Alle inzendingen van I.Broeckx

Het valt nauwelijks te ontkennen dat Kapsalon "PureLou" gesitueerd is aan de Schouwburgring. In een ruimte die men als een zaal zou kunnen kenschetsen, staan hier de zwarte leren fauteuils voor de spiegels die een hele wand beslaan. In de tuin achter het pand ligt een grijs stenen Boeddhabeeld dat uiteraard de functie of de doelstelling niet heeft…

In de met veel kunstzinnigheid ingerichte etalage van de zaak aan de Schouwburgpromenade - de overdekte winkelgalerij die welhaast ten onrechte is ontworpen om een architectonisch sieraad voor onze arme stad te vormen - paradeert een citroengeel beeld, uit papier-maché vervaardigd, van een opgewekte en frivole Paashaas. Het Paasfeest is weer op…

Eens, in een jaar waarin het St. Elisabeth Ziekenhuis - dat tallozen in haar zalen gehuisvest, verzorgd en al dan niet genezen heeft - nog altijd haar muren verhief aan de Jan van Beverwijckstraat (op het grondgebied dat na de sloop plaats bood aan psychiatrisch ziekenhuis "Jan Wier"), toen ik nog een jonge vrouw was en mijn schoonheid me nog niet…

Op mijn zwartgelakte vitrinekast staat tot op de huidige dag de schelp die ik eens vervaardigde uit dikke, aardse, grijze klei. De schelp bevat in haar binnenste, in haar innerlijk een bal, eveneens uit klei samengesteld, die is als een parel in een oester. Deze bol acht ik symbolisch voor mijn kwetsbare hart dat diep verborgen in mij rust, onzichtbaar…

Iedere morgen om acht uur ontmoeten we elkaar. Het is een soort oneigenlijke "date". Hij draagt exuberante tatouages en gouden ringen in de oren en zijn buik springt naar voren als een eveneens oneigenlijke, want "mannelijke" zwangerschap. We zijn beiden vaste klanten van de Aldi. In de lange gangen van de florissante winkel waarin het brede assortiment…

In de Veemarktstraat vindt men een klein halletje waarin het stenen beeld van de heilige Vincentius á Paulo met het kindje op de arm opgesteld is dat als het ware waakt over de kooplustige bezoekers bij de toegang tot de Vincent Shop. Ik drentel daar ogenschijnlijk belangstellend maar in feite onverschillig rond tot mijn blik valt op twee kleurige…

Eens, in dat verre, haast vergeten jaar, had de dokter ons bezocht in mijn ouderlijk huis. De trouwe huisarts, die zes jaar daarvoor geassisteerd had bij de bevalling en mij mede ter wereld had gebracht, had mijn hand bij die gelegenheid vastgenomen; een vreemd en wonderlijk gevoel! Mijn longen waren aangetast. Opname in het St. Elisabeth Ziekenhuis…

Onder mijn huis bevindt zich een berging, een ruimte die toegevoegd is aan de woning, een soort toegift en daarin is nu de oude klok opgeslagen, de oude houten klok met de wijzerplaat waarvan ik als kind de cijfers aflas. De in mijn kinderogen wonderlijk gevormde twee, drie, vier en vijf waarmee ik voor het eerst kennismaakte. De klok, een van de weinige…

Op 11 maart 1988, dertig jaar geleden, mocht ik in de Joannes van Oisterwijkstraat de sleutels gaan halen van de woning die mij sindsdien tot een thuis is geworden. Ik heb deze opgesierd en ingericht en de welhaast onvermijdelijke wederwaardigheden die ieders leven zozeer kenschetsen, zijn er gepasseerd. Mijn huurcontract is als een diploma of een…

Aan de Oude Dijk staat met kapitale letters op een gevel vermeld: "Mater Misericordiae". Daarachter strekken zich de gangen van het klooster uit die ik vaak doorkruiste als ik op bezoek ging bij tante nonneke. Het genoemde pand staat geheel in het teken van het Rijke Roomsche Leven zoals eveneens gold voor het leven van tante. Vaak zat tante gebogen…

Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus, bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt de pop een roze jurkje en alle kentekenen, karakteristiek voor poppen uit een zo verre tijd; de vijftiger jaren van de vorige eeuw en als…

Waarachtig, onvermoed zag ik daar, aan de voet van de oude, bedaagde eik, te midden van een wereld die aan het vergaan is, te midden van de somberheid en onder een bedekte, asgrauwe hemel, het uiterst fragiele, kwetsbare, witte sneeuwklokje, als te voorschijn gekomen uit een sprookjesboek, als gezonden door een Onbekende tot onze troost in een heilloze…

De huizen in de omtrek, die ik beschouw vanuit mijn hooggelegen venster, lijken als geknipt uit een bouwplaat uit mijn verre, haast vergeten jeugdjaren, als opgebouwd uit de Lego-steentjes die Sinterklaas eens bracht. Daar huizen het geluk en het leed in al hun oneindig verschillende verschijningsvormen, uitgevaardigd door een Onbekende...…

De bougainvillea bloeit zowel in Griekenland bij het vakantiehuis van mijn trouwe vriendin als in ons koude, natte Nederland. En wel bij restaurant "Panache" aan de Westermarkt waar ik haar eveneens kon bezichtigen. Waar zij tot plezier, genoegen en vreugde van de restaurantbezoeker en van de argeloze voorbijganger haar bonte bloemenpracht laat zien…

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam genoemd tegen zijn verplegers. Toen ik er was pakte hij liefdevol…

Naar het water verlangde ik als een hongerige naar het voedsel, zoals een zieke naar de gezondheid verlangt, zoals een baby uitziet naar de moederborst. Het goedgunstige water heeft mij niet teleurgesteld. Het heeft mijn oude, vervallen lichaam omgeven en gekoesterd als een mantel, als de handen en als de liefkozingen van een willige geliefde. Kortom…

Een zweem van een naderend voorjaar, dat echter nog lang op zich zal doen wachten, zit al in de lucht en het leek de wereld te bezielen. De sneeuw was weggesmolten onder een zoele wind. Op het terras waar ik een warme chocomel dronk, huppelde een duifje met grijze kraag, tevergeefs verlangend dat ik haar iets toe zou werpen. In de nacht piept een…

De valk is een prachtige, majestueuze vogel met een soms stralend wit verenkleed waarboven de trotse kop met scherpe snavel zich verheft. In Valkenswaard is een museum gewijd aan de opmerkelijke vogel en aan de rijke cultuur die tot stand kwam in voorgaande eeuwen op basis van de africhting en prestaties van de genoemde vogels. Op prachtige, kunstzinnig…

Aan de Goirkestraat staan de standbeelden die een Rooms-Katholieke traditie symboliseren dan wel vertegenwoordigen in een lange statige rij. Sommige zijn begroeid met klimop dat als het ware steun zoekt tegen het beeld van de heilige. Achter de stenen gestalten bevinden zich de vele graven en grafmonumenten van degenen die onvermijdelijk onder ogen…

Merkwaardigerwijs bevindt zich aan het sombere Paletplein - brandpunt van mijn soms matineuze omzwervingen en nutteloze, doelloze en bovendien onbetaalde werkzaamheden - de zo eclatante zaak van contactlensspecialist De H. Deze neemt een uitzonderingspositie in met haar blitse etalage en onwerkelijke, flitsende digitale schermen te midden van de grauwe…

Het waren twee sympathieke oudere heren die met mij de terugweg aanvaardden uit Biezenmortel. De chauffeur, berekend voor zijn taak en altijd bereid tot conversatie en een andere meneer met wollen muts op. Hij verhaalde over zijn vroegere baan, waarin hij te lijden had gehad onder machtsvertoon en dominantie van collega's - een heel gebruikelijk en…

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen. Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote, mooie, wijnrode bloem met lange steel in haar handen…

Als de stilte van de vroege morgen nog over de stad ligt en deze beheerst, laat een enkele kerk de slagen van haar klokken horen en ik kan niet ontkennen dat een enkele solitaire, matineuze wandelaar me dan vriendelijk begroet. Het interieur van Café-Restaurant "De Katterug" heeft een nieuwe aankleding gekregen. Banken met gecapitonneerde bruine…

....en in die vroege jaren, de jaren van mijn kleutertijd, kwam steevast de bus voorrijden aan de Ringbaan Oost, bestuurd door ome Rob, bekend en geliefd bij alle kleuters. De paviljoens van "Kleuterheil", met haar zwembad en met in de verte het huisje van Hans en Grietje dat we zelden bezochten, lagen verscholen in het bosgebied tussen Tilburg en…

Ergens te midden van de steenmassa, te midden van het labyrint van de straten, onvindbaar achter een gevel, houd jij je schuil. Eens, in lang vervlogen jaren, stond je aan mijn zijde. Je bent slechts één van de duizenden, van de tallozen, van de miljoenen, maar je bent eenvoudig en zachtmoedig en voor jou heb ik een voorkeur boven alle anderen....…

In het pontificale maar sfeerloze Winkelcentrum Wagnerplein dat onbeschaamd en als het ware "wellustig" ligt uitgestrekt voor de eveneens onbeschaamde adepten van het consumentisme die hier kooplustig ronddwalen naast degenen met groen-oranje sjaal die de mallotige traditie van onze stad vereren en in stand houden, bevindt zich tevens het bloemenstalletje…

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of de bladzijden om te slaan. De administratieve taken…

....En zo staat me nog het een en ander bij uit verre, schemerige jeugdjaren dat zich echter slechts in vage, schimmige, onduidelijke contouren aan mijn bewustzijn manifesteert. Het speelgoed waarmee we speelden, de spannende jeugdboeken uit de schoolbibliotheek die we lazen. Zoveel zou ik op willen diepen, op willen heffen uit de duistere put, uit…

Het elegante paardje, dat ik aantrof in de kringloopwinkel schafte ik aan. Het paardje dat het hoofd lichtjes neigt en dat een been heft, siert nu mijn schouw. Ik besloot dat ik een plaatsje moest inruimen voor het beeldje. Voorrang moest geven aan een schoonheid en aan een sierlijkheid die een verloederde en gecorrumpeerde wereld niet kent en die deze…

Hij had zijn pet afgelegd op het bureau van de arts, de arts die hij zozeer vereerde wegens zijn naïeve en zozeer onterechte verheerlijking van de medische wetenschappen waarin hij zozeer teleurgesteld zou worden. Ze zouden hem pijnigen met een pijn, die ik hem allerminst gunde, toen ze met het instrument genaamd katheter de buis zouden doordringen…