Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Hoe nerveus hij ook werd van dit uiterst broze zelfbeeld, wat het inmiddels was geworden. Hij zag nog steeds een mogelijkheid om zijn schrijversrol te spelen, als een onuitputtelijke acteur, die niet van wijken weet, zelfs al staat het uitgeleefde toneel in brand en zijn alle medespelers op de vlucht geslagen. Hij hield op een wonderlijke wijze voet…

Vaarwel aan alle hallucinerende dwangvoorstellingen, die pijnlijke vervormingen die nog meer schade berokkenen, vaarwel en nu dan de definitieve overwinning van de vervreemding in een helende roes van vergetelheid. Deze extase blijft van hem en bij hem! Het leven van een aardse kunstenaar is waarlijk zwaar, maar ook waarlijk vol van hoogstaande geneugten…

Over de nadagen van Oscar Wilde ( 1854 - 1900 ) in en rond Hôtel d' Alsace. Hoeveel prachtige beelden spookten niet door zijn erudiete hoofd, hoeveel ongeschreven wijsheden, poëtische kwinkslagen... De nadagen van een verbannen koning met een kroon van seringen en een scepter van glanzend ivoor... En 's nachts liep hij dronken langs de kaden van…

Hemelse harpen verschijnen boven het gelaat van de Franse outcast en heilige. Ik zag hem komen met de trein, vermoeid en smerige kleren. Tovenaars met hoge, gekleurde hoeden dansten om hem heen. Hun ogen keken vrolijk en zij herkenden elkaar. Waarom de koning van de Noormannen zijn degen door zijn buik stak, het hing om hem heen, als een angstbeeld…

Ik ben ben beschuldigd van loepzuivere ketterij en afschuwwekkende hekserij, maar, oerdomme, kortzichtige, afgestompte, veroordelende, geïndoctrineerde, preutse, schijnheilige, onbewust psychotische, zwaar depressieve, impulsief agressieve, oogklepdenkende, seks-onderdrukkende, God-afvallige, braaf-angstige, doorleefdloze, zielsjonge, aardsgebonden,…

De kut die open staat, de kut die druipt van het vocht, de bereidwillige kut die naar de stijve pik van Vincent verlangt! Wat is mijn uitvoerige brief anders, dan woorden die aangeven hoezeer ik naar jouw kut verlang, een omslachtige paringsdans, een intellectuele koketterie, een regelrechte blamage, een wel heel trage versierpoging. Ach, zover…

Nu rest mij slechts een waardig afscheid te nemen, zoals ik een waardig afscheid zocht te nemen van mijn benedictijnse kloostertijd. Ik wist dat ik de strijd verloren had, maar zoals één van mijn broeders zei, zo is het nog steeds: 'Christus zal mij niet verlaten!'. Innerlijk huilde ik aan een stuk door, want ik tilde heel zwaar aan deze bikkelharde…

Achteraf kan ik zeggen dat het kloosterleven absoluut onnatuurlijk en dus onmenselijk is, een laaghartige uitvinding van een Wrede God. Ik had dus al wat rode wijn achter mijn kiezen en enkele blikjes gerstenat, het tolde al aardig in mijn geblindeerde bovenkamers. Ik had een klein zakmes en daarmee dreigde ik mijn pols door te snijden, maar dit heb…

Tijdens mijn intrede had de moeder van deze abt gezegd, dat ik zo op haar zoon leek, een gegeven dat mij destijds toen ik zo suïcidaal was danig verwarde. Maar het was anders natuurlijk, ik projecteerde mijn angst voor de dood, die zich merkwaardig genoeg had vastgebeten in een verlangen naar de dood. Ik zag overal spoken, achter iedere deur en in…

Bij 'De wereld draait door' presenteerde de geniale onderkoning van de poëzie woordenslaaf Gerrit Komrij een anonieme woordprutser, die met slechts één gedicht maar liefst 10.000 euro verdiende! Hij droeg het bijna onverstaanbaar voor, omdat d.j. Giel zo nodig een beat eronder wilde zetten, ook al zo'n populaire gewoonte. In poëzie kun je je waanzin…

Ik had o.a. Eliphas Levi, Arthur Rimbaud, Jacob Slavenburg en Kouwenhoven nog niet volop gelezen, dacht ten onrechte dat het eindstation bereikt was, maar dat wist ik toen nog niet. Let eens op dit liefdesgedicht, dat toch meer een afscheidsgedicht genoemd kan worden: Droomprinses. Groter dan de grootste oceaan der liefde trek jij mij aan, maar…

Heb je ooit Baudelaire gelezen, opgesnoven als cocaïne, naakt in een bad vol koningscobra's? Ben je ooit in staat geweest om in de huid van een man te kruipen, zoals ik in de huid van een vrouw? Ben je ooit knettergek geworden van geilheid en onvermogen? Nou, ik wel, als een bronstig hert draaf ik door het hertenkamp, mijn gewei kapot beukend tegen…

In die hut verzon ik mijn eigen liedjes en een oude stofzuigerslang deed dienst als microfoon. Mijn vader kwam nog eens vast te zitten in het prikkeldraad. Een kleine overwinning. Vermoedelijk is mijn besluit tot algehele terugtrekking terug te voeren tot mijn babytijd. Ik ben al heel vroeg getraumatiseerd. Ik ben op geen enkele wijze gevoed door…

De vlinders begonnen te fluoresceren, de meest bizarre kleuren sprongen op mijn netvlies. 'Vlinders zijn eigenlijk net opengevouwde vagina's!', dacht ik. Het enige licht dat er voor mij te zien viel, was allereerst de overlooplamp van mijn doelwit, de gekoesterde pachtboerderij, alwaar mijn exotische prinses op weg was om naar haar bedje te gaan…

Het intellect is niet wezenlijk, raakt geen verdrongen gevoelens, zal nooit het mysterie ontdekken. Jij, vrouw, bent mijn mysterie. Iedere vezel wil ik zorgvuldig likken met mijn gulzige tong, in jouw poriën zoek ik naar de waarheid, in jouw holten zoek ik de verloren boekdelen over de occulte erotiek, dochter van de eeuwigheid. 's Nachts speelde…

Een van mijn grijze broeders kende vele verzen van hem uit het hoofd, die reciteerde hij dan aan mij, in de hoogste kamer van het klooster. Een geweldige kerel en dol op klassieke muziek, wat hij daar in zijn eentje beluisterde, nogal luid, want hij was wat doof. Iedere week was er een avond met het beluisteren van een klassieke elpee, dat gebeurde…

Met hier en daar wat naakte vrouwen, romantisch gefotografeerd. Daar droomde ik dan bij weg. Er was ook een bibliotheek op de tweede verdieping en die bestond voornamelijk uit Nederlandse en buitenlandse literatuur. De boeken stonden allemaal in oude, verlaten slaapcellen uit de beginperiode van het klooster. In een van die cellen stonden fotoboeken…

Op een van mijn zwerftochten door de geestzuigende bibliotheek kwam ik een groot, dik boek tegen. Tijdens het bladeren door die stroeve bladzijden las ik opeens over een monnik in de middeleeuwen, die leed aan hysterie. In de middeleeuwen was er een veel mooier klooster te Egmond en in dit klooster was er een jonge monnik, die in een vlaag van verstandsverbijstering…

En die zak patat had ook nog het lef om mij despotisch in het gareel te houden. Met recht kan ik stellen dat ik slachtoffer ben van een nazi-regime. 'Vrouwen', zei hij, 'zien er allemaal hetzelfde uit.' 'Wat een droogkloot!', dacht ik toen, maar ik wist op dat moment nog niet dat er voor mij op dat gebied geen ene moer van hem te leren viel.…

Zowel de moeders als de beweeglijke dochters werden door nauwlettend gevolgd. Voor hen was ik een dronken monnik, die hen geil zat aan te staren en misschien droomden ze wel van het stijve pikkie onder mijn schijnheilige outfit. In ieder geval droomde ik wel van de achtergebleven schoolmeisjes en dat we samen naakt door de gangen renden. Nee, die…

Ik bezit twee zwart-wit-foto's, waar jij opstaat. Je glimlach is mij dierbaarder, dan de glimlach van de heilige Maagd. Ik voerde een toneelstuk op, samen met twee medebroeders en om een of andere reden mocht jij dat ook aanschouwen. Ik schat onze afstand op twee meter, twee pijnlijke meters. Wat had ik graag tussen je benen gedoken, precies op…

Meestal was ik te vinden bij de afdelingen 'Filosofie' en 'Parapsychologie'. Natuurlijk grasduinde ik ook in de afdeling 'Theologie', laat daar geen twijfel over bestaan, ik zocht God op allerlei manieren, maar God laat zich niet afdwingen en dat tergde me, maar ik droeg het als een groot vorst. Er was een code onder de gemeenschap, was iemand…

Ik ben gewoon een bronstig hert met een loodzwaar gewei en ik kan zelfs de liefde bedrijven met echte herten, net als met die koeien rondom de kaarsenfabriek. Ik ben niet primitief, noch progressief. Ik dwaal nog steeds door de donkere, ijskoude kloostergangen op zoek naar een teder gebaar van jouw uitgetreden geest. Ik doe niet aan voodoo of astraal…

Als een onhandige eend, naar de speelse miljonairsattraktie van het koele water. Al die kaarsen waren net stijve pikken en ik had het liefste zo'n vette waskaars zacht op en neer in jouw venusgrot laten glijden. Er was een kamer, daar was het zo heet, dat het 'de couveuse' werd genoemd, een benaming die zeer terecht was, wel, je voorvoelt mijn…

Maar vergeet niet dat ik meer dan genoeg gestraft ben voor mijn onzuivere daden, dat Magere Hein al lelijke striemen maakte op mijn door sperma kleverig geworden onderlichaam. De schaarse beelden die ik van jou heb opgevangen en ingezogen als een heilzaam elixer, waren zeker al teveel om mij gierend gek van geilheid te maken. Dat ik waarschijnlijk een…

Zeg, Willem Kloos, je bent me nu toch echt al te close, gestoorde drinkebroer, je moet me nu maar eens loslaten, we hebben al die jaren voortdurend feest gehad, dat ontken ik toch niet, maar het boeren en het scheten wordt nu wel al te erg, dat is voor ons allebei niet gezellig meer en plaaggeest Korsakov begint al om de hoek te kijken, zo van 'Joehoe…

(voor Anaïs Nin) Koningin van de vrije liefde, meesteres van het lijden, goed opgemaakt voor de show die 'Leven is eindeloos' heet, heet. Pupillen van droefheid, ze kon de ogen niet schminken. Geworden als steen, kleurenfilms van binnen. Haar begerenswaardige borsten waren als lichtbakens in de sneeuw, rode gloeibollen op een witte deken. Zij…

Opgedragen aan een rare seksueel-gefrustreerde discipel van Jezus, die van 1984 tot 1986 in mij ronddoolde. "Omdat de pijn ondraaglijk is wanneer de liefde in je zwijgt." Anna Achmatova. Lieve onbekende, ik schrijf je deze brief vanuit mijn kloostercel, in de eenzame tijden na de completen, uit het land van de eeuwige raadselen. Ik had…

Het is zo'n veertig graden Celsius, wanneer Erik in Olympus arriveert. Zijn broek is vuil van het stof en enkele wijnvlekken. Hij veegt met zijn linkerhand het zweet van zijn voorhoofd. In de verte bespeurt hij een kampeergelegenheid, paradijselijk, hippie-achtig. Er liggen mensen op banken, met overal kleden en mysterieuze siervoorwerpen. Houtsnippers…

(voor Marijke Vos) Zij gaat met de strijkstok over de strakgespannen snaren van een Stradivarius, voor haar ergens in Italië gestolen, en in haar hart staan dezelfde kostbare snaren als een slappe waslijn, onbespeelbaar. Haar ogen, blauwe druiven in de herfst, romantische treurwilgen, verraden soms een glimlach uit hemelse regionen. Zij bewaart…