Op de Jacobushoeve

De Jacobushoeve, mij voorheen onbekend, is ergens op het Brabantse platteland gesitueerd, in het buitengebied. We gaan daar heen in december als de winter de wereld al in zijn greep heeft en overheerst en als de kou in de lucht zit.

De dames en heren van ons gezelschap zullen zich scharen rond een tafel in wat een verbouwde boerderij blijkt te zijn met een hoog dak waar spanten tegenaan liggen en een enkel, romantisch aandoend schilderij de wand siert. Het vuur in een houtkachel laait hoog op. Het verschaft ons als warmte waar de menselijke warmte die zozeer wenselijk is tussen ons het ondanks alles af laat weten.

Sommigen staren mij stilzwijgend en als het ware verbijsterd of verwonderd hardnekkig in het gezicht, terwijl het gesprek met de mevrouw naast mij van zesentachtig jaar na enige kennelijke en ogenschijnlijke aarzeling op gang schijnt te komen. Zij vertelt hoe zij in haar appartement op Zorgcentrum "Zonnehof" de anthurium met de vuurrode tongen koestert en bewondert maar hoe daarentegen de geraniums in de plantenbakken op haar balkon ieder jaar weer teloor gaan en afsterven waarna zij nieuwe planten opkweekt die opnieuw ieder jaar tot bloei komen.....

ouderen samenkomst conversatie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 133