Alle inzendingen van mobar

Het was een warme zomerdag, de korte broeken liepen goed bij de kringloopwinkel. Je vond voor jezelf een rode, een beetje opzichtig, waarschijnlijk de reden dat iemand de broek niet wilde, en naar de kringloopwinkel had gebracht, om er iemand anders gelukkig mee te maken. Jouw vriend was kunstenaar, warrig, en vaak in gedachten aanwezig. Hij had nooit…

De roze gorilla kwam soms in een droomwereld, hij herinnerde zich dan het witte klooster waar hij als kind was opgegroeid. De dagen tussen de nonnen die met een streng gezicht naar hem glimlachten. Zijn gevecht met zijn ongeloof, wat zich uitte in verzet tegen de komst van Sinterklaas. De roze gorilla had ook nachtmerries, dat hij in een zak werd…

Op de bank achter de vleugel stak hij een sigaret op. Hij mocht niet roken van zijn vrouw, maar als er patiënten waren die gebakken lucht wisten te waarderen, liet hij graag zien dat hij zelf ook niet altijd principieel was. Het was bedoeld ter relativering, omdat hij vond dat je een te streng geweten had, en dat het je belemmerde om verder te komen…

“Het is behoorlijk egocentrisch om af en toe niet egoïstisch te zijn.” De woorden van de zenuwheer komen behoorlijk hard aan. Een tijd lang heb je het gevoel gehad dat al het leed van de wereld op jouw schouders terecht kwam, nu je er over bent gaan praten blijkt dat jij niet degene bent die de problemen moet oplossen. Er zijn altijd mensen die onbekommerd…

Ergens in de buurt van het Amsterdamse Vondelpark staat een grote, witte villa met grijze torentjes en een grote werkkamer waar verstandelijk gehandicapten, van een moderne, flexibele kunststof, onder leiding van een feministe, een namaak mammoet aan het maken zijn. Zij doen dit om de geschiedenis te herhalen. Er is een oproep gedaan om ook psychiatrische…

Je voelt je onbegrepen, niet zozeer door de dieren of door de maatschappij, maar door de machtsdenkende mensen, die jou het verhaal maar gedeeltelijk vertellen, en geen rekening houden met jouw door jezelf ontwikkelde ratio. Een leven zonder erkenning is goed mogelijk, maar je steeds weer moeten verdedigen tegenover mensen die niet jouw hele verhaal…

Het is wel mooi als je iets van je ziel op het doek krijgt. Ik kan eindelijk zeggen dat het me vanavond is gelukt. Iets wat buiten het dagelijkse is geraakt, maar toch de zeggingskracht heeft van het gewone. Het bruikbare van schoonheid niet door vergankelijkheid aangeraakt. De bezielbare stolling na dwaze momenten van eindeloos lijkende worsteling…

Een pil kan niet praten, dat wist je, toen je het recept kreeg van een psychiatrisch geneesheer,vanwege ernstige verstoring van de openbare orde. Je had een taxi gestolen om op tijd bij het boekenbal te komen, en toen ze jou niet toelieten heb jij je van jouw travestietenjurk ontdaan, en bent een aria gaan zingen, naakt in de regen op een Amsterdams…

Na de periode in de chaotische psychiatrie van de grote stad, Amsterdam, moest Alfons, in een harmonische omgeving, zijn eigen denken hervinden. Te lang had hij geleefd in de veronderstelling dat de slachtofferrol hem op het lijf was geschreven. Periodes van depressieve gevoelens en angst hadden zich afgewisseld met periodes van grote levensmoed en…

Daar liepen we met de handen van de wind, zomaar droomverloren te stotteren als gehandicapte weesjongens, met snotterende neuzen. Het was de eerste keer dat we de zee in volle glorie zouden zien, en met onze korte benen leek de weg daar naar toe oneindig, alsof er een buitenaards verlangen zich in onze zielen had gevestigd. Een verlangen dat door de…

“Kloppen op de hemeldeur” het tikte behoorlijk binnen in jouw hoofd. De roerige jaren zestig hadden je vrijheid gegeven, je experimenteerde met de vrije liefde, geen haar op je hoofd die aan trouwen dacht. Je woonde in een woonboot, met bonte kleuren beschilderd, en de wietplanten op de steiger groeiden tot aan dezelfde hemel, als die Bob Dylan met…

“Ze zeggen dat de zon voor iedereen schijnt, maar voor mij en mijn vrienden, schijnt de zon nooit.” De stem van Bob Marley klinkt door de multiculturele volkswijk. Alfons heeft zojuist van zijn laatste eurostuivers een biertje gekocht bij de Dekamarkt. De kassajuffrouw vroeg hoe oud hij was, terwijl de eerste grijze haren door zijn baard staken. Ter…

Er klinken vogelgeluiden in het bos, je hebt een apparaatje bij je waarmee je die geluiden mee kunt nemen naar je huis. Je luistert naar de vogelgeluiden in de woonkamer, er klinkt een kraai, er is geluid van zingende merels, de kat laat overduidelijk merken dit niet zo te waarderen. Je besluit de liedjesradio aan te zetten om de kat te behagen. “…

“Ik werk de hele nacht, ik werk iedere dag,om de rekeningen te betalen die nog openstaan,is dat niet triest, nog steeds blijft er geen grijpstuiver over, is dat niet vervelend.” Via de autoradio van de antieke Mercedes klinkt een oud lied van Abba. Alfons en Adriaan zijn op vakantie op het zonnige Griekse eiland Kreta. Ze zijn bezig met een dagtocht…

Terwijl de rijkere mensen zich zorgen maken over de toekomst, maken de arme mensen zich zorgen om vandaag. Het is een meevaller dat de kringloopwinkel op de route naar de bakker ligt, niet ver van de sociale huurwoning. Je hebt als mens eigenlijk niet veel meer nodig dan een bed, voldoende voedsel, drank en een gebed wat zich mengt met je dromen. Maar…

“Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen” hoort Alfons door de liedjesradio die hij op zakformaat bij zich draagt. Hij is op weg naar het graf van een overleden vriend. Hij heeft allerlei vreemde gedachten. “Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen”, het is een liedje van Abba, en Alfons had het lange tijd niet gehoord…

“Het is een schande, als de kat weg is dansen de muizen op tafel, politiek geweld heeft het respect vermoord, de stad is een jungle, je moet vechten om een parkeerplaats, en als je wegrijdt vragen ze om geld, de smeerlappen, alsof je zelf geld hebt om heroïne te kopen, of cultuur te subsidiëren met een onnavolgbare rap. “ het liedjesfestival zendt onaanvechtbare…

"We zouden helden kunnen zijn", zong David Bowie via de buitenlandse radiozender terwijl ondertussen diep in jouw binnenste de eerste homoseksuele gevoelens begonnen met ontluiken. De vergelijking met sneeuwklokjes vroeg in de voorjaarssneeuw, kwam in je op, het geluk was pril, je wist nog niet dat je op later leeftijd ambities als dichter zou krijgen…

Er klinkt een liedje van Neil Young op de radio. “Hart van goud”, ik heb het al dikwijls gehoord. Een traan rolt uit mijn oog. Waarom denk ik aan vroeger? Het muziekprogramma wordt onderbroken door het weerbericht: Regen! Waarom luister ik er naar? Ik ben iets uit mijn leven verloren geraakt. Wij, het gezin, woonden daar waar de lantaarnpalen geen…

Alfons hoorde het liedje vlak voordat de nieuwe eeuw begon: “ Nothing “ van Townes van Zandt, “niets” in het Nederlands. Het ontroerde hem diep van binnen, die desolate stem, de diepe heimwee die het in hem opriep door de introverte passage over de moeder. Alfons hoefde zelf ook niets meer: Geen erfenis, geen behaagzieke moeder, geen schizofrene vader…

Alfons was zeventien jaar oud, mager en in de war. In de wachtkamer bij de tandarts hoorde hij een liedje van de enkele jaren oudere Kate Bush, de man met het kind in zijn ogen. De tandarts kon geen gaatjes vinden, Alfons ging opgelucht naar huis, maar het liedje bleef in zijn hoofd zingen. Hij moest aan iemand denken toen hij het hoorde. De volgende…

Er is een liedje, het heet Old paint. Het is een liedje van Loudon Wainwright. Het gaat over iemand die zijn excuses aanbiedt aan een vrouw die hij heel aardig vindt. Alfons Antana heeft er een heel verhaal omheen verzonnen. Het gaat eigenlijk over zijn schoonmoeder, maar ook over zijn eigen moeder. Ze staat op het station waar de trein gaat…

Ik had een nare, onrustige droom. Het was voorjaar, een jaar of wat geleden, en het regende niet. Er was geen reden voor een regenjas in dit regenland. Maar wat deed ik daar? Wat moest ik in die supermarkt anders dan boodschappen doen, en waarom was ik naakt en liep ik naar de vruchtensapjes en het vlees? Waarom riep ik "Mevrouw U kunt dit goedkoper…

Naamloos, maar ik schilder je. Je bent ontstaan uit de zaadcel van een ongelukkige vader en de eicel van een behaagzieke moeder. Jouw geboorte verliep niet zonder moeite en riep pijnlijke herinneringen op aan de omgeving. Tijdens jouw jeugd kreeg je te maken met grote tegenslagen, je moeder raakte verslaafd en je vader ging er met een andere vrouw…

De vitale dertiger Jeroen Splinterman is droomdeskundige, in een oude, achtergestelde wijk te Amsterdam. Ondanks, of misschien juist dankzij zijn iets kleinere linkerbeen, zijn grotere rechteroor, en krommere linkerduim heeft hij heeft zich sedert jaren in dromen verdiept. Ondanks zijn traumatisch verlopen jeugd heeft hij zich gestort op de bestudering…

Dit is wat ik heb: Een zelfgeschreven gedichtenbundel, een twintigtal verhalen, een stuk of vijftig schilderwerken, een familie die mijn deugden niet inziet,een beperkte vriendenkring die mijn verhalen niet leest, een heleboel onbegrepen liefde, misgelopen genegenheid, en een allergie tegen onrecht. Dit is wat ik wil bereiken: Meer spiritualiteit…

Een socioloog scheef mij brieven voor het begin van de grondoorlog, toen ik nog niet wist dat ik voor verhuizing in aanmerking kwam, om eindelijk een einde aan deze ellende te maken. Het kraakpand waarin ik woonde werd bewoond door anarchisten, degene met de grootste mond had het voortdurend op mij gemunt. Ik voelde mij een buitenbeentje, net als mijn…

De twee goed verzorgde homoseksuele Hollanders, zitten in een hevig tegensputterend huurautootje, beklimmen met dit voertuig een Griekse berg, terwijl de magen knorren, het huurautootje zijn best doet, de hoogte te bereiken. Een half, nogal taai stokbrood, met kaas, met een rare smaak, een kop waterige koffie in de rommelende magen. Met het rode huurwagentje…

Een laatste licht viel over het sombere avondland. De zomer was voorbij, duisternis kwam spoedig aanzetten, met wind, regen en invallende koude. Thomas was eenzaam in de spokentuin, die hij had aangelegd met zijn herinneringen. Prachtige vlinderstruiken, bont gekleurde zomerbloemen, overal zag hij de kleuren van zijn herinneringen. Er stonden beelden…

De heren hebben in de vakantiefolder over het vakantie-eiland gelezen over de eeuwenoude boom. Een eeuwenoude, legendarische Griekse boom, halverwege op de berg naar de Lassithi hoogvlakte. Er is niets dat hen tegenhoudt om in het rode huurautootje te stappen. Gekleed in kleurrijke blouses, zonnebrillen op de neuzen, laten zij sigaren goed smaken…