Verhalen

Stilte

,,Van wie bent u?”
De slavernij is in dit landje al een tijd afgeschaft. Tot de meeste telefonistes schijnt die wetenschap echter niet doorgedrongen te zijn.
,,Van wie bent u?”
Een stompzinniger vraag is bijna niet te bedenken. Toch is de bedoeling van de dames goed, ze moeten van het baasje zo veel mogelijk informatie inwinnen over degenen die via de telefoon met hem in gesprek willen komen. Is het meneer X van bedrijf IJ - die z’n zinloze producten aan de man tracht te brengen - dan laat de patroon zijn telefoniste zeggen dat hij niet aanwezig of in vergadering is.
,,Van wie bent u?”, lijkt dus een logische vraag.
Maar hij zou anders gesteld kunnen worden: ,,Mag ik weten van welk bedrijf u bent?”, of ,,Welke firma vertegenwoordigt u?”

Op dat ,,Van wie bent u?” antwoord ik altijd: ,,Van mezelf…!”
Een reactie die aan de andere kant van de lijn een stilte teweeg brengt. Dat antwoord staat immers niet op het standaardlijstje van de Moniques, Yvonnes en Chantallen die de centrales bedienen. Dus moeten ze in al die ongetwijfeld welgevormde en modieus gecoiffeerde koppetjes op zoek naar een passende reactie. En dat valt niet mee, voorgeprogrammeerd als de dames zijn.
,,Van Mezzel?” vroeg er laatst eentje.
,,Nee, van mezelf” hield ik vol.
,,Kunt u dat even spellen?”
,,Ja hoor. De M van Maria, de E van Eduard, de Z van Zacharias, weer de E van Eduard, de L van Leonard en de F van Ferdinand.”

,,De heer Belmer dus, van het bedrijf Mezelf. Eén ogenblikje…”