Alle inzendingen van mobar

“Je moet ook afscheid durven nemen, van alles wat overbodig is. Kleine onbenulligheden, prullaria, goedkoop gelul en tenslotte mensen. Het leven is niet oneindig.” Je weet het allemaal zo goed te vertellen. We schuilen voor de regen in een telefooncel. We zijn vreemde vogels in een telefooncel. Bloedserieus in de conversatie, alsof er een belangrijker…

Een warme avond in de zomermaand juni. Het matte avondschilderij voltooid, kijkt hij, de oude man, uit het raam. De rijke mensen eten bij de pizzeria. Er wordt volop drank geschonken. Het geroezemoes dringt zijn woonkamer binnen. En haar naam verduistert, in herinnering van heimwee. Met een houten kop komt ze op de fiets voorbij. Een psychologe van…

Het is duidelijk, duidelijker kan niet, dat zij niet verder komt dan haar verlangen. Haar grootste zwakte ooit was toen zij hem liefhad in het wolkengroen achter de grauwe horizon van vergeten dagen. In het daglicht is zij een fladderende vlinder, geboren om geschilderd te worden, door hem die het zonlicht niet kan verdragen. Ze staat bij hem,…

Het is niet langer onverschillig, het geduld waarmee haar ijver wordt beloond. Nu zij de eerste stap naar de rivier maakt. Naakt en onbedorven in haar schoonheid. Haar subtiele rondingen zijn sensueel in het gesluierde zonlicht van de verlegen zomer. Ze twijfelt niet langer. Er valt een druppel verf van het recente schilderwerk, haar ogen volgen de…

Of ik hem gezien had, vroeg je mij, in mijn lucide dromen. Een antwoord had ik niet. In duister van het niemandsland was ik alleen en zonder vragen. Ik had hem wel gezien, maar er niet over gesproken. Die nacht toen de stilte veertien talen sprak, zag ik hem met zijn schimmel op het dak, maar bleef ik zwijgen in mijn hart. Het was gevaarlijk om…

Je wilt het niet kenbaar maken, de bewondering, omdat de gedichten zoveel betekenen, en ze niet van complimenten hield. En nu ze dood is lijken de woorden nog helderder en geplaatst, alsof je ze niet kunt ontwijken onder het droeve maanlicht van de nacht. Je hebt urenlang in haar gedichten gedwaald op zoek naar een stem in het duister. En ze liet je…

Het is even stil en droevig in de stad. De haastige tijd van overdag is nu verlaten. Er druppelen nog wat mensen langs de bekende bakker. Ze eten onder donkere wolken volkoren krentenbollen. Een duif laat een ballon met suiker vallen. Vanaf de dakrand kijkt een kunststof raaf, bewegingloos zichzelf, naar de bewegende primaten. Veinzend dat het echt…

Dat de Tweede Wereldoorlog een van de grootste verschrikkingen uit de geschiedenis van de mensheid is geweest zullen velen van jullie wel weten. Er zijn vele boeken over geschreven en het zal altijd een onderdeel van onze vaderlandse geschiedenis blijven. Mijn beide inmiddels overleden ouders hebben de oorlog als kind meegemaakt. Mijn moeder in Brabant…

Eenzame intimiteit in het holst van de nacht. Rivier, kronkelde naar de horizon, vroeger waar ik onbevangen was als onderdeel van het geheel. Net zoals mijn vader, in het verleden met de zigeuners, was ik de rivier gaan volgen met paard en wagen. Het werd een reis zonder eindbestemming. Van dorp naar gehucht, van gehucht naar dorp, langs de rivier…

De armoedzaaier en voormalige dierenjournalist Joop van Teil is eindelijk, na een periode van malaise, weer aan de slag als vrijwilliger in de stad aan de rivier de Sturia. Hij plukt de vruchten van het massatoerisme. En de toeristen zijn blij met hem, want hij is een goede verteller wanneer hij hen de oude gebouwen en musea van Amsturia laat zien en…

Ik vraag me af of het een goede zet is van de regering van Kenia om de bij de toeristen zo geliefde homoseksuele leeuwen uit elkaar te halen. Je kunt je als weldenkend mens afvragen waarom je een bron van inkomsten zou willen mislopen alleen vanwege het feit dat homoseksualiteit in Kenia verboden is. De dieren doen niets anders dan droog neuken, iets…

Drie jongens van een jaar of tien waren aan het ravotten in de speelweide bij het moerasland. Een oorverdovende knal klonk door de ochtend, een van de jongens werd geraakt en viel hevig bloedend in het gras. Achmed zag het vanuit de verte, maar hij kon niets doen, hij moest zijn eigen hachje redden, er kwamen meer mannen met geweren. Een half uur lang…

Er stond een jongeman aan de deur, hij vroeg of ik even naar beneden wilde komen. Hij zag er knap en aantrekkelijk uit, ik riep: “Dan moet ik even mijn sleutels pakken.” Ik had mijn nieuwe sneakers aan, met bijbehorende sokken, en ik was nog niet aan het schoeisel gewend, dus ik liep wat onhandig een beetje struikelend de trap af. Ik zag een glimlach…

Er komt nog heel wat bij kijken om je eigen schaamte te overwinnen, omdat je om hulp hebt gevraagd vanwege psychische problemen die samenhangen met een persoonlijkheidsstoornis. Ieder mens wil voor volwaardig worden aangezien en het liefst geen masker dragen. Maar de politiek en de maatschappij schoppen tegen iedereen aan die het niet allemaal zelf…

Er lopen mutaties rond in Amsturia, mensen die op elkaar lijken, omdat ze naar dezelfde kapper gaan, omdat ze dezelfde kleren kopen, omdat ze hetzelfde postuur hebben. Het zal niet de eerste keer in de geschiedenis zijn dat er mensen, uit noodzaak en armoede gedreven, tot dingen in staat blijken, waar niemand ooit aan heeft gedacht. Het doet er ook…

  Toen mijn oom in 1963 terugkwam van de oorlog waarin hij zijn hand had verloren, brak in ons gezin de pleuris uit, omdat iemand zijn geliefde roeiboot had gestolen. De roeiboot had gedurende de oorlog aan de kade gelegen, maar bij de terugkomst van mijn gewonde oom was de roeiboot weg. Gestolen, verdwenen.  Wij als kinderen kregen overal de schuld…

Het was op een dinsdag, ik was op de fiets op weg om een boodschap te doen in een winkel in Amsterdam. Ik was de brug over de Amstel over gefietst en ik fietste aan de andere kant van de rivier over de grote straat. Voor me reed een aantal jonge mannen van een jaar of twintig. Op de stoep zat een man in een invalidenkarretje, hij zag er vreemd uit…

Een nieuwe reclame voor aardappelproducten (ik zal de merknaam niet noemen). Mannen doen buiten stoer, een olielamp valt tegen een broekspijp, de broek brandt, hij krijgt een emmer water over zich heen, er wordt gelachen, en er wordt vervolgens vrolijk gegeten. Ik heb op het punt gestaan een klacht in te dienen over deze reclame. Het bestaat niet…

Plotseling stond er in het voorjaar een tuinhuisje in de benedentuin, waar voorheen altijd vroeg in de ochtend de muziek van André Hazes had geklonken, was nu een grasveld van stille ruimte. Ik was teruggekomen van een weekendje uitwaaien en uitrusten aan zee, vanaf het balkon zag ik het groen en bruin geschilderde huisje fier in de hoek van de tuin…

Toen Donald Dankzand in de zomer van 2009, na een lange, eenzame trektocht met zijn bromfiets door Europa, naar zijn kasteel in het Noorden van Frankrijk terugkeerde, zag hij al direct aan de oude ophaalbrug dat er iets mis was. Anders dan bij zijn vertrek, toen de ophaalbrug omhoog stond, was het nu bij zijn terugkomst mogelijk om via de ophaalbrug…

Mijn duiven willen vrede, dat weet ik, want ze kijken mij aan alsof ze alles mogen. Ze schijten mijn balkon onder, hebben geen belang bij gevleugelde wetenschap, ze broeden eieren uit, allebei, man en vrouw. Vorig jaar Joop en Jopie, maar Jopie werd door een ekster opgegeten en Joop kwam nooit uit zijn ei. Nu zijn ze er weer met Franciscus de tweede…

Dat het niet eerlijk in de wereld was verdeeld, bleek vroeger al, uit de porseleinkast van jouw Katholieke tante. Er stonden blanke olifanten zonder slurf te wachten op de eau de cologne die met een trein uit Parijs kwam, en er waren glanzende, zwarte schapen met vijf poten die op rechthoekige tafeltjes leken. In het midden stond een dogmatische poedel…

Dat de wereld waarschijnlijk rond was, kon je vroeger al bemerken wanneer je in de spiegelkast van mijn atheïstische tante keek. Er bevonden zich kledingstukken en andere spullen die de onbeholpen tijd hadden doorstaan, een elastisch yogapak met doorgeborduurde Japanse pauwen, een klein ondeugend slipje, dat ze zomers vaak had gedragen, maar dat in…

Het doet je wel wat, dat de conservatieve homo-onvriendelijke paus vertrekt. Jouw Katholieke jeugd heeft destijds de acceptatie van jouw geaardheid niet gemakkelijk gemaakt. Tot in de lengte der dagen kreeg je kerstkaarten van een tante, die telkens liet weten dat ze voor jou zou bidden. Mensen die nog steeds denken dat het een enge ziekte is. Wat…

Het voorjaar heeft zijn frisheid kenbaar gemaakt op de Rotterdamse kade waar de emigratieschepen liggen aangemeerd, klaar voor vertrek naar Indonesië. Het zijn geen luxe schepen, maar er is voldoende comfort om het tijdens de lange boottocht over zeeën en oceanen vol te houden. Het schip neemt behalve emigranten ook goederen mee, huisraad, en voor…

November 2019, Utrecht. Het sneeuwde vroeg dat jaar, de sneeuw lag in november 2019 als een maagdelijk tapijt over de straten en de stoepen van de bedrijvige stad. De dorstige Alfons liet zijn gedachten de vrije loop. Een huis, een bouwwerk dat mensen tot woning dient, met hoge muren rond een binnenruimte. Een woonplek met het liefst ook een waterdicht…

Jarenlang is Florian van Driesteveld op zoek naar een andere naam, eventueel een pseudoniem of anders een bijnaam. Een pseudoniem voor het humeur van de maand, een pseudoniem voor zijn ellendige naam. Een bijnaam voor het karakter dat hij is geworden. Hij is geminderd met roken, drinkt wat vaker uit de kraan, loopt af en toe een blokje extra om, zijn…

Het is koud in Amsterdam, de straten zijn vrijwel verlaten, een enkele wandelaar waagt zich door de sneeuwstorm. In het zolderkamertje is het chaotisch, boeken liggen overal, briefpapier en wc rollen liggen op het bed. In de hoek van de kamer staat een radio. “Vannacht is de nacht, vannacht is de nacht” klinkt er uit de liedjesradio. Alfons heeft…

Het was een vreemde tijd, je kwam een ex-geliefde tegen en die vertelde je dat er een vrouw was die naar jouw schilderijen vroeg. Je had aan bijna niemand verteld dat je schilderijen maakte, op een druilerige woensdagmiddag stond ze voor de deur. Ze kwam uit de studentenwereld, en had niets met goedkope aluminium lijsten, zo bleek uit haar uitvoerig…

Het is zomer, alles staat in bloei, je bent weer aan de oever van het meer, het meer waar Violette het visioen kreeg over haar in zijn nakie zwemmende psychiater. Fluitenkruid, lisdodde, dovennetel, klein hoefblad, alle planten laten bloemen zien. De oever is voor jou een bioscoop, waar het verleden het heden kan verwerken. Het uitzicht over het water…