuin lag er vol mee. Al die stukjes werden ook goed gebruikt. Teunis maakte er heel wat kunstwerken van. Maar het waren dan ook meesterwerkjes!
Houten speenkruid en bosanemoontjes kwamen er vanonder het mes tevoorschijn. De héél kleine splinters veranderden in vlinder- en keverbeeldjes.
Teunis' gedachten hadden rust, zijn hele leven wijdde hij aan het houtsnijden van bloemen en insecten.
Museumzalen toonden zijn werk. Vele wanden van huiskamers en grote kasteelvertrekken werden verrijkt met de bekende houtsnijkunst.
Maar waar die houten bloemen, vlinders en kevers ook terechtkwamen, voor de mensen hadden ze een en dezelfde boodschap:
"Kleine, bescheiden schepping, gemaakt bij het begin van de wereld, verdwijnt na een kort bestaan, verschijnt echter steeds opnieuw, door niets weerstaan. Zij beeldt vluchtige bloei en kort leven, die eeuwig terug komen."
live.nlGeplaatst in de categorie: kunst
DROOM
119
Geef je reactie op deze inzending: