Alle inzendingen over woonoord

De laatste uren, voordat jij er zou zijn, hadden hun magie verloren. Wat zo ver weg was geweest, was nu zo dichtbij, dat ik niet wist, hoe te relativeren. Van binnen brandde een verlangen naar jou, maar ergens was ik ook kwaad op je. Boos op de liefde, waar ik niet sterk genoeg voor blijk te staan. Boos op de pijn die het voelen me doet, als jij me…

Warm. Minstens 25 graden is het op deze plek. Met zicht over de twee straatjes die elkaar ontmoeten daar waar ons huis staat. Rechts aan het eind van het ene stroomt de Vliet. Klotsende golven als er een tsjoekend bootje doorheen vaart. Vanmorgen voeren ze van rechts naar links, nu, aan het eind van de middag naar rechts, het centrum weer in. De…

In de Tweede Kamer is commotie ontstaan rondom een motie van de heer Fritsma (PVV). Fritsma wilde voorkomen dat de beoogde staatssecretarissen Albayrak (PvdA) en Aboutaleb (PvdA) benoemd worden omdat hij vreesde dat zij door hun dubbele nationaliteit met loyaliteitsproblemen kunnen komen te kampen. De Hoeder van de Tweede Kamer Mevrouw Verbeet (PvdA…

Als kind al was ik dol op de velden en de wegeltjes achter het ouderlijke rijtjeshuis. We woonden vlak aan de rand van de stad, op een boogscheut van het bruisende stadsleven. Mijn ganse jeugd liep en fietste ik over de aangestampte aarden landwegen, de putten ontwijkend die jaarlijks werden gevuld met een samenraapsel van grind en steen. Ook onze…

Een vrouw. Ze woonde en werkte in Brussel en leefde in Parijs. Vlaanderen en Wallonië kende ze uit de boekskes. Ik nam haar een keer mee naar mijn geboortestreek. Ze dronk een koffie met mijn moeder. Ze was zeer beleefd. We zijn er nooit meer op teruggekomen. Ik zag het, Parijs lag haar beter. Daar woonde ze in een gigantisch gebouw. Zo’n huis waar…

Kom eens even hier? Pak mijn hand eens? Hou je stevig vast! Ik neem je ergens mee naar toe, naar een plek die ik je wil laten zien. Het is een plek, niet zo ver hier vandaan, en de reis duurt ook niet lang. Je moet je nu heel stevig vast houden aan mij, en zorgen dat je voeten stevig op de grond staan. Kijk nu naar mij, kijk naar mijn ogen…

Emigreren? Weet je zeker dat je dat wilt? Ik ben juist altijd jaloers op jou. Heerlijk in de stad, alles bij de hand, altijd wel wat leuks te doen. En dan praat je over emigreren? Naar ons dorp nog wel? Nou lieverd, ik vind het niet slim, maar wil je er best bij helpen. Het vereist wat aanpassingen hoor, dat kan ik je vast vertellen. De inburgeringswetten…

Vandaag was ik een heel flinke moeder. Gisteravond laat bedacht ik me dat ik wel eens naar mijn jongste zoon zou kunnen gaan. De koe bij de horens gepakt en ik ging dus vanmorgen. Eigenlijk had ik niet een speciaal doel, behalve de moeilijkheden bekijken, die er volgens mijn zoon waren. Moeilijkheden met het leggen van kliklaminaat. Laminaat heeft…

Door Nederland zwerft een aantal journalisten met €5 op zak, misschien wel met meer, maar ze mogen per dag niet meer besteden dan genoemd bedrag. Ze testen de gastvrijheid van de Nederlanders en schijnen van deze en gene boterhammen, drank, chocoladerepen en fruit te ontvangen en ritselen hier en daar een slaapplaats. Onder het artikel dat ze elke dag…

Vanmiddag was ik in een gebouw, waarvan ik nooit had kunnen dromen daar ooit op visite te gaan. Vorige week las ik een artikeltje in de krant over een verhalenvertelster, die een rondleiding gaf door het 200 jaar oude Bronbeek. Bronbeek is een tehuis voor ex-militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (de Knil-militairen), die in Indonesië…

Okee, ik zal het maar eerlijk opbiechten. Het viel allemaal niet mee, want we moesten er een half uur van tevoren zijn en er stond al een enorme rij te wachten. Het schoot ook allemaal niet op en bovendien was het koud en het begon te miezeren, daar werd ik dus niet vrolijk van. Ik had onmiddellijk spijt dat ik gekomen was, maar toen begon een aantal…

“Maar een man mag niet huilen, ook al heeft hij verdriet,” zong een Nederlandse smartlappenzanger in de jaren-70. Tot groot leedwezen van mijn buren breng ik dit fraaie lied zo nu en dan voor dag en dauw luidkeels ten gehore. Onder de douche. De hele straat wakker, en iedereen op tijd bij de baas. Mooi zo. Maar de Japanner heeft tegenwoordig een andere…

Zeg, vuile graftak, hoe haal je het in je botte hersens om te beweren dat bewoners van de drie grote steden minder vriendelijk zijn dan de rest van de Nederlanders? Zitten er geen hersens in die rotkop van je? Is het nou echt alleen maar gemalen kippenstront daarboven? Ik mag me dan als geboren en getogen Amsterdammer wellicht een beetje grof uitdrukken…

De Belg is een kalkoen die in de waan leeft pauw te zijn. Zo gebeurt het dat de Belg beproeft zijn staart tot het half-ronde siersel te maken dat hij bij de pauw heeft opgemerkt. Natuurlik gelukt dit de kalkoen niet: immers hij heeft geen pauwestaart. Alleen heeft dit voor gevolg dat de kalkoen zijn staart in de hoogte houdt, aldus zijn achterzijde…

Klein en zelfstandig waren ze, de wijk kende ze in grote verscheidenheid. Bakkers, slagers te kust en te keur, kruideniers in overvloed, maar vooral de boeren. Op elke straathoek of in groepjes op pleintjes. Melkboer, sigarenboer, groenteboer, kolenboer, patatboer, puntzak (klein) 15 cent en vierkante zak (groot) 25 cent, mayo 5 cent extra. Als…

Vriendin Merel heeft haar cursus handleesknudde achter de rug en is nu naar een lezing Chakraspoelen. Ze belde net dat ze aansluitend heeft ingeschreven voor de cursus “kundalini-opwekking door het dynamisch activeren van opwaartse energie”. Ik vroeg haar of ze daar batterijen bij nodig had. Duracell is een goed merk. Als je die gebruikt kan je de…

< NB: Alle gebeurtenissen, namen en dergelijke zijn © Mij > < Het verhaal is nog niet helemaal af > 'Nilthri..' als een zacht briesje, een fluistering van de wind, kwam deze naam over de bloedrode lippen van het afgepeigerde magische schepsel. Aan de rand van Li Oyris lag ze in foetushouding met haar gezicht naar het meer, als betoverd door het…

Voor wereldse begrippen klein als uniek evenement spreekt de omroeper luid tot toegestroomd publiek in aanloop drieduizend lopers naar start want groot is een dorp met “de tachtig van de Langstraat” Inzoomende camera’s, geflits en veel gedonder terrassen vol spekkopers en muziekkapel kletsnat filmt plaatselijke omroep vrolijke mensen onder…

Uit de serie: avonturen in nieuwbouwwijk De Hunze Mijn benen zijn stijf vanavond. Ik puf wat uit bij de avondzon in de Kromhoutstraat . Mijn handen rusten op de knieen. Een kat schaart zich bijna onmiddellijk aan mijn zij. Ik aanschouw de steigers om één van de groengerande witte bouwwerken. Een evenzogroenbelaarsde vrouw spuit met een hogedrukreiniger…

De fietsbanden knarsten in het verse split. De teer dampte in de hete julizon. De vermoeide mannen duwden nog een keer de benen laag op weg naar Stad, op weg naar huis. “Daar de vijf pijpen! Nu is het niet ver meer”, riep de geleerde Arminius triomfantelijk. “Laten we even stoppen bij dit moment, mijn Pancratius. De briesende rossen werden snerpend…

Nationale sport nummer één, is in ons Belgen land nog steeds het ontduiken van belastingen. Onder welke vorm dan ook. Wat wij ook maar kunnen inbrengen als aftrekpost zullen wij niet laten. Lukt het niet, dan is het goed geprobeerd. Slaagt het wel, zoveel te beter. Op plaats twee komt zeker en vast ’het zwartwerk’. De drukste werkdagen in ons land…

Ze werd wakker van het vrolijke gekwetter van haar klokradio. 10 na zes. De soesknop deed zijn dienst. Bij iedere daarop volgende tien minuten vond haar vinger moeiteloos de lange balk die zorgde dat het geluid, dat duidelijk de dag aankondigde, terug verstomde. Voor een volgende tien minuten. Tot de knalrode cijfers van de wekker haar toeriepen…

In 1963 kreeg mijn vader een ingeving, die mijn hele leven zou overhoop gooien...Terwijl ik, gelegen in een wieg, nog niet eens de rampzalige gevolgen kon inzien van deze dwaze beslissing. Laat staan dat ik mijn mening luidkeels kon verwoorden, er kwam toen alleen iets onverstaanbaars uit, maar hard zal het wel geweest zijn. Mijn vader wou naar BELGIË…