Alle inzendingen over ziekte

De longziekte rukt op als een leger te velde....Haar oefenterrein is mijn lichaam. In het ziekenhuis vlakbij staat de indrukwekkende machine opgesteld waaraan ik "mijn laatste adem moet uitblazen" (u gelieve dit niet te letterlijk te nemen!). De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere medicijnen schijnen vereist te zijn. Het is juni. De stralende…

Er is een mooie, nieuwe vleugel aangebouwd aan ons Twee Steden Ziekenhuis. De ruimte is van binnen als een "tempel van de medische wetenschap" en vele slachtoffers en gedupeerden wachten hier op een consult met het chagrijn, de neerslachtigheid en de wanhoop die van mijlen ver af te lezen zijn van hun gezichten... En zo vielen mijn blikken bij…

Ik was mijn trage gang gegaan; langs het tankstation en langs het voormalige restaurant, op weg naar het Behandelcentrum en was een merkwaardig stukje Natuur gepasseerd; een open plek te midden van de stadse omgeving, gelardeerd met groen waar onverwacht boomstammen lagen opgestapeld. In de foyer van Behandelcentrum "De Hazelaar" kan men een kop…

Een merkwaardig soort "verpleeghuis" bevindt zich vlakbij de drukke Ringbaan West aan de Eijgenraamstraat; vlakbij de drukke Ringbaan waar het onverschillige verkeer zich achteloos en roekeloos aaneenrijgt en voortspoedt in grote onwetendheid over wat zich afspeelt achter de schermen aan de Eijgenraamstraat. Men roemt op Internet de grote verdiensten…

Kijk, dat niemand ons vertellen kon wat er moest gebeuren om al die nare virusjes te lijf te gaan, dat snap ik wel. Dat ook niemand precies wist dat een epidemie ineens een pandemie zou worden, begrijp ik ook wel een beetje en volgzaam als ik ben, liet ik me dus braaf prikken, jawel! Prik nummer 1 was geen toffe procedure, want we zijn hier allebei…

Wat leeft in de geest is sterk; een sterke geest is sterk en wat (onhoorbaar?) uitgesproken wordt, schijnt bestaansrecht te hebben of te verkrijgen. Mijn zware hoest trok altijd en overal de aandacht maar de vraag bleef of ik er blij mee moest zijn als er in de stadsbus opgemerkt werd: "Nog een nachtvorstje!" of "Steek er nog een op!". Was de…

In het Twee Steden Ziekenhuis had ik een inkijkje in de ziekenkamers waarin verschillende patiënten uitgestrekt lagen op de witte bedden met bijpassende hoofdkussens en men beantwoordde mijn blikken eveneens; nieuwsgierig dan wel belangstellend. In de kleine, langwerpige wachtkamer aan het eind van de gang vloeiden plotseling mijn uitbundige tranen…

Vóór het paviljoen dat de zwakzinnigen, alsmede mijn broer, huisvest en waar zorgzame verplegers over hem waken, houden een kromme berkenboom en armzalige takken die een zwakke bloei tonen in het hoopvolle vooruitzicht van de lente, nauwelijks het leven.... Een patiënt in een rolstoel, kennelijk als niemand anders door de Satan op uiterst gruwelijke…

Of we nou- met zijn allen op het verkeerde been staan, erop gezet zijn of dat eigenlijk niemand precies weet wat te doen bij deze nare periode, ik weet het niet! Of we allemaal in de maling genomen worden- ik weet het niet, of niemand weet wat er nu precies aan de hand is ( en was), ik weet het niet maar wat we inmiddels allemaal wel weten is: dat die…

Mijn longen hangen ongezien en onvermoed in de borstholte als in het chassis van een auto. Al eerder waren alle mogelijke middelen ingezet om de astma-aanval te bestrijden; medicijnen, verneveling etc. etc.... Het Röntgenapparaat registreert het weefsel exact en meedogenloos en de longarts heeft op zijn bureau een replica staan van een paar longen…

Ze zit in de zorg, een magnifiek beroep ook nog en is er gelukkig, is er blij en zit er op haar plaats, tot nu. Ze zit in de zorg, ziet de hele wereld aan ellende aan zich voorbijkomen, haar bureautje ligt vol, telefoon roodgloeiend en ze vult de dagen! Ze zit in de zorg, ook met het - eerst virus, toen epidemie en nu een pandemie, de werkzaamheden…

De wachtkamer van de Afdeling Longgeneeskunde van het Tilburgse Twee Steden Ziekenhuis heeft wel iets weg van een tempel of van een kerk. Het morgenlicht valt boogvormig op de kale witte wanden. Enkele "gemondkapte" dames en heren wachten tot de longarts in de deuropening verschijnt en tot hun naam weerklinkt en zo kom ook ik aan de beurt: "Mevrouw…

...'bij brieven met een zesdaagse bezorgplicht, zoals rouwbrieven en medische post, wel aan de regels'. Een citaat uit Dagblad Trouw van woensdag 29 december 2021. Als PostNL'er doet mij dit goed, daar zowel rouwpost als medische brieven voor de geadresseerden van important belang zijn; uiteindelijk weet jij als familielid, vriend of vriendin, collega…

Een klein gesprekje brengt me op het idee om er even iets over neer te zetten, want: afgelopen twee dagen hoor ik steeds: wat voor dag is het nou? Je zou er compleet van-van de leg raken, immers voelde gisteren ook al als zondag en tja, dat kwam omdat het Nieuwjaarsdag was natuurlijk. Mensen zijn gewoontedieren, zeker als ze wat ouder worden en dus-…

De snelheid waarmee Minister De Jonge de boosterprik laat zetten is verbazingwekkend en bewonderenswaardig. Nu laat hij op Twitter weten dat de jongens en meisjes geboren in 1995 en 1996 zich al kunnen laten inenten. Ik hoop dat zijn opvolger (Professor Ernst Kuipers?) met evenveel elan en doorzettingsvermogen deze veeleisende klus rondom covid-19…

Eens, toen er verdenkingen bestonden dat de dodelijke en door mij zozeer gevreesde ziekte reeds het terrein van mijn geliefde lichaam betreden en in bezit genomen; veroverd had, bracht de allerliefste de wonderlijke steen mee. Het was een bruine, glanzende steen of amulet met een grillige, onregelmatige vorm en er zat een briefje bij waarop de kennelijk…

Op de snelweg naast mijn huis komen altijd al veel "jankende" felgele auto's voorbij. Niet voor niets is het de aanvliegroute voor het nabijgelegen Twee Steden Ziekenhuis. Zo werd ik onlangs eveneens vervoerd maar de sirene hoefde nog net niet op de auto en het ging al evenmin om Corona. Maar de astmatische benauwdheid was zeer toegenomen en…

Door haar psychische ziekte tuimelde ze beurtelings in de manie en in de depressie, in de euforie en in de neerslachtigheid. Als met een repeteergeweer gehanteerd door een onbekende werden de episoden van haar ziekte op haar afgevuurd. En eens trof ik haar aan, ten prooi aan de depressie, uitgestrekt en uitgeteld. De dood had zijn klauwen al naar…

Arend van Wijngaarden - (wie kent hem niet?) - van het Dagblad van het Noorden schrijft in een hoofdcommentaar dat hij het heel erg veel beter zou hebben gedaan dan onze Minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge. Misschien een idee dat Arend de nieuwe minister van Volksgezondheid wordt in Rutte IV?…

Ik las in een volstrekt mislukte column in de NRC (Rijmelarij) van de regelmatig geestig schrijvende Youp van het Hek dat hij het corona-virus veel beter zou kunnen bestrijden dan onze minister van Volksgezondheid. Volgens eigen grappenmakerij.…

In de hooggelegen ziekenkamer waarin ik was ondergebracht was rond het middernachtelijk uur een kolkende donkerrode vloed, een brede stroom die niets anders bevatte dan mijn eigen bloed: aan mijn keel, mond en lippen ontsnapt die ik noodgedwongen maar botweg naast mijn bed op de kale, koude, gladde vloer moest deponeren. Mijn bloed was uit de diepe…

Ik hoorde deze een fractievoorzitter in de Tweede Kamer, die het corona-virus veel beter wist te bestrijden dan onze minister van Volksgezondheid. Volgens eigen zeggen. (Dat ze haar eigen partij niet onder controle heeft: het zij haar vergeven).…

Subtitel: Immunoloog Te New York, binnen 3 weken hoopt hij 81 jaar te worden, kwam deze man ter wereld; Anthony S. Fauci, van 24 december 1940, niet de eerste de beste immunoloog, want binnen 4 decennia is deze van Italiaanse komaf Amerikaan 13 maal onderscheiden. In 2008 mocht Fauci de Presidential Medal of Freedom ontvangen. Deze kreeg Fauci…

Ik las vandaag een artikel in het Dagblad van het Noorden van Arend van Wijngaarden, die het corona-virus veel beter wist te bestrijden dan onze minister van Volksgezondheid. Volgens eigen schrijven.…

Door een onheilspellende kou en duisternis was ik naar het nabijlegen ziekenhuis gestrompeld. Een donkerrode vloeistof, ongetwijfeld niets minder als mijn eigen bloed was eerder aan mijn lippen en mond ontsnapt.... De blauwe aderen liggen als dikke koorden op mijn tengere handen; een teken van ouderdom en ze vormen een uitdaging en een buitenkans…

Ik hoorde onlangs een druktemaker op Radio 1, die het corona-virus beter wist te bestrijden dan onze minister van Volksgezondheid. Volgens eigen zeggen.…

Ik sprak onlangs een horeca-man, die het corona-virus beter wist te bestrijden dan onze minister van Volksgezondheid. Volgens eigen zeggen.…

Ik las onlangs over een gedragswetenschapper, die het corona-virus beter wist te bestrijden dan onze minister van Volksgezondheid. Volgens eigen zeggen.…

Meer dan twintig lange jaren waren we "bevriend" totdat de excessen van haar psychische ziekte begonnen te overheersen en deze onze "relatie" verpletterden en onder het massieve gewicht van haar psychische ontregeling stierf uiteindelijk ons contact. Zelfs de meest nietszeggende of futiele opmerking die ik nog wenste te maken omtrent mijn geestesleven…

Dat we in een onomkeerbare situatie zitten is wel duidelijk dacht ik zo. Dat we vastzitten in een gevaarlijke situatie eveneens en de doorsnee Nederlander weet best wel wat er gedaan moet worden om meer ellende te voorkomen, dacht ik zo. Maar komt erachteraan: weet de doorsnee Nederlander dat ook? Ik dacht van wel maar heb me iets te optimistisch opgesteld…