Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zelfregulering

12 jaar is ze, bijna 13. En ze loopt de videotheek uit met twee porno-video’s. Netjes afgerekend aan de toonbank.
15 jaar is hij. Net geworden. Hij verlaat de supermarkt met een sixpack bier en twee Breezers. Netjes betaald aan de kassa.
Allerlei wetten verbieden dat. Daar zijn afspraken over gemaakt, ook met de organisaties van videoverhuurders en levensmiddelen-handel. Ja, afspraken. Maar ze vegen hun reet ermee af. ‘Zelfregulering’ heet dat.

Een jaar of wat geleden is een onderzoek gehouden: veel te jonge kinderen werden videotheken ingestuurd om films te huren, die uitsluitend aan klanten van 16 of ouder mochten worden meegegeven. Films met grof geweld, of met pure porno. Ik wil mij niet mengen in de discussie, hoe slecht dat nou precies is voor de al dan niet tere kinderziel. Maar er zijn afspraken over: ze worden niet meegegeven aan kinderen. Punt uit. En de videobranche heeft ingestemd met die deal. Nou ja, u raadt het al: veruit de meeste zaken gaven de foute video’s gewoon mee. Ach, u kent het wel: vragen in de Kamer, en een reactie vanuit de videobranche.
Een of andere voorlichtingslul had echt een meesterlijke visie: het ging inderdaad regelmatig fout. Er zat inderdaad veel kaf tussen het koren in videoland. De beste oplossing daarvoor lag voor de hand, vond de voorlichtingskneus: doorgaan met de zelfregulering. Want een ordentelijk image was belangrijk voor de branche. Banen op het spel enzovoort. Begrijpt u nu waarom ik zo’n pesthekel heb aan voorlichters en perswoordvoerders?
Klootzakken zijn het, allemaal!

Maar goed: nu hebben we met z’n allen afgesproken dat kinderen die jonger zijn dan 16 geen drank mogen kopen. Het winkelwezen zal daar door zelfregulering scherp de hand aan houden. Ook in de discussie over de leeftijdsgrens voor alcoholverkoop meng ik mij niet. Maar afspraak is afspraak. En toen die afspraak gemaakt werd, wist ik al dat het een wassen neus zou zijn. En ja hoor: Netwerk nam de proef op de som. Kinderen liepen met grote hoeveelheden drank de supermarkt en de slijterij uit. Overigens waren de slijterijen nog het strengst. Om de wet niet steeds te overtreden, werden de kinderen ook met te weinig geld de winkels in gestuurd. Zodat ze uiteindelijk de drank niet konden kopen. Maar winkeliers gaven zelfs kortingen op de drank, zodat de koop toch doorging. Hebt u er begrip voor dat ik niet heb gewacht op de stortvloed van smoezen die allerlei communicatiezakken weer over ons uitstortten? Het zal wel weer iets met zelfregulering zijn geweest. Ik hoefde het echt niet meer te horen, en heb de TV maar uitgezet.

Het gaat de meeste ondernemers dus echt maar om één ding. Geld. Omzet dus, zoveel mogelijk verkopen. En net als kleine kinderen denken ze dat stiekem gedoe een goede manier is om zoveel mogelijk poen binnen te strijken. Verhuren van porno-video’s aan kinderen? Geen punt. Alcohol verkopen aan te jonge klantjes? Doen! En ondertussen wel steen en been klagen over het afglijdende niveau van de jeugd!

Het is verboden om een videoboer, kruidenier of slijter op zijn bek te timmeren. Dat verbod geldt dus ook voor mij. Maar ik laat mij niet tegenhouden: ik ga straks naar het winkelcentrum, en ik timmer er eens vrolijk op los.
‘Zelfregulering’ heet dat.

Schrijver: Driek Oplopers, 9 maart 2006


Geplaatst in de categorie: maatschappij

2.0 met 1 stemmen 493



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)