Alle inzendingen over vriendschap

De vele wolken die over het land bewogen hadden de zomer een weemoedig karakter gegeven. De jeugdige Bjarne hield zichzelf in zijn fantasiewereld een nieuwe droom voor. Hij mocht alles aanraken wat hij lief vond. Frits de zwarte kater was helaas de enige die dat begreep. Emma kwam chagrijnig terug van de bloemenmarkt. De paarse gladiolen waren uitverkocht…

Op school had de tuinderszoon Arthur de aardrijkskundeles verstoord. Maar hij was zelfs populair bij de leraren, dus hij kwam er mee weg. Wat Bjarne irriteerde was dat hij steeds Trudy probeerde te versieren, terwijl iedereen wist dat Trudy met Willem ging. Met bewondering zag Bjarne het allemaal aan hoe Arthur met zijn charmante sociale vaardigheden…

Na al maanden aangehoord te hebben: oh ik heb zo’n last van m’n rug toch maar de trip gemaakt naar de matrassen winkel, die ene die beter in bed is dus....we kopen daar in feite altijd onze spullen voor de slaapkamer en dus is de winkel bekend terrein als het ware. Het weer werkte ook prima mee en zo togen meneer T en mijn persoontje in het goddelijke…

De bouw van de nieuwe flats aan de Lage Witsiebaan nadert zijn voltooiing, en zo zal mijn eveneens nieuw-verworven vriend mijn buurman worden. In de verte, vanuit mijn raam goed zichtbaar, rijzen de aaneengeschakelde woningen op, als bunkers, nog kaal en leeg en vele technische en dienstverlenende bedrijven hebben inmiddels hun opwachting gemaakt aan…

Een week later was het zover. De lerares Engels van de Middelbare Tuinbouwschool had haar gettoblaster op haar bureau gezet en het lied van Madness klonk door de klas. De jeugdige Bjarne bemerkte dat hij prille gevoelens voor zijn lerares Engels begon te krijgen. Bjarne schaamde zich omdat hij ook gevoelens voor zijn hospita had. Geen gewone gevoelens…

Er waren: Wilfried, Paul, Ludo, Emil, Martien; er waren Louise en Mariet. Hoewel studenten aan onze universiteit waren we in die tijd nog kinderen, nauwelijks ontsnapt aan onze turbulente puberteit; nog maar net aangetreden in de collegebanken. Onder het lamplicht kwamen we bijeen in de studentenparochie waar de pastor met het zilverwitte haar de…

“Heb ik eigenlijk wel echte vrienden?” Die vraag spookte door het jeugdige brein van Bjarne, die schaars gekleed in bed lag. De taal van de zomer sprak middels een wrede glimlach die nergens vandaan leek te komen. Liefde zweeg in alle talen. De weg naar de toekomst had vele zijwegen. De jeugdige Bjarne lag in toestand van verwarring te woelen in zijn…

Aan mijn raam bungelt nog altijd het gazen hartje dat danst in de warme lucht die opstijgt vanaf de centrale verwarming. Eens schonk je het mij; uit hartverbondenheid, uit zielsverwantschap? Ver ben je; verder dan ver; de dood heerst in mijn hart. Mijn beige gordijnen zijn eveneens het geschenk van een deserteur; de trouweloze "vriendin" die me…

In de schaduw van de berk zat de jeugdige Bjarne te studeren. Als hij niet voor zijn diploma zou slagen kon hij een vervolgopleiding vergeten. Hij had zich te veel af laten leiden door de verleidingen van de zomer. Gerard Vroeg belde hem iedere ochtend om te vragen of hij op een terrasje wilde gaan zitten met hem. Hij had het na die ene keer wel gezien…

De zon deed af en toe een dutje achter wolken, maar met temperaturen van rond de twintig graden bleef het een beetje zomer. “Bjarne zet jij de vuilniszak even buiten. Het is maandagavond!” Het was geen vraag. Het was een bevel. Trots sjouwde Bjarne de overvolle vuilniszak naar de straat. “Ik ga zo even weg Emma. De cassettetape van de Beatles terug…

“Ja Berend, ik heb die cassettetape van de Beatles boven in mijn kamer liggen. Ik heb er vaak naar geluisterd. Ik zal het je binnenkort terugkomen brengen!” Bjarne voelde zich een beetje schuldig omdat Berend hem door de telefoon had verteld dat hij die cassettetape miste in zijn bescheiden muziekverzameling. Ze spraken elkaar nog regelmatig door de…

De warmende zon liet de feestvierende zomer niet in de steek in de studentenstad Utrecht. Het leven liet een glimlach zien aan Bjarne, die dikwijls zomerse kleren droeg en genoot van zijn vrijheid als gangmaker op feesten. Er werd getoeterd in de nette straat waar het herenhuis van Emma Petronella zich bevond. Een oude bekende kwam het geliefde nachtkastje…

Mijn valse, onechte vriend! Jouw stralende glimlach op de foto die ik altijd nog bewaard heb,en die ik eens zo vereerde, is mij verworden tot een valse, gemene grijns nu ik mij als een slang kronkel om aan jouw vuile machinaties en leugens te ontsnappen. De bitterheid regeert mijn hart waarin het hoogheilige gebod van de trouw eens hoogtij vierde..…

Ze draagt haar grijze, dunne haar achterovergekamd als een helm en haar gezicht is doorgroefd met diepe lijnen. Haar uiterlijke onvolkomenheden symboliseren haar wijsheid, ontwikkeling, overwicht en levenservaring. Ze is zes jaar ouder dan ik en is geboren in het jaar 1947, kort na de grote wereldbrand. Ze staat aan mijn zijde en loopt met mij de…

Nu de wind de bomen aan mijn venster in beweging zet en de blaadjes weer vallen, heb ik eindelijk het kaartje verstuurd waarop ik al zo lang geleden je Afrikaanse adres had genoteerd. Het kaartje toont een welige weide met tevreden koeien uit je vaderland en mijn woorden: "in verbondenheid". Zo is ons afscheid gekomen dat geen afscheid is omdat…

Ze zond me de kleurige ansichtkaarten uit haar zo dierbare Engeland waarop de oude huizen, als uit een voorgaande eeuw, staan afgebeeld en het uurwerk met de Romeinse cijfers waarvan de wijzers voorgoed tot stilstand zijn gekomen. Nooit meer zal ik Broadway in Worcestershire bezoeken, maar haar brieven bereiken mij al dertig jaar en ze getuigen nog…

Men kan bezwaarlijk beweren dat de Kadoshop van het Nederlands Textielmuseum niet de moeite waard is. En dus bezocht ik het oude monumentale pand aan de Goirkestraat nog eens. Op lange tafels vindt men daar de meest merkwaardige en exclusieve artikelen, deels produkten van de textielnijverheid waaraan ook vaak de tentoonstellingen in ons museum gewijd…

Na de Completen in de Abdij Sint-Benedictusberg is broeder Winandus Treurniet er vandoor gegaan. Het is zo'n tien jaar geleden, dat hij op de poort van deze benedictijnse kloostergemeenschap in Mamelis heeft aangeklopt. Aan de moderne, vierkanten architectuur van de kerk en bijgebouwen heeft hij nooit kunnen wennen. De stijfheid en de soberheid ervan…

In de woning die in Engelse sfeer is ingericht, waarin zij mij nooit eerder uitnodigde, ontving zij mij nu. Ze was in de steek gelaten door anderen, die haar valse beloften hadden gedaan en vroeg mij nu samen boodschappen te gaan doen. Ook de leden van haar "Christelijke" kerk hadden het blijkbaar af laten weten. Haar lange, grijze haar dat mogelijk…

....en zo herinner ik me nog goed hoe in die jaren (de zestiger jaren) vaders vriend van kantoor, genaamd Wim, bij ons aan huis kwam en Shakespeare voor hem reciteerde ("To be or not to be") om vader te troosten met zijn ongelukkige zoon; mijn broer Matthias.... Wim, of "meneer Lem" zoals we hem noemden zou mij tevens bijles algebra geven, maar…

In mijn versleten adressenboekje had ik hun namen en telefoonnummer al jaren geleden neergekrabbeld naast de namen van de trouwelozen die ik door heb moeten strepen en na al die lange jaren waren ze naar me toe gekomen alsof het leven mij hen moest schenken; zij die zich bleken te ontpoppen als mijn nieuwe vrienden. (In de kweekvijver of aan de roulettetafel…

Vlakbij de sportvelden waar ik eens de softbalhandschoen hanteerde en mijn benen over de horden wierp, bevindt zich sinds lange jaren Café "Zomerlust", met een gezellig terras en van binnen ingericht in Jugendstil-stijl. Vanaf dit terras heeft men het uitzicht op grasgroene weiden waar elegante paarden zich kennelijk amuseren. Dichtbij is ook…

Soms zijn afspraken van welke aard ook, niet leuk, fijn of aangenaam maar ik heb er een oplossing voor gevonden, zeer zeker voor juist die afspraken waar ik best een klein beetje tegenop zie. Een afspraak in het ziekenhuis, trouwens nu al helemaal want tjonge jonge wat een gedoe om er sowieso binnen te komen, niet alleen is er een deur geblokkeerd,…

De ongeving van de Zernikestraat biedt ongetwijfeld huisvesting aan zeer ijverige, liefdevolle en kordate Tilburgers maar de balkons van de woningen zijn rommelig ingericht met vooroorlogs aandoende tuinmeubelen en onduidelijke siervoorwerpen. Mijn vrienden wachtten al langer op mijn bezoek. Het uitzicht uit hun appartement biedt een binnenstads…

"Wanneer men niets te geven heeft, voelt men zich onwaardig", las ik eens in een cursus Engels en zo schonk ik het boek met de mooie zwart-wit-foto's van beeldhouwwerken uit de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw, geërfd van een vriend, aan de vriendin van lange jaren die mij mede door haar veelzijdigheid in alles heeft bijgestaan.…

Je had me de hand gereikt tijdens de cursus literatuur en verklaard dat je wel iets in me zag en kennis wilde maken en zo zou ik huisvriendin worden in de riante villa in Hilvarenbeek waar je boekenbezit tegen de wand prijkte en de kunstzinnig verantwoorde herinneringen aan je verre reizen, naast de elegante, sierlijke cognacfles. Je had een grote…

Ze zijn me een klein plantje komen brengen. Een slanke, nog jonge mevrouw stond voor de deur en schonk het mij. Het draagt leerachtige, donkergroene bladeren, kleine, gele knopjes die een belofte voor de toekomst schijnen in te houden en bovenop een minuscuul, lieflijk roosje. Zal ik mijn kameraden, vrienden en lotgenoten van de "Opstapbus" weerzien…

In die tijd posteerden de vrienden zich vaak bij het raam, in hun groene fauteuils, om hun discussie aan te wakkeren en de problemen van mens, wereld en werkelijkheid te bespreken, zoals vrienden doen.... Het was alsof hen een licht gezonden werd; uit majestueuze wolkenpartijen in de verte vielen bundels van zomerlicht. De kamer was "tropisch"…

In jouw dorpje, Loon op Zand, ging ik mijn ondoorgrondelijke sluipwegen, eens, lange tijd geleden en hield ik vaak halt bij die cafetaria. Hoe graag zou ik je nog eens ontmoeten en met jou de taal van de "dichters en denkers", de edele taal die je vloeiend sprak, maar die zo misbruikt is voor brute, Nazistische commando's, bestuderen! Je devies: "Wees…

In het café zat ze tegenover me: kaarsrecht en gekleed in een elegante trui en samen dronken we onze koffie. Op onnaspeurlijke wijze had een ziekte haar botten aangetast en haar lichaam doordrongen maar ze bedankte me voor mijn troost en medeleven. Eens, in lang-vervlogen dagen was ik de typiste geweest naast haar, de secretaresse en had ik dag…