Alle inzendingen van I.Broeckx

Het pand waarin de natuurvoedingswinkel sinds lange jaren gevestigd was, staat nu leeg. Het schijnt dat het vervangen gaat worden door nieuwbouw. De gele trucks van Van Riel, "bemenst" door gehelmde heren en door één dame, die zich met recht profileren mag als "one of the boys" zijn daartoe...

Er waren best ingewikkelde handelingen nodig om het pakket naar Engeland te zenden, maar de verkoper was gelukkigerwijs expert. De "Royal Mail" ligt op zijn achterwerk en de Brexit betekende een revolutie. Mijn pakket bevatte aantrekkelijke kaarten voor mijn Engelse vriendin met daarop...

Zijn gezicht was als zwart geblakerd door een waarschijnlijk Afrikaanse tropische zon, maar hij verklaarde een rasechte Tilburger te zijn, geboren in Kraamkliniek "De Meiboom". Zwart krullerig haar bezette zijn schedel en zijn regelmatige tanden blonken als waren zij van ivoor. Hij had me zien...

Mijn goede vader, die mij in alles heeft bijgestaan, was een Verlichtingsdenker. Hij hield vast aan de "Clarté Francaise" en het "aude sapere" maar hij staarde met grote verontrusting en ontzetting in de oneindige, lege en angstaanjagende kosmos; zijn onherroepelijke en onvermijdelijke...

Hij stapte in in lijn zeven die halt hield aan het station. Hij was van plan aan de chauffeur van het voertuig zijn bedoelingen en bestemming mee te delen, maar hij stamelde in uiterst wanhopige verbijstering en geestverwarring, stootte klanken uit en was niet in staat over het voetlicht te krijgen...

De zus, de liefdevolle, bezorgde en betrokken zus van de zeer zwakbegaafde man, leest zijn wisselende sentimenten af van het gezicht van haar broer. Zij probeert uit zijn gebaren zijn gemoedstoestand op te maken. Met behulp van haar kunstzinnige gaven zal zij een wandschildering vervaardigen die de...

Het gigantische gebouw van "De Leyhoeve", gesitueerd in Tilburg Zuid aan de rand van het groene Leypark en in de nabijheid van de beide forse woontorens die men in de volksmond "De Zwarte Madonna" noemt, strekt zich in de breedte uit als een persoon die, overtuigd van zijn eigen importantie,...

Vroeg in de morgen was ik vertrokken naar de zusterstad die mij zou verwelkomen....Het voertuig legde slingerend een parcours af door het labyrint van de dorpen op de route; langs de sfeerloze en desolate meubelboulevards en langs de eindeloze sequenties van woonhuizen en eengezinswoningen die...

Een nieuwe herfst, mijn zozeer geliefde seizoen, breekt aan. De oude bomen staan in stille afwachting rondom mijn huis. De pijn in geest, ziel en lichaam is uit mij geweken; zij is gevlucht, zoals de vogels uit de boomgaard vluchten voor het onvoorziene schot hagel van de schutter of zoals de...

...en dan zit ze vóór me in het café; in ons stamcafé, genaamd "Anvers" aan de Oude Markt en dan kijkt ze met haar trouwhartige, bruine ogen in die van mij. Veertig jaar geleden keek ik voor het eerst in die ogen. En dan is het of de lange jaren zijn overbrugd als met de machtige overspanning...

"We moeten als senioren maar solidair met elkaar zijn, vindt u ook niet?" stelde ik voor aan de grijsharige, res[ectievelijk zwartharige dames naast mij op het bankje op het Stadhuisplein. "Daar hebt u gelijk in, mevrouw, want we hebben niets te verliezen!" repliceerden zij. Ze schikten wat op...

Lang had ik in de rondte gedrenteld, steeds weer een voordeur naderend die hardnekkig voor me gesloten bleef. Dit speelde zich af in het warmste seizoen en de hitte drukte loodzwaar op de wereld en op mijn lichaam. Daarbinnen vond klaarblijkelijk een buitenissige therapeutische sessie plaats en...

Oktober kondigt zich aan en de kou zit al in de lucht. Sinds het groot onderhoud in onze straat volop aan de gang is, is een merkwaardig gebouw opgericht met felgroene wanden, als was het van plastic. Een stalen trap leidt naar de eerste verdieping en de gehelmde heren van de BAM betreden dit...

Enkele medebewoners van mijn tijdelijke woning hebben zich al vertoond in het trapportaal en ze waren heel erg belangstellend (dan wel nieuwsgierig?), maar het ging slechts om vluchtige, oppervlakkige praatjes. Ze staken hun hoofd slechts even buiten de deur maar door mijn dunne plafond heen had ik...

Ze vroegen aan Hem, aan mijn arme, goede vader "Of hij weleens gelukkig was". "Als ik Mozart hoor, ben ik gelukkig" was zijn antwoord. Hij rust onder bruine, rulle aarde, op de velden aan de Karel Boddenweg, onder een oude eik. Zesentwintig jaar na zijn dood zie en hoor ik op het brede scherm...

De Tilburgse speelgoedzaak van "Intertoys" kan men vinden in een kelder in de binnenstad en het assortiment is er enorm. Kinderloos als ik ben heb ik het zicht verloren op datgene waarmee de jeugd te plezieren is maar de kleine jongen die nu zijn achtste levensjaar bereikt, heeft gevraagd om...

De beide buurmannen, mijn beide buurmannen staan te "koeren" in de deuropening in het zonnetje van een late septemberdag dat veel weg heeft van een voorjaarszonnetje. De ene lang, aantrekkelijk, een acteur die nooit acteur werd, een "he-man", de andere kleiner en kalend; sprieterig zwart haar...

De nieuwe dag is aangebroken met nieuw licht dat gloort door de neergelaten beige rolgordijnen. Het verkeer op de snelweg naast mijn huis voltooit haar route zoals ik vandaag mijn gang naar het ziekenhuis moet afleggen. Ook vandaag zal de injectienaald diep doordringen in mijn kwetsbare rechterarm...

Omdat ik nog moest wachten op de pedicurebehandeling had mevrouw me "gedelegeerd" en "geparkeerd" in haar tuin die gelardeerd was met weelderig groen. Er stond een houten tafel met daaromheen stoelen in stille afwachting die uitnodigde tot een genoeglijk samenzijn met familie of...

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid...

In de vroege morgen, toen de indigoblauwe hemel nog als een beschermende deken over de wereld lag en toen een zoele wind mijn lichaam beroerde, ben ik weer op weg gegaan naar de Umberstraat. Daar strekt de lange gevel van het gebouw van de artsenpraktijk zich uit. Meerdere malen en ook vandaag...

Eens sierde een dubbele rij bomen de langgerekte Ringbaan Oost die zich uitstrekte van de Gerard van Swietenstraat tot de Jan van Beverwijckstraat en nog veel verder en in haar midden was het ruiterpad. Daar zag ik voor het eerst in mijn leven paarden. En in de zomer van mijn vijfde levensjaar zag...

De Korvelseweg slingert zich door stadsgedeelten van Tilburg, geflankeerd door de panden van de neringdoenden en zij mondt uit op het Sint Annaplein waar men een klaterende fontein vindt met een "enthousiast" opspringende waterpartij en een trots beeld, een sculptuur met gestalten van heiligen...

We schreven negentienvijfenzestig. Ik was 12 jaar oud, dochter van een klein ambtenaartje en bezocht de brugklas. We kregen bezoek uit het verre Australië; Mr.Mouncey zou ons komen bezoeken; nu een oude man maar eens een van de parachutisten die deelnam aan de befaamde operatie "Market...

De flats in de Nassaustraat zijn uit de aard der zaak alle uit hetzelfde bouwjaar: 1954 en ze hebben vrijwel alle dezelfde indeling. Bij "ontstentenis" van mijn eigen woning die gerenoveerd wordt, heeft men een andere flat, eveneens in de straat gesitueerd, voor me ingericht waarin ik momenteel...

De kou van een late novemberavond drong door mijn dunne jas en de nacht lag als een donkere deken over de wereld toen ik de afstand tussen de beide woningen te voet overbrugde. Mijn zozeer dierbare woning waarin ik al dertig jaar nutteloos de ongenadige tijd gepasseerd heb, lag erbij als een...

Het terrein van "Prisma" in Biezenmortel, de instelling waarin mijn broer sinds jaar en dag verblijft, herbergt nog onvermoede verrassingen, zoals een fraai restaurant met de naam "Lokaal 12" dat is ondergebracht in een mooie, sfeervolle ruimte en dat plaats biedt aan een ruim aantal bezoekers....

De NS maakt in haar nieuwe, geavanceerde Sprinters en Intercities veel reclame voor haar nieuwe materieel. Je kunt op de schermen bewonderen hoe de langgerekte gele treinen met tweehonderd kilometer per uur als slangen over de rails kruipen en je kunt heerlijk zitten in de ijsblauwe "fauteuils";...

Ze symboliseerde voor mij de jeugd, de jeugdigheid en de schoonheid die ik sinds lange jaren niet meer de mijne kon noemen. Tot haar wilde ik terugkeren. Als een aureool sierden haar haar kwaliteiten. Ik was vervreemd van de gaafheid van haar wezen. Het leven had diepe wonden geslagen en een bres...

We raakten in gesprek vóór de boekenkast die opgesteld staat in de gang van het ziekenhuis dat wij beiden met uiteenlopende doeleinden bezochten. Hij wenste daaruit zijn favoriete roman te kiezen die hem naar mijn inschatting mogelijk zou steunen bij zijn ongeluk nu de scootmobiel tot zijn...