Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Spijt

Ok, misschien heb ik een fout gemaakt. Er zijn zoveel kleine redenen om gewoon te doen wat je moet doen, en er is niet een echt goede reden om je mond te houden. Ergens neem ik mezelf dit kwalijk, dat ik niets zei. En het vreet me dus nu op. Ik baal.

En nog steeds twijfel ik er over of ik het de volgende keer wel goed zal aanpakken, als er al een volgende keer komt. Ik moet leren beter te reageren op de signalen die de liefde van de wereld me stuurt. (Ik wil het niet God noemen die het begin van mijn elke droom steeds realiteit maakt.) Ik sta dan steeds perplex, en vergeet te reageren zoals ik in mijn dromen doe.

Nou is ze ook niet bepaald uitnodigend, maar het is onzin om haar de schuld te geven van mijn zwakte. Zucht. Ze is mooi dat is zeker, komt ook zelfverzekerd over. Ik wil zo graag horen of er ook nog een intelligent woord uit komt.
Ik bedoel, ook al wil je weg gaan, je kan toch nog steeds met een meisje uitgaan? Wat heb je te verliezen. Het is echt tijd dat je opleeft aan waar je in gelooft. In dat kansen geen kansen zijn tenzij ze worden genomen en dat hoop hopeloos is als je er niets aan doet. Als je werkelijk zo intelligent bent moet je dat maar eens laten blijken door te doen wat je moet doen, door je hart te volgen in zijn passies.

Mijn hart roert zich vanwege een mooie meid, en dan spoort mijn hart mijn gedachte aan om mijn doen aan te zetten tot iets. Gewoon iets verdomme... zeg wat!, maar doe niet niets. Als een lafaard.

Montaigne schrijft dat het verschil tussen deugdzaam en goed zijn is dat goede mensen eigenlijk niets slechts doen, en deugdzame mensen het goede doen. Momenteel ben je alleen maar goed voor jezelf, maar doe je niets goeds. En dat is tegen alles waar je voor wil staan. Je wil groter zijn dat dit makke lam, dan zo'n conformistische stereotype lul die we eigenlijk allemaal zijn. Als ik al iets doe dat de rest doet dan wil ik dat doen omdat ik vind dat ik het moet doen, niet omdat de rest het ook doet, en ik er niet echt bij nadacht toen ik er aan begon.

Dus... de volgende keer dat je haar ziet, en je een kans hebt, spreek je haar dan aan? Ja.

Ik laat mezelf geen keuze, omdat ik gekozen heb te leven, in plaats van geleefd te worden.

Schrijver: Carl, 17 september 2004


Geplaatst in de categorie: spijt

2.8 met 18 stemmen 2.544



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Carl
Datum:
17 september 2004
Email:
carl401hotmail.com
Ze zei ja...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)