Nieuwe bezems vegen schoon
Mijn jarenlange vriendin en ik zijn uitgenodigd bij S., een mevrouw van middelbare leeftijd met koperrood geverfd haar die kennelijk onder rechtstreekse auspiciën van Jezus Christus de Christelijke Liefde praktiseert en ons onder haar hoede wenst te nemen. Mijn vriendin betreedt het huis. Haar benen, gehuld in een donkerblauwe legging die tot de kuit reikt, steken merkwaardig stakerig onder het massieve en gevulde bovenlichaam uit. En mijn vriendin valt uitgehongerd aan, niet slechts op de appeltaart, maar tevens op de gratis geboden aandacht, zorg en liefde en in een ononderbroken cascade, in een waterval van woorden ratelt ze door over eigen wel en wee. Nu krijgt ze dan eens "Aandacht". Ik zit er als een pias, als een dummy bij, terwijl S. mij nog wel, maar tevergeefs, probeert te betrekken in het gesprek door de vraag te stellen of ik een balkon aan mijn huis heb en hoe vaak ik daar de was dan wel op droog.
Al de liefde, vriendschap, aandacht en zorg, aan mijn vriendin betoond gedurende de afgelopen tweeëndertig jaar zijn nu à bout portant vervangen door het momentane, vluchtige en oppervlakkige contact met de nieuwe kennis, zoals men een kennelijk ondeugdelijk onderdeel van een machine vervangt door een blinkend, nieuw exemplaar en mijn vriendin stopt het boek dat ik haar cadeau geef, zonder naar de titel te kijken snel en achteloos weg in haar tas en ze rebbelt verder.
"Wat was het gezellig bij S. hè?" vraagt ze me later aan de telefoon. "Nou en of!" bevestig ik.
4 december 2024
Geplaatst in de categorie: vriendschap