Alle inzendingen van René Turk

Bezoek mijn tante op het kerkhof. Veel zerken hebben dezelfde toon. De hand van de plaatselijke specialist in natuursteen. Een vorm van kunst. Voor het eerst vallen me de sterren op. In rots gebeiteld om geboortedatum aan te duiden. We bestaan immers uit sterrenstof. Lees ze als knipoog naar de...

Vier Turkse vrouwen plukken rozenbottels van struiken. Ze belanden in zelf meegebrachte plastic zakken. Een Turkse man staat erbij te kijken alsof hij leidinggevende is. Ben gefascineerd. Ga als vanzelf langzamer lopen. Voel dezelfde fixatie als toen ik kind was. Er stonden talrijke...

Toen ik vorige week een wasje deed, durfde ik nauwelijks langs de wasmachine te lopen. Hij stuiterde alle kanten op. Dacht dat de machine ging opstijgen. Een ware attractie. Het leek wel kermis. Gewoon op zolder. Een weekje later wordt het een groot waterballet voorafgegaan door een hels kabaal. De...

Zomaar een oproep in de krant: vrijwilligers gezocht voor zwerfvuilactie! Op een regenachtige zaterdagochtend ga ik met een handjevol fanatiekelingen op pad. Ik val van de ene verbazing in de andere. Ik schrijf er een stuk over. Het haalt de voorpagina van Zevenaar Post. Leefklimaat Zevenaar...

Lees een berichtje van mijn vriendin: 'Heb zojuist rozen geschikt in een vaas, als je van dichtbij kijkt, zie je in het midden drie harten'. Kippenvel staat op mijn rug. Heb zojuist de sleutel gekregen van het huisje waar ik ga verblijven. Een sleutelhanger met daarop drie harten omgeven door...

Ik schrik wakker van het snerpende gepiep van mijn wekkerradio. Behendig zwaai ik met mijn rechterarm naar het kladblok op het nachtkastje. Grijp het. De pen valt op de grond. Als ik met links onder het stoffige bed tast, is het weg. Vervlogen. De droom. Gisteren ook al dat brood vergeten. Nu weet...

Ze zegt dat ze acht jaar viool heeft gespeeld. 'Sergey Khachatryan? Uit Armenië?' Nee, die kent ze niet. Nu wil ze graag operazangeres worden. Hoge sopraan. 'De stem van een kind?' probeer ik. Ze knikt. Een jaar of acht schaven ligt voor haar boeg. Ik wijs naar de ramen en vraag: 'Kunnen die...

In drie groepjes gaan we op pad, handschoenen en een foeilelijk hesje aan, grijpstok in de hand en rolletje vuilniszakken in de kontzak. De spreker vertelt trots dat er afgelopen week duizend schoolkinderen hebben meegedaan aan de week van Nederland Schoon. We duimen voor een krachtige nieuwe...

Op zoek naar een mooie kapstok om wat anekdotes aan op te hangen, ga ik naar een lezing van Paulien Cornelisse. In een volle spiegeltent vertelt ze over haar nieuwe boek: 'De verwarde cavia'. Ze heeft een cavia-stempel mee. Handig voor het signeren straks. Een fan vraagt of er ook borden en...

Er lopen drie mieren door mijn huis. Ik haal hun natuurlijke vijand van de zolder, zuig ze op en ga verder met de orde van de dag. De volgende ochtend zijn ze overal. 'Dan moet je eens een keer de afwas doen,' krijg ik te horen. 'Als de koningin maar niet in huis is,' lees ik. 'Dat...

Wederom sta ik op een zaterdag vroeg op om vijf keer te gaan zitten. Neem plaats op een meditatiebankje. Volg mijn ademhaling. Vrij snel verschijnt er een lach op mijn gezicht. Gelukkig zijn met niets. In de loop die volgt, voel ik dat ik loslaat. Beweeg me langzaam lichter. De zenleraar neemt...

Ik wijs naar windmolens in aanbouw en steek een tirade af: 'Ze denken goed bezig te zijn maar deze jongens zorgen in China voor een milieuramp. Grondstoffen voor de magneet in de propeller komen daar uit de grond. In het noorden ligt nu een giftig meer. Bij Baotou'. We rijden met zijn vieren...

Na een snelle pizza stap ik op de trein. In de coupé voel ik dat er een stuk kies is afgebroken. Heb ik het in alle gulzigheid doorgeslikt? De volgende ochtend bel ik de tandarts. Het is altijd weer een wonder dat ik meteen kan komen, dat was bij haar voorganger wel anders. 'Een vulling uit...

Met mijn rechterarm in een mitella fiets ik richting het bedrijf waar ik een sollicitatiegesprek heb. Afspraak is afspraak. Een man, een man, een woord, een woord. Het leven komt nu eenmaal tussendoor. In de buurt van het nieuwe industrieterrein zijn ze overal met de wegen bezig. Ik pak mijn...

De fysio onderzoekt mijn schouder en vraagt of ik iets met horen heb. 'Doofheid zit in de familie'. 'Ik zie aan een spier in je nek dat je letterlijk je oren moet spitsen'. Ik denk terug aan toen ik achttien werd. Militaire keuring in Deventer. Het laatste jaar voordat de dienstplicht...

'Komt u eten?' vraag ik aan mijn oom. Hij ligt op de bank met zijn rechterhand op zijn hart. 'Ik heb een beetje druk op de borst. Heb de planten even water gegeven om half vijf.' Hij veert op. Druk op de borst heeft hij wel vaker. Ik schrik niet meer zo gauw. Hij staat nog dagelijks op het...

Een man met sneeuwwit haar vraagt me wat we aan het doen zijn. 'Ze lopen tachtig kilometer!' schreeuwt hij tegen zijn vrouw. 'In iènen dag?' buldert ze terug in heerlijk Brabants. 'Nee, daar doen ze drie weken over!' grapt haar zoon. 'Leuk dat jullie volgend jaar ook meedoen,' coach...

Woonbegeleider minderjarige asielzoekers. Het lijkt me prachtig. Lees de vacature vijftien keer door. Drie medewerkers, fulltime, 240 dagen per jaar. Ik reken me suf maar kom er niet uit. Mail, bel, word niet teruggebeld, bel nog een keer. 'Je bent wel een doorzetter!' zegt de vrouw aan de...

Kwam het door een column van Gustaf Kreuz over de dood, die hij las? Maakten zijn kwetsbare woorden de poorten open voor deze zondag? Was het niet voor niets dat deze dag leeg bleef? Dat weinig hem werkelijk kon bekoren? Reserveerde zijn onderbewuste ruimte voor iets dat nog niet zichtbaar was?...

In het grensplaatsje Kellen wonen sinds een aantal weken honderdvijftig asielzoekers. Turners en badmintonspelers laten zich zonder enige wanklank vervoeren naar een andere trainingsaccommodatie. Ook de schoolkinderen zijn uiterst flexibel. Hun sporthal staat nu vol met veldbedden. De burgemeester...

Iemand aan de grens staart naar een opengeslagen landkaart op zijn bureau. Wanneer hij een slok neemt van zijn koffie, ziet hij een bruine kring op het vergeelde papier. 'Eureka, wanneer mensen tot een uur willen reizen voor hun baan, vergeten ze in de grensstreek om in hun buurland naar werk...

Een jaar geleden was ik op bezoek bij Myriam Hogeboom en haar man in Duiven. Ze hadden zojuist slecht nieuws gekregen. Er was voor de derde keer kanker bij Myriam geconstateerd. Na borstkanker in 1996 en 1999 openbaarde de ziekte zich dit keer in haar onderrug en long. Ze wilden graag dat ik die...

Ik bestel een Roussa bij de stand van brouwerij St-Feuillien. Ik doorzoek vijf keer achter elkaar al mijn zakken. Geen muntje te vinden. Vijf minuten daarvoor moet ik in al mijn enthousiasme vergeten zijn de gele plastic drankmuntjes van de tafel te pakken. Nog geen druppel op en nu al van de...

Reorganisaties, jaarcontracten en tijdelijke banen, ik heb het allemaal meegemaakt. Ook nu was er geen druppel meer uit te persen. Ik mag wederom gaan bekijken wat ik wil worden als ik later groot ben. Regelmatig tref ik verse werklozen tijdens bijzondere workshops. Vertel hen dan dat juist...

In het dorp is een markante persoonlijkheid heengegaan. Tussen twee bekenden met wie ik jaren hetzelfde pad liep, struin ik naar een lege kerkbank ergens achterin. De kerk hagelt vol. Mensen moeten staan. Deze avond krijgt het Huis van God ouderwets kippenvel om zoveel publiek. Het is dubbel....

De houten vloer, het douchegordijn en de koelkast mocht hij voor een prikkie overnemen. De hoge barkrukken aan de ingebouwde toog wilden ze graag meenemen. Deze waren immers door beide vaders van het jonge stel gemaakt. Emotionele waarde of zoiets. Stad en land afgezocht. Deze hoogte was nergens te...

Gamil zit met zijn eerste Nederlandse vulling bij me achterop. Op weg naar zijn huis benoem ik alles: 'Struik, linksaf, lantaarnpaal, sloot, man met twee honden, rotonde, parkeerplaats, rechtdoor'. Gedreven zegt hij krachtig alle woorden na. Thuis toont hij me een flinke stapel lege...

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat. 'Wat komen jullie doen?' 'Jullie rijden wel over onze metalen platen!' 'En met een fiets mag je hier al...

Mijn pas deed het niet en ik had geen contant geld. Ik stond er gekleurd op. Nee, ik kon het geld niet overmaken. En nee, ik mocht de boodschappen niet meenemen. Dat ik vaste klant ben, was niet belangrijk. Ik hoefde de boodschappen niet zelf terug te zetten. De caissière keek me de supermarkt...

Het is crisis. Zware crisis. De broekriem moet steeds verder worden aangetrokken.Gelukkig ontstaan er onder de oppervlakte talrijke mooie initiatieven. De crisis zorgt immers voor veel creativiteit. Er zijn bijvoorbeeld al gezinnen die samen doen met één auto. Het Repair Café Zevenaar mag een...