Alle inzendingen van I>Broeckx

Het centrale plein wordt bewaakt door twee stenen gestalten, geheel verschillend qua geschiedenis, postuur en betekenis. De ene is van de koning, die verstard is in een stoere, krijgshaftige pose met bijbehorende kledij. Aan zijn voeten vier stenen, levenloze maagden en op zijn hoofd vaak een br...

De spare ribs namen zijn bord voor negentig procent in beslag en ik vroeg me af wat zijn maag ermee aan moest, zoals ik me afvroeg hoe ik de avond met hem door moest komen.... In het halfduister van het restaurant moesten we schreeuwend ons gesprek in stand houden dat leek weg te zinken in het niet...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent en dat ik ben. Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt Dan zouden wij samen...

Het is al te zien als je langs de ramen loopt die de vertrekken begrenzen waarin zij zijn ondergebracht en waarin zij hutje bij mutje zitten aan lange tafels Daar staan in de vensterbank poppen en beren waarmee de oma's en opa's knuffelen alsof zij met een enkele reis zijn teruggekeerd naar de ti...

We schrijven september 2006. De rozen staan nog hoog op de doornige, houten stelen en spreiden nog hun tere tinten ten toon. Een man wacht nog op mij bij de Halte Sweelincklaan. De zon maakt zijn warrige, zilvergrijze haar tot een krans en een aureool die zijn gezicht omlijsten dat getekend wordt...

Nog een keer ben ik naar het flatje geweest; leegte en stilte; het hart en de ziel waren eruit gesneden als uit een nog levende vogel. De klokken tikten nog. De stoel stond er nog. Het hoedje hing nog aan de kapstok; het kolderieke, kokette hoedje dat ze welhaast bij wijze van "practical joke" p...

Toegegeven: het Heidepark omringt als een groene, beschermende gordel de gebouwen van de inrichting voor zwakbegaafden. Toegegeven: de zomer overgoot, overstroomde, overwelfde de wereld; het kon niet ontkend worden dat de natuur feeëriek was, dat de landelijke villa met haar glanzende deurstijlen ...

De vertwijfeling en de wanhoop houden geen halt, en al allerminst voor de deur van de "Zorgwoning".... Hier woont Ans met haar twee katten Winnie en Bleske. Haar grijze, rafelige haar dat geen schoonheidsprijs verdient hangt triest neer rond haar door lijnen en wallen getekende gezicht dat al j...

Een gouden licht dringt door takken en gebladerte heen en spreidt zich liefkozend uit over de mossige bodem waar de kleurige parsolletjes van de paddenstoelen hoogstens een kever onderdak kunnen bieden..... Je bent in het septemberbos.... De atmosfeer draagt nog een warmte als van juli of august...

Welke onzinnige intuïtie me ertoe aanzette koers te zetten naar Oisterwijk om daar onduidelijke werkzaamheden bij wijze van vrijwilligerswerk te gaan uitvoeren, zal ik nooit weten, maar het heeft kennelijk zo moeten zijn..... Van de "Blokhut" die in het telefoongesprek genoemd was, had ik me een ...

Opeens omringden de mannen mij, vrij-gezellige vrouw, als bij toverslag, als waren zij door een lotsbeschikking gezonden..... De eerste verscheen aan mijn venster toen hij de flat aan de buitenkant kwam schilderen en hij koekeloerde nieuwsgierig door de glazen wand van het raam, in de hoop op.....w...

Juist op die dag had je het hem voorgoed willen zeggen: hoe de feestelijk-oranje ballon van je verliefdheid geknapt was zodat er slechts een slap vod over was dat lusteloos ter aarde lag; hoe het porselein van je genegenheid onherstelbaar gebroken was. Juist op die dag bracht hij het minuscule ka...

Het als het ware gebeeldhouwde meisjesgezicht van mijn moeder in de kussens op haar sterfbed en de aanraking van haar hand op die van mij (de hand die nog de ring droeg die de liefde bekroonde die mij de wereld heeft geschonken; de bonte, veelkleurige wereld, die zij nu voorgoed verliet) verbieden m...

In de helverlichte parfumeriezaak die glanst en glimt grijnst me vanaf duizend spiegels mijn drastisch verouderde gezicht als een vogelverschrikker tegemoet. Honderden flacons, potjes en tubes met kennelijk magische lotions, crèmes en maskers beloven de eeuwige jeugd, glamour en glitter, schoonhei...

Zijn ogen hullen zich in schemerduister en schijnen die van mij te willen bereiken, de afstand te willen overbruggen die onze wezens scheidt. Het lijkt alsof zijn ogen de ruimte, de leegte willen doorboren, maar de planeet van zijn persoonlijkheid cirkelt slechts op afstand rond mijn planeet. De k...

Ik trof hen aan bij de bushalte, te midden van de hordes van mensen die dagelijks het Stationsplein overstromen, als het ware uitgebraakt door het Openbaar Vervoer, door de bussen, treinen en taxi's die hun haltes aandoen als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin; een kleine donkere jongen en zi...

Je kon er maandverband kopen en een stevige borstel om je badkamer schoon te schrobben en verf en lippenstift en op de glazen etagères waren allerlei frutsels en fratsels en beeldjes van onduidelijke kunstzinnige waarde en sieraden uitgestald. Kameraadschappelijk maar spottend noemden de eigenaa...

"Out of the blue" kwamen plotseling mijn langvergeten neven met hun echtgenotes uit het verre Canada naar mij en mijn oude moeder. Terwijl onze Nederlandse familie razendsnel uitstierf als ratten tijdens een pestepidemie, bleken wij ineens te beschikken over een aantal aantrekkelijke jonge verwanten...

Eens was ze mijn vriendin: Lisa met de vaalblauwe jurken; Lisa met de elegante spijkerbroeken, omcirkeld door een oranje, geweven ceintuur, waarin ze heupwiegend voortschreed als een mannequin; Lisa met de dertien vrienden die ze beurtelings trakteerde op muziek van Leonard Cohen, citaten van Herman...

De foto oefent door de atmosfeer die ze uitstraalt een goede werking uit op al mijn zintuigen. Ze toont het antracietgrijze water van het Wilhelminakanaal met in de schimmige verte de ijzersterke constructie van de ophaalbrug. Nog juist op de voorgrond, in pasteltinten, een gedeelte van een passeren...

Niemand is vandaag de dag nog verrast of verbaasd rechtstreeks geconfronteerd te worden met de binnenlanden van Ethiopië, Somalië, Kenia of Nigeria in personen van zijn allochtone medemensen. Hun dicht ingeplante wimpers overschaduwen en overwelven hun zwarte of mokkabruine ogen als een zonnescher...

Haar laatste zus was overleden. Zelf sukkelde ze nu voort achter een rollator en ze had mij gevraagd de grafkrans van onschuldige roomwitte lelies en fris groen lover te inspecteren die ze besteld had en die inderdaad de kist bleek te sieren waar de familie en de vrienden eerbiedig omheen schuifelde...

Het huis is onttakeld; het ademt een sfeer van leegte, verlatenheid en verval. Het hart en de ziel zijn eruit gesneden, de doodsheid regeert en overheerst. Dertig jaar huwelijksleven zijn er gepasseerd als een ijlende windvlaag en nu doolt mijn vierentachtigjarige tante, haast mijn enig overgebleven...

Ik heb het gouden klokje uit Middelburg met de zwarte cijfers op de wijzerplaat niet kunnen verkwanselen, niet kunnen verpatsen, hoewel mijn armoede daar de grootst mogelijke aanleiding toe scheen te geven; mijn arme vader, die van chique kunstvoorwerpen hield, die hem schenen te troosten met zijn o...

In mijn woonkamer, die wel iets weg heeft van de kamer van een overjarige studente, staat sinds kort een fleurige plastic tas met het joyeuze en "optimistische" opschrift "Top Toys" in felgekleurde letters. De tas bevat de cadeautjes die ik, in weerwil van het bepaald niet zachtzinnige maar wel...

Teder koesterde ik, toen ik nog een kind was, mijn schamele en armzalige bezittingen en ik bewaakte ze streng, als waren het de Kroonjuwelen. Als de tijd weer was aangebroken dat de jaarlijkse Kermis de centrale pleinen van de stad in beslag nam, kreeg ik soms een babypopje met toebehoren als een ka...

Een verlammende atmosfeer had zich op die zondagen als een gewatteerde deken over de wereld gelegd. Waarom had mijn bewustzijn opdracht gegeven aan mijn ogen om met angstaanjagende precisie ieder takje, ieder blaadje, ieder kevertje waar te nemen dat zich vertoonde in een genadeloos januarilicht op ...

We waren in het Café-Restaurant in het stille dorp gearriveerd op een late septemberavond. Mijn stilzwijgen overheerste tot mijn spijt omdat ik mij te midden van het gezelschap een "displaced person" voelde; mijn stilzwijgen dat de anderen eveneens lam scheen te leggen; mijns ondanks en tot mijn...

Zelfs vandaag de dag kan men nog minuscule godenbeeldjes die bengelen aan fragiele gouden kettinkjes bewonderen in de vitrines van het museum. Zij boden echter geen bescherming toen roetwolken en lavastromen de hellingen van de vulkaan afrolden en de straten van de stad en de villa's binnendrongen e...

Door hoog oprijzend geboomte in zachtgroene lentetooi schemeren de contouren van in aanbouw zijnde flats.... Het is verrassend te fabuleren en te fantaseren over levens die zich zullen gaan ontrollen, over werelden die zich zullen gaan ontvouwen achter de toekomstige ramen die zich nu nog als zwart...