Mijn duiven

Mijn duiven willen vrede, dat weet ik, want ze kijken mij aan alsof ze alles mogen.
Ze schijten mijn balkon onder, hebben geen belang bij gevleugelde wetenschap, ze broeden eieren uit, allebei, man en vrouw.
Vorig jaar Joop en Jopie, maar Jopie werd door een ekster opgegeten en Joop kwam nooit uit zijn ei. Nu zijn ze er weer met Franciscus de tweede en Petrus de drieëntwintigste onder de vleugels in een wat diepere bloempot gedeeltelijk beschermd tegen de hemeldrup. Ik laat ze maar hun gang gaan, ik ben een vreedzame zwijger.

Mijn duiven zijn waarschijnlijk vredesduiven, al zijn ze niet echt mijn duiven, maar stadsduiven zijn van iedereen. Dat mag ik toch zeggen, ik woon hier mijn bestaan, ik ben hier geen toerist of een toeschouwer bij een troonswisseling, ik ben een Amsterdammer en ik hou van mijn duiven. Laat ze maar uitvliegen om vrede te stichten, ik hou het wel uit tot een volgend gedicht. De duiven op mijn balkon zijn op liefde gericht.

duiven balkon vrede balkon vrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 23 stemmen 547