Alle inzendingen over spijt

Zolang als Zamu zich kon herinneren, had hij het gevoel dat hij iets vergeten was. Iets belangrijks, waar hij maar niet de vinger op kon leggen. Als hij uitging met vrienden vroeg hij of hij niets vergeten was. Op doopfeesten en begrafenissen vroeg hij wat hij toch vergeten kon zijn en op zijn werk ...

Slungelig, zo herinner ik haar mij, maar dansend in discotheek 'Hans en Grietje' in Scheveningen kwam ik rondingen tegen die ik daarvoor niet kende. Benen tot in de hemel, tongzoenen zo zoet als suiker, een knipoog van de platendraaier. Ik had haar moeten nemen zoals ze mij wilde nemen. De muzi...

Als 'side-kick' geniet Jan Mulder zelf heel veel meer van zijn optreden dan de kijkers van tv-shows waarin hij optreedt.

Hier sta ik dan. Ademloos met te veel lucht. Zelfs het zuchten doet nog pijn. Tranen zijn er allang niet meer. Gemiste kansen doen dat, weet je. Gemiste kansen laten zelfs de meest machoman huilen. Mag dat niet? Een huilende man? Jammer dan. Ooit was jij er. Jij. Met een hoofdletter. Jij die al m...

Ik kom terug van een weekje vakantie en start vol goede moed mijn computer op. Niets. Nou ja, niets, hij begint aan de opstartprocedure en ergens halverwege stopt het. En begint hij weer opnieuw en opnieuw en opnieuw. Wat nu? Uit en aan zetten, stroom er af. Het helpt allemaal niets. Dan maar op...

Nieuwe schoenen gekocht. Ik had van te voren bedacht dat ik korte laarsjes / hoge schoenen wilde, in het bruin en met een niet te hoge hak. Dit was één van die zeldzame dagen dat ik in de eerste winkel precies vond wat ik zocht. En ze zitten ook nog lekker. Dan kun je natuurlijk doorgaan met z...

Ik zie de lege spreuken op de volle blaadjes van mijn kalender. Spreuken in de stijl van dat ik de wereld wel kan verbeteren en zo, maar toch vooral maar bij mezelf moet beginnen. En de rest van de ruimte hebben we zelf volgeschreven, wanneer ik naar de dokter ben geweest en zo. Voor wat zou dat da...

ik schrijf dit alles zonder kapitalen, ondergeschikt laat ik u soms weten wat ik van u vind, zonder mededogen, soms met een knipoog, maar altijd wel met het hart op de plek waar men dat mag verwachten, een sneer of een aai over de bol dan wel de rechtse directe, en nu moet ik u laten weten dat mijn ...

Destijds was ik in Canada op familiebezoek. Op een middag zou er een 'house sale' zijn. Zo heette dat, als ik me goed herinner. Wat is een house sale? Dan stelt een dame haar huis beschikbaar voor een twintigtal vriendinnen, buren en kennissen en zo. Het hele clubje verwacht op een namiddag een...

Ik loop mijn dagelijkse tuinrondje tot aan het eind van het tuinpad. Een zilvergrijze vierwieldrive nadert en stopt vlak voor mij. Een tengere, kleine vrouw springt uit de auto. "Ik heb een vogel overreden", zegt ze met kinderlijk trillende stem. "Ik bracht mijn tante naar de bushalte en toen vlo...

Onze samenleving wordt er niet gezelliger op! Circussen moeten het van mensen, die het met bepaalde dieren hoog op hebben, voortaan zonder wilde dieren doen die het circus ook voor kinderen zo aantrekkelijk maken. Wat heb ik als jongetje sidderend genoten van de dompteur die zijn hoofd in de bek h...

Herkent U dat? Het gevoel dat je zo af en toe kan bekruipen, dat je nog iets met iemand hebt goed te maken, dat je zaken achteraf wilt kunnen rechtzetten? Niet dat zoiets aan je vreet of dat het je voortdurend bezighoudt; je hebt er zeker geen slapeloze nachten van. Strikt genomen is het niet eens g...

Je zult je toch maar gaan ergeren, aan alles wat ik doe, want op den duur slaan irritaties toe. Heus, zo gaat het namelijk altijd. Altijd komen al die kleine dingen samen, en vormen ze samen een complot. Je zult je gaan ergeren aan mijn sokken naast de mand, en aan de tube zonder dop. Aan mijn verke...

Het was een gezellige afscheidsreceptie. Iedereen die ik graag wilde spreken was aanwezig. Maar opeens viel mijn blik op jou. Ik had je lang niet gezien, en niets van je gehoord. Daar stond je, stilletjes in de luwte. Bijna onherkenbaar. Erg mager voor jouw doen, en met een kleurige hoofddoek om je ...

De hitte van de dag bleef onder een deken van wolken hangen. Zelfs de krekels zwegen. De oude waarzegster Christina kon de slaap niet vatten en liep naar beneden voor een slok water. ‘Waag het niet om te gillen!’, siste plotseling een stem in haar oor. Een hand greep ruw naar haar keel. Het bli...

Als ik op een avond als deze, vol alcohol en sigaretten, om me heen kijk, weet ik dat alles zou geven om jou te zijn. Iedereen ziet jou zoals ik graag zou willen dat ze mij zagen. Niet omdat jij er meer voor gedaan hebt, maar omdat je krullen zo'n indruk maken. Ik wil je leven. Ik wil je vriendin. ...

Mijn beste vriendin Carry was enig kind, had een oom en tante in Amerika en kreeg als eerste een echte Barbiepop. Zo één met een metalen standaard waar de pop elegant in kon hangen en zelfstandig kon staan. De Barbiepop had een groene baljurk aan met een satijnen lijfje en de rok was overtrokken ...

Vorig jaar zag ik hem voor het eerst, dit nectarzuigende insect, helicopterend rond de Rode Spoorbloem. D.w.z., een electrisch voortbewogen medemens, met wie ik min of meer bevriend was geraakt, had hem (of haar) messcherp gevangen in digitale megapixels. Terwijl ik vol ongeloof, een processierups i...

Wij, dat wil zeggen Ger met mij en Anne met Peter op stap. Niks bijzonders aan, doen we gewoonlijk op vrijdagavond, we zijn een hecht clubje. Ger en ik horen bij elkaar, net zoals Anne en Peter. Niks mis mee, dat voelt vertrouwd. Net zo vertrouwd als onze tent, tent “Morgenster”. Ger en ik d...

Het is zo een van die lusteloze zondagen. U kent ze wel: heel langzaam wordt de straat wakker, uiterlijk is alles rustig, pastoraal zelfs. Maar vanbinnen woekert de onrust. Het is een van die dagen die onvermijdelijk tot een ontevreden einde loopt. Waarin een mens met het gevoel zit dat hij die d...

Het gebouw waarin wij gedoemd zijn aan onze ontwikkeling te werken, staat aan de rand van ons stadje. Ik schrijf over “ons” stadje omdat wij allen hier geboren zijn, we kennen elkaar dan ook door en door. Of… is dat wel zo? Arnold, Lydia en ik zitten, op ’t moment dat ik deze regels aan m...

Ik heb geen zin meer in het spelletje dat hier gespeeld wordt, ik zit ook niet dicht genoeg op het vuur, men reageert zo vaak zo zuur. Ik kan alleen maar verwijzen naar "Grafdicht", zegt alles over hoe ik deze site de laatste maand beleef. Ik stap een wijle terzijde, spijtig betuig ik mijn afwezig...

Dat de heer Bartels een mooie man was, kon bepaald niet beweerd worden. Erger was, dat niemand dit beter wist dan hij; wat baat mij mijn riante kantoorflat als ik teveel jaren en te weinig haren heb, dacht hij moedeloos. ’t Was lunchtijd inmiddels. De heer Bartels duwde zich van de hinderlijk t...

Ok, misschien heb ik een fout gemaakt. Er zijn zoveel kleine redenen om gewoon te doen wat je moet doen, en er is niet een echt goede reden om je mond te houden. Ergens neem ik mezelf dit kwalijk, dat ik niets zei. En het vreet me dus nu op. Ik baal. En nog steeds twijfel ik er over of ik het de ...

Mijn vinger nadert langzaam de gietmetalen deurbel aan de zijkant van de poort. Is dit wel de goede beslissing geweest? Had het ook anders gekund? Geluidloos is mijn komst ergens verweg blijkbaar te kennen gegeven want na enkele minuten van een eeuwigheid te hebben gewacht hoor ik hoe eenvoudige sch...