Opnieuw in het ziekenhuis
We raakten in gesprek vóór de boekenkast die opgesteld staat in de gang van het ziekenhuis dat wij beiden met uiteenlopende doeleinden bezochten. Hij wenste daaruit zijn favoriete roman te kiezen die hem naar mijn inschatting mogelijk zou steunen bij zijn ongeluk nu de scootmobiel tot zijn bestemming en redmiddel was geworden.
De romans in het kastje schijnen soelaas te moeten bieden voor de ontelbare en altijd verschillende kwalen waaraan de mensheid lijdt en waartegenover de artsen zelfs vaak machteloos staan.
Het ziekenhuis wordt doorsneden door kale gangen en de hoge ramen bieden uitzicht op onduidelijke binnenplaatsen gelardeerd met ondefinieerbare bosschages.
De jongeman in de toepasselijke witte kledij kon met de tastende naald gelukkig het adertje wel vinden dat zich onzichtbaar en onder de oppervlakte van de huid bevindt in mijn kwetsbare arm. die ik welhaast hulpeloos naar hem uitstrekte. Het felrode bloed druppelde fluks in het buisje.
Ook ik leef als het ware onder de wolkenpartijen van de doem en de dreiging waaruit elk moment, figuurlijk gesproken, de onheilspellende neerslag van verdommenis en ziekte op mij neer kan dalen...
Geplaatst in de categorie: ziekte