Alle inzendingen over geschiedenis

In 1590 leefde ik in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden toen ik op een dag ontboden werd bij de Raadspensionaris in dienst van de Staten-Generaal te Den Haag en werd mij meegedeeld, dat er plannen waren in 1602 de Verenigde Oost-Indische Compagnie op te richten en dat daar een mooie toekomst voor me open stond, maar ik besloot mij daaraan…

Vanuit Kollum verhuisde ons domineesgezin naar Coevorden. In Kollum werden we door de gastvrije, grote slagersfamilie Zeldenrust uitgezwaaid. Enkele dochters van heit en mem Zeldenrust hadden nog op ons gepast. Auke was mijn vriend geweest. Johanna de vriendin van mijn jongste broer Gustaaf. Het afscheid was behoorlijk pittig. In Coevorden woonden we…

Weet je nog die tijd van vroeger, er was een liedje wat speelde en weet je: die tijd van vroeger we hielden van elkander, vanzelf, maar we haatten soms ook, net zo goed. Die tijd van vroeger, toen alles nog beleefd moest worden, toen alles nog geregeld moest worden, toen je leven nog inhoud moest krijgen, toen....die tijd van vroeger was in feite de…

Mijn ouders, mijn twee broers en ik woonden in de gereformeerde pastorie in hartje Kollum. Via het tuinpad kon je naar de kerk. In de tuin stonden drie appelbomen voor de drie gebroeders. De kleuterschool was naast ons en ik hield erg veel van juffrouw Van der Zee, die lief en zorgzaam was. Op een dag moest ik in een korte broek naar school en daar…

Het imposante schoolgebouw bestaat niet meer, maar het stond naast het winkelcentrum van Heerenveen. Het was een Pabo met een Havo-afdeling. Ik heb er drie jaar les gekregen, zonder een diploma te behalen. De leraar Nederlands ontdekte, dat ik een domineeszoon was, waardoor hij steevast 'godverdomme' in zijn zinnen plaatste, wanneer hij tegen mij…

Het bleek mijn laatste hoop op een baan in de gewone maatschappij te zijn, de opleiding tot ziekenverzorgende in een school te Veenendaal, streng christelijk bolwerk. Ik was samen met Jean B. de enige, mannelijke deelnemer aan deze opleiding. Jean en ik bivakkeerden in een huis in Driebergen, waar we huurkamers hadden, naast elkaar. Ik zat persoonlijk…

Nog net geen twee maanden is het ventje, mijn kleinzoon, een hummeltje dus en op een verjaardag gaat zo'n kleintje van hand tot hand. Logisch want iedereen moet hem bemoederen, beknuffelen, bevoelen en aanschouwen. Allemaal hartstikke normaal (denk ik) alhoewel ik er wel eventjes bij zeg, zonder iemand voor de kop te stoten, dat mijn koters op die…

Wat weten wij van de Indonesische dichters? Bar weinig als je het mij vraagt. We kennen Indonesië vooral door 'De Stille Kracht' van Louis Couperus en het werk van Multatuli. Zelfs literair gezien zijn we kolonialistisch gebleven. De pure schoonheid van Indonesische vrouwen spreekt nog steeds tot onze verbeelding en de Groningse kunstschilder…

Ik werd vader van een zoon toen ik 22 was (1953). Mijn zoon is nu al 60 jaar, waar blijft de tijd. Dini heeft nog vier kinderen op de wereld gebracht. Ze zijn allemaal getrouwd en hebben zelf kinderen. Het was kort na de oorlog nog een armoedige tijd. Je moest rond komen met weinig geld en je had nog erg koude winters, zodat je ook nog veel geld kwijt…

'Mijn naam is Swart... Met een S... Kijk maar naar mijn haar... Als je heel goed kijkt... Van heel dichtbij... Bij het raam... In het licht... Als je dan heel goed kijkt... Dan... Dan kun je de eerste grijze haren zien...' Hij was natuurlijk zo grijs als een duif. We waren brugpiepers. En juist hij vond het verschrikkelijk leuk om ons zo te noemen…

Je bent geboren op 14 februari 1967 in Den Haag. Je bent de jongste van zeven kinderen. Je vader was Izaac Rutte (1909 - 1988)en hij was een koopman/importeur in Nederlands-Indië. Hij zat als krijgsgevangene in een Japans kamp, net als zijn eerste vrouw Petronella Hermanna Dilling, die daar op 20 juli 1945 overleed. Je vader hertrouwde met haar zus…

Soms wandel ik door Paddepoel, door de Wijert, of door Lewenborg, wijken in Groningen. Het zijn geen glamoreuze wijken, maar heel gewone wijken waarvan elke stad er wel een of meerdere heeft. Zelf ben ik in precies zo’n wijk opgegroeid, maar die stond in Coevorden en heette Lootuinen. Paddepoel en Lootuinen zijn onbekende wijken waar onbekende burgers…

(voor Philippe Vandenberg en Mark Maet) Philippe Vandenberg is geboren in 1952 in Gent, waar het schilderwerk van Hiëronymus Bosch en Gustave Van de Woestijne in het Museum voor Schone Kunsten hem stimuleerde om zelf te gaan schilderen. In 1970 studeerde hij Letteren, Wijsbegeerte en Kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Gent. Twee jaar later…

Ik denk, kom, denk ik, ik gaat even een beschouwing uitproberen te schrijven. En ik had, dacht ik ook al een interessant onderwerp. Namelijk de tempels van Angkor Wat in Cambodja. Wat zeg je? Angkor Wat. En toen ging ik plaatjes kijken en lezen, want ik ben daar zelf niet geweest. Want ik wou dus een beschouwing van een afstandje doen. Want…

Toen ik vannacht in de keuken zat met tegenover mij de grote zwarte hond, in de gedaante van mijn eigen ik, vertelde hij nog een leuk verhaal uit het verre verleden. Maar eerst zat hij te genieten van een lekker stuk Gelderse worst, en zei: ''Lekkere worst Kees, uit Gelderland is alles prima. Laatst was ik in de Achterhoek en sloop ik een restaurant…

Het verleden haalt je in als je ouder wordt. Ik zie vanaf mijn balkon een paar werklui aan bedrading bezig ze staan samen op te rollen en ik volg hun werkzaamheden. Ineens moet ik (terug in de tijd) denken aan het uithalen van de gebreide truien, en borstrokken, jawel die laatste bestonden echt in de tijd dat het echte winters gaf, waren kinderen verplicht…

Het is bekend uit de geschiedenis, dat in 1588 de Spaanse Armada van 130 schepen in het gebied tussen Calais en Duinkerken zwaar is toegetakeld door de Engelse en Nederlandse Vloot, de republiek der Nederlanden was immers nog in oorlog met de Spanjaarden (de 80 jarige oorlog van 1568 tot 1648). Er zou nog een tweede Armada van de Spanjaarden komen…

Iedereen staat wel eens: geschokt stil midden in de Paleisstraat. Of iets verderop in de Raadhuisstraat. Met de schrik iets te missen. Maar je weet niet wat. Dan kom je jezelf pas echt tegen. Welnu in die pijnlijke leemte wordt vandaag voorzien. Ik weet wat je mist: een steeg, een steen en een koning. Een steeg die plaats moest maken voor de moderne…

Te weinig bekend is waar Johann Wolfgang Goethe (1749 - 1832) zijn straatwijsheid vandaan heeft om in spreuken eeuwig voort te leven. Dat is namelijk uit Amsterdam. Hij vertoefde vaak in onze hoofdstad. Weliswaar 'immer klammheimlich', altijd clandestien. Schijnbaar weinig bemiddeld en te voet om de stilte te bewaren. Jammer want daardoor staan…

Het was mooi weer en de zon was nog lekker warm. Ik besloot te gaan wandelen. De wandelstok natuurlijk mee, want mijn rugpijn wil maar niet verdwijnen. Helemaal alleen was ik op het smalle pad tussen de weilanden achter mijn huis. Wat is het toch fijn in de schone lucht te wonen, dichtbij een groot bos. Vroeger woonde ik een volksbuurt in het dorp tien…

Bestaat er toeval? Neen vrienden. Er is een dwingende samenhang der dingen die wij niet altijd kunnen kennen maar wel als zij zich - meestal achteraf - kenbaar voordoet loochenen! Wereldwijd! Ook bij eigen geslaagde acties is daarom beter deemoedig en bescheiden te blijven. Het is immers onduidelijk bij leven hoe zij uitpakken. Een tijdelijke vreugde…

Door de felle concurrentie van meerdere ondernemingen daalden de prijzen en de winsten van de specerijen uit de Molukken. Er moesten maatregelen komen en dit werd de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie ( V.O.C.). De Hollanders waren ondernemende kooplieden en gingen handel drijven met de Inlanders. Jan van Riebeek stichtte in 1652 aan…

Een vriend van mij, Dolle Dries heette hij, ging ook mee met een schip naar Indië. Dat was ongeveer op dezelfde tijd van de beroemde overwintering op Nova Zembla. Vier zeilschepen vertrokken vanuit Texel, onder commando van Cornelis Houtman en Pieter de Keyser. Ik woonde toen in Den Helder en had ook mondeling gevraagd of ik mee mocht, maar ze vonden…

In mijn vorig leven had ik het niet makkelijk. Toen ik net 28 jaar was werd in 1602 de Verenigde Oost-Indische Compagnie opgericht. Vreselijke honger heb ik geleden tijdens het beleg van Leiden door de Spanjaarden. Toen het beleg was geëindigd ben ik als matroos meegegaan met de schepen van de V.O.C. Zoals iedereen wel weet komen producten, zoals koffie…

Van een oudoom van me die officier was geweest kreeg ik ooit een boek over Napoleon. Dit boek, dat gepubliceerd werd in 1905 en geschreven is door een kolonel, beschrijft in een pathetisch stijltje de Franse revolutie, de opkomst van Napoleon en de oorlogen die hij voerde. Zoals zo veel boeken over veldslagen staat het bol van overzichtskaartjes met…

We zaten weer lekker in het zonnetje op het terras van mijn hotel in Athene. Een onweersbui had een heerlijke koelte gebracht. ''U zou nog iets vertellen over de architectuur, lieve mevrouw Amantara.'' ''Ja schat, dat wil ik wel, maar wat ik tot nu toe gezegd heb is maar heel summier, zeg maar een handreiking. Dit onderwerp is zeer uitgebreid…

Amarante en ik zaten weer op het terras. Over gisteren hadden we het maar niet en ik had besloten niet meer met haar mee te gaan naar haar woning. Ze mag dan wel veel verstand hebben van de architectuur, maar van een woning schoon houden zeker niet. We dronken nu geen ouzo, maar die heerlijke groene thee van het eiland Kreta. Dan blijf je nuchter. Toen…

Vroeg was ik opgestaan en na het ontbijt heb ik een wandeling gemaakt door het centrum van Athene. Toen ik terug kwam bij mijn hotel zat de dame, die ik gisteren ontmoette, al op het terras. Ze zag er nu betoverend uit. Luchtig gekleed in een korte rok en een doorzichtige bloes. Dat kon ook wel, want het was al warm. Ik begroette haar met een buiging…

Tijdens een vakantie in Athene kwam ik op een terras in gesprek met een dame van middelbare leeftijd over de architectuur van Griekenland. Met een zwoele stem vroeg ze of ik wist wat architectuur betekende. Ik raakte in de war hoe ze mij zo liefdevol aankeek en tot mijn grote verwondering mijn hand pakte. Is dat hier de gewoonte, dacht ik. Verbouwereerd…

Ik stapte de trein uit en het museum lag tegenover Instituut Saint-Louis. Kostschool. Waar de broeders mijn vader rechts dachten te maken met zijn linkerhand op zijn rug. Vastgebonden. Lukte niet, wij zijn hardleers. Museumweekend nu. Ik verkende reeds het Zouavenmuseum Oudenbosch. Mijn overgrootvader Henk Simon(1841-1909) was er immers één. Uniek…