Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

vogeldood

Ik loop mijn dagelijkse tuinrondje tot aan het eind van het tuinpad. Een zilvergrijze vierwieldrive nadert en stopt vlak voor mij. Een tengere, kleine vrouw springt uit de auto. "Ik heb een vogel overreden", zegt ze met kinderlijk trillende stem. "Ik bracht mijn tante naar de bushalte en toen vloog hij zomaar onder mijn auto. Het leek wel of hij het expres deed. En toen ik terugkwam, bewoog hij nog een beetje en toen ben ik er weer overheen gereden."

'Dan is hij nu echt dood", stel ik nuchter vast en sla mijn arm om de jonge vrouw die zo overstuur is. "Het is goed dat je het gedaan hebt, zo hoeft hij niet te lijden."
"Zo stom", snikt ze. "Ik ben zo begaan met dieren. Maar het was vreselijk, echt vreselijk. Ik voel me zo slecht." Haar dunne, sproetige vingers vegen zenuwachtig over haar gezichtje. Klontjes mascara plakken op haar schrikwitte wangen.

Ik probeer haar wat op te monteren en af te leiden. We praten over van alles en nog wat. Ze wordt wat rustiger. "Stom hè?", zegt ze nog een keer. "Ik kon er niets aan doen, echt niet, geloof je me?" Ik knik, "Tuurlijk."

"Weet je", zeg ik plotseling, "Misschien was dit een stokoude vogel. Was het zijn tijd en was dit een zelfgekozen dood. Dacht die vogel, als ik dan toch dood moet dan maar door zo'n mooie zilvergrijze Landrover!"
We lachen. "Toch nog een positieve gedachte", zegt ze opgelucht, "Dankjewel."

Ik heb de resten van de fladderaar netjes begraven in onze tuin.

Schrijver: dieneke smink, 23 maart 2007


Geplaatst in de categorie: spijt

1.5 met 6 stemmen 1.132



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)