Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Groene pepermuntjes

In Kollum woonden wij in een vrij moderne pastorie met een ruime achtertuin, die grensde aan de imposante, gereformeerde kerk. Er stonden drie appelbomen, een kleine, een wat grotere en een grote. Als middelste broer was de middelste grote boom voor mij, de andere bomen waren voor mijn oudste en jongste broer, Addy en Gustaaf. Op een dag kreeg ik de nog met bloed besmeurde horens van een koe mee naar huis, gekregen van slager heit Zeldenrust, maar die moesten zo snel mogelijk teruggebracht worden, vond mijn moeder. In de zomers kregen we vaak glazen Rivella en Hero cassis met een ijsklontje. Dat vond ik echt zalig dorstlessend. Bij het trekken aan een balk, die over de brede sloot voor ons huis lag, kreeg ik opeens een roestige spijker in mijn rechterhand, wat enorm bloedde. Heit Zeldenrust was toevallig bij ons thuis en hij gooide het hele flesje jodium over de wond leeg. Dat vond ik echt heel bijzonder van hem. Het litteken van pakweg zes centimeter is nog steeds goed zichtbaar.

Tijdens de kerkdiensten ruilden we vaak witte pepermuntjes met groene pepermuntjes van de lokale kunstschilder Salverda. Die pepermuntjes waren stukken lekkerder en we begrepen maar niet waar hij die vandaan haalde. Ik heb daarna mijn hele leven naar die groene pepermuntjes uitgekeken, maar ik ben ze nooit meer ergens tegengekomen. Misschien fabriceerde de oude Salverda ze wel zelf. Er zat in ieder geval net zo'n professioneel, papieren hoesje omheen als die van onze King-pepermuntjes. Salverda's preeksnoep was echt superlekker. Net zo intens als de geur van frambozenjam en duizendschoon. Zelfs aantrekkelijker dan de malse benen van mijn kleuterjuffrouw Van der Zee, die in een groot gebouw naast onze pastorie haar kleuterklas bestuurde. Op een zwart-wit-foto zit ik met mijn kleuterklas in de achtertuin. Juf in een supersexy, korte rok. Bijna een tafereel uit de achtttiende eeuw. Mijn vriendin Margriet staat er ook op. Ik draag een korte broek, waar ik eerst nog zozeer om gehuild heb, omdat ik het een enorme vernedering vond, zo met die stupide sandalen en lullige sokjes. Ik schaamde me rot en ik voelde me net een kaalgeschoren schaap. Maar de smaak van Salverda's groene pepermuntjes overheerste.

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 november 2015


Geplaatst in de categorie: geschiedenis

3.7 met 3 stemmen 135



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
2 november 2015
Nee, die bedoel ik niet, want die zijn ook gewoon wit van kleur, die ik wel bedoel, zijn echt groen van kleur. Misschien waren die ooit alleen ergens in Kollum te koop!...
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
1 november 2015
Stef Bos heeft er nog een leuk liedje over geschreven.

"Het is de protestantse cocaine
Voor de gereformeerde junk"

www.youtube.com/watch?v=tuSaAoZ9mpA
Naam:
Ton Hettema
Datum:
1 november 2015
Ik denk toch dat dat Rang mentolletjes zijn geweest.
Mijn vader verkocht ze: een groen rolletje met de naam Rang erop (Rang is alleen Rang, is alleen Rang als er Rang op staat), waarin apart verpakte groene u.f.o-tjes zaten met elk een papiertje eromheen dus. Zijn nog steeds in de handel. 90 cent voor een rolletje.
Je wordt een steeds betere schrijver, beste Joanan, met leuke en aansprekende onderwerpen op een frisse manier gebracht. Binnenkort wordt het tijd een hele rol van je kunstwerkjes uit te geven, met alle artikelen op een apart papiertje gedrukt. Een verademing in het muffe kolenhok van de Nederlandse zwartkijkers.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
1 november 2015
King pepermunt in de smaak 'extra strong' heeft een wikkel met groene letters in plaats van blauw. Bedoel je die?
Zie kingpepermunt.nl
Maar dan had je ze al lang gevonden, want die zijn gewoon te koop. Ook bij appie.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)