Alle inzendingen over maatschappij

Neen, het is geen schrijffout en ik zie nog steeds goed. Nou, ja goed; met bril dan. Mijn buurman van een paar huizen verderop ziet niets. ‘Stekeblind,’ zoals hij zelf placht te verwoorden. ‘Altijd al geweest.’ We zien elkaar -nou ja, ik hem en hij mij op zijn eigen wijze- ongeveer drie k...

Het was een zonnige lentemorgen in het vredige Nederhof, in de noordwesthoek van de federale republiek Neuropa. Tijd voor Kroontjesdag, die uiting van nationale identiteit die de welvarende Nederhovers steeds weer voor een jaartje koest hield. Om haar vijfjarig ambtsjubileum luister bij te zetten to...

Goed veertig jaar. Zou ik de grens, die de ‘helft’ van mijn aardse bestaan markeert, al overschreden hebben? Het moment waarop de balans in tegengestelde richting over begint te hellen. Waar het aftellen niet te stoppen valt, steeds sneller lijkt te gaan. Of ben ik die grens al lengtes voorbij, ...

In de discussie over de integratie wordt door optimisten vaak verwezen naar het succes van vroegere immigranten. Deze vergelijking gaat volledig mank. Niet alleen om de steeds aangehaalde culturele, maar vooral ook om praktische en geografische redenen. In tegenstelling tot hun voorgangers staan d...

In deze tijd van economische recessie is er steeds meer kritiek op de salarissen van diverse bobo's in de publieke sector. Onlangs nog kwam zelfs ook onze immer bescheiden en zorgvuldige voormalig pemier Kok onder vuur te liggen vanwege zijn vroegere uitspraken over exhibitionistische zelfverrijkin...

Weer was het raak. De Grote Kale was amper begraven en nu lag de Vrolijke Vette Haan te baden in het bloed. Omgelegd door een fijnbesneden haantje dat onder in het hok, dicht bij het fundament woonde. ‘Eigen schuld’, zeiden de Correcte Haantjes en Hennetjes die boven in het hok woonden, ‘hij k...

Menig Huis der Provincie is feitelijk een geldpakhuis waar Commissaris Dagobert de scepter zwaait, zo blijkt uit de onthulling van de bijverdiensten van een aantal Commissarissen der Koningin. Om verdere openbaarmaking te voorkomen, doen deze provinciale duitenduikers nota bene een beroep op het Eur...

De veronderstelling dat de Nederlandse samenleving verhardt, is een open deur die ik het liefst zou willen sluiten, want zo vanzelfsprekend is het helemaal niet. Ik zie althans in mijn omgeving tal van initiatieven ontstaan die juist de samenhang tussen verschillende bevolkingsgroepen, jong en oud, ...

Verbolgen was ik. Net nog niet beschaamd. Wat moest doorgaan voor een infovergadering ter uitbreiding van onze woonwijk, draaide gewoonweg uit op een verbale veroordeling van elke sociale huurder. Met in de eerste plaats, een vingerwijzing naar ons. Sociale huurders van het eerste uur. Eenentwin...

Waar oh Waar is Hans Gruijters gebleven? Volgens een hardnekkige mythe is D’66 de vrucht van “het politicologisch laboratorium” op de Oudezijds Voorburgwal, het Instituut van de Wetenschap van de Politiek(IWP). En dan met name het intensieve contact tussen de kroegtijger en -debater Hans Grui...

Als iets goed is, waarom het niet gewoon zo laten. Aanvaard de beperkingen of leer ermee leven! Geef zachte stimulansen naar mogelijke aanpassingen op langere termijn, dat valt nog te pruimen. Maar loop niet zoals enkelen, om de haverklap te schreeuwen dat dit item ‘zus’, en weer een ander ‘zo...

Het was in het voorjaar precies een jaar geleden dat ik er niet meer tegenop kon. Mijn partner had het wel gezien met mij. Vrienden hoefde ik niet meer onder ogen te komen, om van familie maar niet te spreken; die bleef ik uit de weg. Niet reageren op telefoontjes dus, noch op de deurbel. Stekker u...

Het liet me niet los in de auto op weg terug. Mijmerend kwam de associatie met het roodborstje van die ochtend in me op. Dat tere wezentje tegen het raam. Kwetsbaar. Het vogeltje vloog weg. En de vrouw? Zou zij nog uitvliegen of was ze voor eeuwig vleuggellam. Haar schoenen ook figuurlijk te groot. ...

Het moest nog leven, anders had het wel op zijn rug gelegen, maar ik zag het nauwelijks ademen. Van de weeromstuit hield ik zelf de adem ook in. Ging dit wel goed? Wat subtiele trillinkjes in het kleine lijfje gaven me hoop. "Sufkopje, je weet toch dat roodborstjes tíkken tegen het raam", fluist...

De voordeurbel rinkelt. Ik doe open. Pal voor mij toont een rijzige neger met een brede glimlach zijn parelwitte tanden. In gebrekkig Frans legt hij uit dat hij student is. Of ik geen tekening wil kopen, bedelt hij met zangerige stem. Angst slaat om in paniek en halverwege zijn uitleg sla ik de de...

Daar ligt weer dezelfde junk/zwerver in m'n voortuin te slapen als ik 's avonds thuiskom. Ik hoor een zacht gesnurk als ik de post uit m'n brievenbusbox haal. Politie bellen? flitst er even door m'n gedachten... Nee ik bel weer de politie niet. Laat hem lekker slapen. Hij ligt ook eigenlijk ...

Om een bewering te doen, is vrijzinnige moed vereist. Beweringen kunnen vermomd worden in een verhalend jasje. Ze kunnen ook, in een mededeling of aforisme, kort en bondig worden gesteld. Beweringen kunnen gedaan worden, omringd door een stootkussen van nuancering. Dit komt de kracht van de be...

Er was eens . . . Heel erg lang geleden . . . Ja, zelfs zo lang geleden dat ik geen jaartal kan noemen . . . Een vrouwtje dat Mellie heette. Zij was getrouwd met een man die Barbar heette. Mellie was mager, vinnig en hield niet zo van koken. Dat vond Barbar niet zo leuk. Maar toch hi...

Ik werk bij de thuiszorg en ga op mijn fiets naar de cliënten. Of het nou regent, hagelt of sneeuwt, het kan me niets schelen ik kleed me er gewoon op. De adressen van de cliënten waar ik wekelijks naar toe ga, ontvang ik vrijdags na de wekelijkse planning op donderdag. Ik heb daar weinig invloed...

Hee, wat denkt Ú wel? Ah joh, laat toch… alle engelen zijn geitenneukers. Ach kijk daar, ik zag je al van verre, de vriend met de grote vleugels, …voor meer draagkracht… Ha, ha. Dat had jíj op het laatst in overvloed, niet? Ach, het was me wat…wat een vertoning. Vooral er...

Het is weer ‘die tijd van het jaar’. Diepduistere nachten, ijskoud, die niet eens breken in het grijze van de in elkaar overgaande dagen welke nu echt wel in sneltreinvaart op het einde van dit jaar afstevenen. Het is bijna het moment waar de ‘feestdagen’ elkaar niet kunnen bijbenen, waar ...

Morgen ben ik vrij. Het einde van het jaar nadert en jawel, vandaag kwam mijn leidinggevende op hoge hakken en hoge poten naar mij toe. “Peek, denk je er aan dat je nog 14 vakantiedagen hebt staan? Die moeten wel allemaal voor het eind van het jaar op. Neem jij morgen maar mooi vrij!” In haar ...

Bij mooi weer zijn wij getuige van het volgende tafereel. Een oude man slaat met een stok op de rand van zijn balkon en roept: ˜Vooruit, wegwezen, verdomme!" De stok steekt als een dubbelloops geweer boven het balkon uit. De duiven vliegen op en strijken stoïcijns anderhalve meter hoger neer. D...

Ik ben wakker. Moeizaam ga ik op de rand van mijn bed zitten. Ik grijp naar mijn kunstgebit, sta op, spoel het onder de kraan en voorzie mezelf van tanden. Er wordt gebeld. “Ik ben van de bank. U moet vandaag op,” zegt een vriendelijke mijnheer. Ik knik. De rollator doet hij ach...

De Wereld gaat aan vlijt ten onder. Het is een oud gezegde. De zogenoemde Nieuwe Mens die alle niet-efficiënte elementen uit zijn leven weert en zich uitsluitend richt op Arbeid en Productiviteit, ziet een belangrijk element over het hoofd, namelijk dat van de Noodzakelijke improductiviteit of ina...

Het is aardig om te weten dat de hetero-murale standpunten in deze enerverende maatschappij nog altijd blijven zweven onder het abstracte denkniveau. Misschien komt dit door de toch vrij passieve denkstijl van mensen, of zijn zij gewoon te tevreden en berust om het kader van hen eens van naderhand t...

Het liep tegen 7 uur aan. De wekker had hem zojuist uit een of andere droom gewekt. Een nare droom was het wel niet dacht hij nog bij zichzelf anders ware hij wel vanzelf wakker geworden. Hij draaide zich nog eens om al wilde hij nogmaals dàt zalig gevoel herbeleven. Tevergeefs! Hij boog en str...

Verslag over een werkbezoek aan Rome. Dagen heb ik lopen prakkiseren over wat ik nog toe zou kunnen voegen in een verslag over bijna alles wat er al gezegd gezien en geschreven is inzake het Italië model. Het Noord Italië model. Luisterend naar de psychiaters in Rome en mijn eigen beeldvormi...

Sinds enige tijd tracht ik zo te leven, dat het desolate gevoel dat de eenzaamheid met zich meebrengt meer en meer verdwijnt. Hoewel ik eenzaamheid goed verdraag en ik vele jaren van mijn leven niets anders wilde dan me steeds verder te isoleren, ben ik nu op een punt gekomen dat ik me niet meer wen...

‘Het kabinet gaat jaarlijks 100 miljoen EURO minder uitgeven voor de aanpak van achterstanden in het onderwijs’ kopten de kranten onlangs. Deze maatregel is een dolkstoot in het hart van de samenleving. Immers, kinderen – alle kinderen - hebben recht op goed onderwijs. Een asociale (antisocial...