Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

beroerd...2

M'n hart klopt in m'n keel...ik hoor sirenes dichterbij komen, politie, ambulance en ik...ik durf niet meer naar binnen.

Wat is er gebeurd? wordt mij gevraagd, ik stamel 'hij viel zomaar van de trap, hij is misschien wel dood!'
Aan de grond genageld laat ik de hulpverleners hun werk doen, en 'en?' probeer ik voorzichtig!
Ik vrees dat hij zijn nek gebroken heeft mevrouw. 'Dat bedoel ik niet...leeft hij nog?'

Die vraag wordt niet beantwoord, er moet een arts bijkomen, dan is hij dus dood, stel ik zelf vast!
Ineens veranderde mijn huis in een crimescene en ik in een potentiële moordenares!
Ik realiseer mij dat wat ik wenste, realiteit is geworden en dat ik vooral op moet letten met wat ik vertel.
Niks om voor te vrezen, maar ja een oordeel is zo geveld!
Gek genoeg heb ik nog geen traan gelaten, maar ik voel me nog steeds zo beroerd als een hond!
Alleen, ik ben alleen, weduwe, manloos, langzaam valt het kwartje...
Alles gaat als een slechte film aan me voorbij, onderzoeken, vragen, véél vragen, mijn man gaat voor verder onderzoek mee in de ambulance en tot op heden wordt er niet getwijfeld aan mijn verhaal!

'n Agent zegt vriendelijk: "kan ik u ergens mee helpen, wilt u een kopje thee"? , dat wil ik wel ja en als de rust is weergekeerd probeer ik te slapen.
Maar hoe nu verder...?

Schrijver: Thea Kuperus-Hulsbus, 22 maart 2010


Geplaatst in de categorie: spijt

4.0 met 4 stemmen 383



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)