Alle inzendingen over literatuur

In 2010 verscheen de biografie 'Het spoor terug' van Kees Schuyt. Het gaat over het leven van Willem Nagel, die als literator schreef onder het pseudoniem J.B. Charles. De titel is ontleend aan het boek van Charles 'Volg het spoor terug', waarin hij terugkeek op zijn verzetsverleden. Aan 'Volg het spoor terug' heb ik een beschouwing gewijd…

De lengte van een sterfbed is omgekeerd evenredig met de breedte van het leven.…

Wie in een rolstoel zit, trooste zich met het feit dat in de menselijke geest alles mogelijk is.…

(voor Carry van Bruggen (1881 - 1932)) Je was de oudere zus van Jacob Israël de Haan, die zijn baan bij Het Volk verloor vanwege zijn homo-erotische roman 'Pijpelijntjes'. Hij werd in 1924 te Jeruzalem vermoord. Op dezelfde leeftijd als Christus Jezus, die daar hetzelfde lot onderging. Het bericht versomberde je depressieve gepieker nog meer, ook…

(voor Attila József (1905 - 1937)) Geboren in het majesteitelijke Boedapest, in de Grieks-orthodoxe sferen van je ouders, moest je als drie-jarige je vader al missen, die brutaal het gezin vergoed verliet. Tot je zevende leefde je bij pleegouders in Öcsöd, waar je varkenshoeder was. Daarna was je weer bij je moeder en zussen in Boedapest en kon…

Er is geen verschil tussen een literaire griezel en een religieuze. Beiden hebben iets gelezen dat nergens staat geschreven.…

Dendermonde 63 Voor een Vlaams cultureel café, waar ik een expositie zal openen, wordt ons Volkswagenbusje met minstens 25 inzittenden door de plaatselijke Wouten tot staan gebracht & in de tussentijd dat er rechtsomkeert naar het bureau wordt gereden, wordt de nu al gevaarlijke Pot door alle aanwezigen snel verorberd of in de bilspleet gestopt.…

Haat Is de haat vergeten? Als sneeuw voor de hevige regen? Vraag de haat wanneer hij kwam, hoe de haat ontstaan is, aan welke grens de haat geduldig wachtte om ongestoord naar binnen te komen. Vraag de haat hoe lang hij duurt, hoe breedsprakig hij wil zijn, op welke hoogte haatgevoelens kunnen leven. O haat, doornige haat! Herman…

(voor Endre Ady (1877 - 1919)) Je geboortehuis was een schamele boerderij op het Hongaarse platteland, waar het rook naar hooi, mest en aardappelen. Van madeliefjes reeg je kettingen en de zaden van uitgedroogde paardenbloemen blies je vrolijk in het gezicht van je vrienden en vriendinnen. Je calvinistische ouders zorgden ervoor dat je in het begin…

(voor Donatien Alphonse François Sade (1740 - 1814)) Terwijl hij zijn onschuldige jongedames onder in zijn kasteelkerkers in de roestige boeien gevangen hield, speelde hij op de begaande grond de gevierde artiest met loepzuivere, goede manieren en een subtiel geweten. Overdag wandelde hij in vol ornaat verwijfd en opgetut naar het dorp voor lekkernijen…

Toen ik nog leefde... Toen ik nog leefde in het heelal van je armen en ademde door je huid, stond het geheimschrift van de sterren in je ogen geopenbaard. De witgouden bal van de zon rolde de hemel rond en de maan was een abrikoos in de schaal van de nacht. Maar nu drijven sponzige wolken over de stad. Huizen onwankelbaar belemmeren…

(voor José de Espronceda y Delgado (1808 - 1842)) Jouw vervolgers wisten niet wat zij jou onwetend hebben verboden. Verstopt in de Spaanse bergen, door de zon dwarrelende contouren als extra camouflage, was je een ingewijde van een occult gezelschap, een Spaanse literator vertelde mij dat het Tempeliers waren, die sterk vervolgd werden door de roomse…

Oh kut Oh kut, oh snee, oh pruim, oh spleet, oh gleuf, oh naad, oh kier, oh reet, oh gat, oh dot, oh doos, oh meuk, oh muts, oh klier, oh bef, oh prut, oh peer, oh vijg, oh dop, oh deur, oh lek, oh put, oh kloof, oh scheur, oh rits, oh snits, oh lik, oh stuk, oh pot, oh punt, oh kruis, oh munt, oh poort, oh zucht, oh tuin, oh lust, oh moes, oh vlaai…

(voor George Gordon Byron (1788 - 1824)) Zijn vader was een losgeslagen kapitein, die meer in de havenkroegen zat, dan dat hij over de zeeën voer en wanneer hij dat toch deed, dan stond hij meestal dronken aan het stuur en belandde hij in andere landen dan gepland. Als rokkenjager is hij onder menige rok gedoken, maar hij maakte het niet zo bont…

Verlos ons van het hoge Verlos ons van het hoge O Heer, verlos ons van zijn toorn, die egocentische pik van Uw rechterhand. Utrecht, sloop die stomme paal! Deze toren zonder kloten, deze voodoo van een jaloerse monnik heeft je als plek gefixeerd, vastgepind en voor eeuwen klein gehouden. De spits scoort niet uit zijn zicht, de architect…

'Toen ik klein was en onder de tafel woonde' Toen ik klein was en onder de tafel woonde kende ik de enkels van de grote mensen nu ken ik enkel de grote mensen en dat is niet de bron van mijn vreugde laten we ons voortaan alleen nog vergissen en lachen met de spijkers van het geduld we zullen hout geven aan de bossen en goud aan de bankiers…

Trekpop in Vogue alsof die arm mij niet toebehoorde de hand op je schouder legde buiten mijn wil omdat ik niet wist dat ik niets anders wilde dan dit het duurde maar even ik voelde door de zwarte stof je schouderbandje kan mezelf niet vergeven dat ik niet weet hoe je keek toen niet eens een volle hand amper enkele vingerkootjes ons als…

Alle wit doelwit En het is alsof iets overwaait uit een andere dimensie In je. iets flikkert. Beeldvlinders. Kleuren als gemoedstoestanden Duizend kleine wervelwinden beroeren je Je bent omringd door myriaden microscopisch kleine spiegels van microscopisch kleine goden: tezamen weerkaatsen ze je, mini-eonen lang. Je weerbeeld een beweeglijk…

(voor Elizabeth Browning (1806 - 1861)) Je ploeterde maar voort, ondanks je slechte gezondheid, de poëzie was je kleurrijke redding in een sinistere woning, waar je bullebakvader de dienst uitmaakte. Hij had je in de wraakzuchtige tang, hij bezeerde jou met zijn onverwerkte trauma's. Terwijl je in de achtertuin naar de vogels keek en luisterde,…

(voor Eugène Emile Paul Grindel (1895 1952)) Op je zestiende ging je vanwege je astma naar Davos en je wandelde op de Zwitserse bergen, waar de geur van bloemen en kruiden je longen vulden. Kaas, melk en chocolade vulden je hongerige maag. Drie jaar lang zat je op die bergtoppen te gluren naar jongedames met dezelfde kwalen, als jonge dichter vond…

De scheiding Ik ga de dieren in de Zoo vertellen dat H. na dertig jaar is weggegaan. De neushoorn kijkt me medelijdend aan, de dwergnijlpaarden blazen troostend bellen - verbeeld ik me. Ook dieren vormen stellen, gearrangeerd door baas voor onderdaan. Zou tweemaal levenslang hier beter gaan? Ik vraag het aan de panters en gazellen. De…

Nachtegalen in verkoolde bossen op de vlucht. Overrijpe vruchten vallen van het tafelblad. Een hand grijpt naar een wolk wanneer een ader open spat in het gezicht. Als betrof het een wolkje wolkje melk net uitgelopen in de nacht, de stilte van de ster, in mijn blikveld gevlogen. Want ik laat het denken overgaan in droom. Ook deze keer. Een passage…

(voor Gustave Flaubert (1821 - 1880)) Van je autoritaire vader moest je rechten gaan studeren, omdat die studie je later verzekerde van een maatschappelijk gezien hoge baan met meer dan voldoende financiële beloningen, wat een projectie van zijn eigen eerzucht was. Enkele bezoeken in de studentencafé's brachten jou al snel op een beter spoor en…

Apollolaan Als kind was ik zo gek op je als een eenzame wolf. Hoe je hooggehakt in een nerts langs de winkels hier om de hoek uit wandelen ging. Met je ogen kietelde je me dood wanneer je met een blik over je schouder de verte in danste, naar het zand waar wij dan samen van de aarde af vielen, en ik mijn zaad in je bont spoot, diamanten…

Ik mailde onlangs met de edele dichter Serge van Duijnhoven over de eerste druk van Rimbaud's 'Une Saison en Enfer'. Ik was bezig om hem aan mijn beschouwingenlijst toe te voegen en toen las ik dat hij in een Brussels paleis woont met een crypte gewijd aan de Heilige Drie-eenheid; Arthur Rimbaud, Fernande Pessoa en Lord Byron. Mijn vader heeft een…

Exodus De idioten rijzen uit het bad en rennen - als studenten bij 't ontgroenen, bloot boven sokken, pumps en voetbalschoenen - de deuren uit, weg, over 't sintelpad. Receptie, hoofdgebouw en paviljoenen, het stenen net waarin men gekken vangt, staan onbewogen. In de perken hangt Flauberts parfum van lijken en citroenen. Te laat, ontdaan…

Gedicht voor Ulrike Meinhof Sommigen kunnen het niet meer hebben. Sommigen schilderen een spiegel op de muur met het gelaat van een vrouw erin vervat. Sommigen luisteren naar een bandje met de stem van een vrouw, die nauwelijks verstaanbaar fluistert. Sommigen voeden hun verbeelding met herinneringen aan avonturen, die ze nooit hebben beleefd. Sommigen…

Dankzegging voor de bols ik dank u voor de bols, en dat die ook nog te drinken is want er is ook ondrinkbare: kokende bols, bevroren bols en bols op basis van looizuur of aseton bols die voor het chemisch reinigen van hoeden werd gebruikt en het reinigen van stokken achter de deur waar honden mee worden geslagen negerbols (op kleur gebracht…

Yvonne komt met twee gespannen borsten tentamen doen. Ik ben met haar alleen en decreteer de vragen, ik de vorst en zij de slavin, zoals ik dacht. Maar neen, ze heeft behalve haar halflege brains haar goedgevulde beauty meegenomen. Ze heeft bedacht er rond voor uit te komen, want ook een leraar heeft geen hart van steen. Ik neem haar op en stel de eerste…

Luik - Bastenaken - Luik, de wielerklassieker Als ik vertrek in Luik, dan moet ik weer naar Luik, helaas via Bastenaken, mijn hart zal 180 slaan, mijn spieren zullen kraken, mijn achterkant zal rauw zijn als rauw vlees, mijn pijn schreeuwt van de daken, ergens knakt een pees, nog lang ben ik niet in Bastenaken. De andere renners, ook mensenzonen…